Netgedichten

netgedicht (nr. 11.198):

Onbestemd Seizoen

Je zei dat het harder gaat waaien
Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat
Dat gaf me een eenzaam gevoel
Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen

Vaak stond ik voor je raam
Meestal bij schemerdonker
Tussen proza en vervallen poëzie
Dreef jouw slaap op wolkjes

Bij jou was alles onbeweeglijk
Geen zucht van niets geen rilling
Een eeuwig onbestemd seizoen
Geschilderd met vale kleuren