Alle inzendingen over uitgaat

als het licht uitgaat als ik me verschuil en alles donker wordt Koud naar warm warm naar koud Antarctica Pretoria Niemandslandica als het gordijn valt alles opeens duidelijk wordt…

in het dal van onze liefde de pijn ons geriefelijk ongezond bewonderd vanaf de grond waar je op mijn hart stond ik op de jouwe sprong verdomd verlamd geen angst slechts bang voor de zin die zomaar ontstaan kan een tongval van woorden die snijdend door de oren door trommen verstommen het hart versprongen maar voor alsnog overnieuw…

Instructie veiligheid reactor Petten; 'Wanneer iets op een switchboard knipperlicht Denk dan maar dat dit aan het lampje ligt Gelieve tot het uitgaat te resetten En blijkt er naderhand toch een defect Dan wordt daar absoluut niets van gelekt!'…

Van waar men voetstoots uitgaat bij de man, Waarover zelden twijfels zijn gerezen, Is deze week het tegendeel bewezen, Daar Grapperhaus best multitasken kan. En dat met onverenigbare zaken: Hier heeft de politiek met sport te maken.…

De jeugd heeft zich verschanst bij de teevee Of pleegt papa's computer te bezetten Om spelletjes te spelen of te chatten En als ze uitgaat, gaat de gameboy mee. Maar één week lang zijn het de kinderboeken Waarin het kroost opeens zijn heil moet zoeken.…

De jeugd heeft zich verschanst bij de teevee Of pleegt papa's computer te bezetten Om spelletjes te spelen of te chatten En als ze uitgaat, gaat de gameboy mee. Maar één week lang zijn het de kinderboeken Waarin het kroost opeens zijn heil moet zoeken.…

Een wolf is door een smalle pijp gekropen Die eigenlijk als tunnel dient voor dassen Dat blijkbaar door die pijp ook wolven passen Is niet iets wat een das (of schaap) zal hopen Straks zie je dat een wolf die onvermoed De pijp uitgaat een das de das om doet…

Het is niet mijn stem als ik weer stil ben en je op de roltrap steeds verder voor mij uitgaat opgaat als een vlinder in de bloemen die ik daarna teder aanraak Ik neem ze mee in de tijden, die je zei, dat je ze koestert en wilt kennen, toen ik niks zei en mijn stem veranderde in gedachten…

Het is de zon heeft nog op laatste voet ....dat felle Zon die nagloeit dag die uitgaat als een kaars De maat vol nacht leidt tot inkeer tot bezinnen De morgen mag daarna van mij beginnen 'fris en fruitig' zoals Humberto Tan mij wil voorspellen.…

De eerste keer dat je kind uitgaat, Alsof die je voorgoed verlaat. Je voelt je leeg en alleen, Ook al weet je bijna zeker dat ie verzorgd wordt als geeneen. Hij wordt al zo groot zo denk je dan, Maar ach het loslaten moet.. Dat hoort erbij en is ook wel eens goed. Maar ik voel me nu zo verlaten...…

op grens van leven en dood roest het leven in nostalgie vrede slaapt in vergane tijd levenslijnen langs de dood wisseltijd neemt beslag in huivering van verlangen het leven geveld in splijting van uren waarin de opstanding boven alles uitgaat…

de ribben zijn van het geraamte het mooiste onderdeel, ze doen aan vleugels denken of een soort accordeon waar leven in- en uitgaat je ziet ze beter na de hongersnood of in het massagraf het zijn de rimpels in het zand als de zee zich heeft teruggetrokken het zijn de breekbaarste takken van de bomen die in open vrachtwagens worden weggevoerd…

schaduwen zijn in de nacht nog witter dan het zwart waarin ze met wat licht geboren zijn ze glinsteren in handenvol beweging maken duister transparant en zetten zo het donker aan de lichte kant zonder zon beogen blikken minder daad ze zien waarom ineens het licht uitgaat…

Maar elke keer als je de deur weer uitgaat vraag ik me af, waar je naartoe gaat.…

Net zoals Mona Lisa’s ogen weet ik niet welke richting onze liefde uitgaat waar ze naartoe leidt Een kronkelend pad op onze levensweg maar geen kompas, geen ster hoeft ons de weg te wijzen Ik voel wat jij voelt Jouw wereld is de mijne En toch zo veraf…

wij zijn wel losgekomen van oordeel en idee hebben standpunten ingenomen de zweverigheid viel mee toch met beide voeten stevig op de grond gebleven in een wereld die uitgaat van een andere kijk op leven in het volgen van elkaar deelden wij voortdurend steun toch was jij mijn toeverlaat die als vrouw haar mannetje staat…

In een diligence zaten Negen mensen bij elkaar; 't Was een dag van grote hitte, En de lucht was drukkend zwaar. Alles, wat die mensen zeiden, Kwam zowat op 't zelfde neer: Niemand hunner sprak tenminste Anders dan van 't warme weer. Naast een jonge dwaze dandy Zat een onderofficier; Nevens hem een rijzig zeeman, Over die een rentenier…

Wachtend tot het licht uitgaat.…

ook in het nieuwe jaar zijn ze er weer de kerk en het vuurwerk de A-vier en de A-negen het geloof in zegen de zure regen de files op de radio het recht op zelfbeschikking schuift weer een stukje op van je wieg tot je graf steeds meer bepaal je vooraf zelfzorg is nu dat vaststaat via welke clausules uit welke ampules je zelf de pijp uitgaat…

Heilig in de stilte van deze nacht De dag die sluimerend op haar ontwaken wacht Vier vandaag de geboorte van dit bijzondere kind In wiens onschuld ieder iets van zichzelf vindt Voel de vrede en het geluk die van hem uitgaat De warmte en de kracht die u tegemoet straalt Laat dit gevoel gerust bij u binnen komen Opdat gelukzaligheid in uw aderen…

heilig in de stilte van deze nacht de dag die sluimerend op haar ontwaken wacht vier vandaag de geboorte van dit bijzondere kind in wiens onschuld ieder iets van zichzelf vindt voel de vrede en het geluk dat van hem uitgaat de warmte en de kracht die u tegemoet straalt laat dit gevoel gerust bij u binnen komen opdat gelukzaligheid…

Alles ligt klaar voor de wandelaar De beek langs de weg, het seinhuis het te smalle trottoir als gedachten die je ontmoet en dan de jouwe noemt, ook zonder kaart liggen ze daar en wie de deur uitgaat ziet ze haast voor ze ons omhelzen en wij denken dat wij het doen terwijl de bomen minzaam zwaaien.…

als het licht uitgaat en het donker toeslaat waar gaan we dan heen?…

Wonderlijk toch hoe Soms het leven lopen kan En in 't voorjaar alles Dat dood leek toch Weer tot leven kwam - 'k Stond van de week Op een plekje in de tuin Waar nooit - of bijna nooit- Mijn interesse naar uitgaat En zie opeens de eerste Sprietjes bovenkomen van wat volgens Mij een vergeet-me-nietje was En moet 'k opeens denken…

niet een kijkt om voorbij de horizon verzet de wet de klok en draait de wereld terug op weg en dan verdwalen en vervloeien in de wind die alle richtingen verwaait in een prisma dat het licht verdeelt, de kleuren scheidt uit geuren van het het leven gedachten zwermen tot herinnering en volgen ons als schaduwen totdat de zon uitgaat…

Wit, is voor mij de geur van de rustige en kleur van de eeuwige witte, sterk ruikende bloem waarvan zo'n krachtige uitstraling in serene vrede bij benadering uitgaat tot telkens mijn grote verwonderde verbazing die de bijzonder warme, tedere liefde in eigen hart en ogen via ziel en bloed kloppen laat, zodat Aard en Hemel zonder…

Je zei dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig…

Je zei dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig…

het zomert hier bergt in smalle wegen weet op tijd nog gas te geven voor de rail ons vangt en volg de kaart die jij met liefde hebt geschreven wist de ravijnen voelde me de kleine in dat perspectief ik heb je lief gooide lijnen die ons hielpen te ontkomen aan dat diep we gaan toppen in een vergezicht dat uitgaat boven bergen…

gespannen lach terwijl het voelt als hete zon midden in de nacht als vissen op land of boten vliegen met alcohol in limonade bij een kater die praat zo onwennig als billen dansen in mijn richting zweeft parfum, zelfs lieve ogen op mij af zonder te bedenken hoe het ooit was als twee handen plotseling omarmen of dat shirt opeens uitgaat…