Alle inzendingen over uitgang

Terwijl het schouderklopjes regent en hij als ziener wordt bejegend, ziet hij zijn eigen duisternis en kijkt hij waar de uitgang is.…

Die ons langzaam weer naar die uitgang voeren om met Kerst de droom te leven die nog niet aan ons werd ontnomen.…

Als patient ben ik nu een streepjescode, 't enige waar ik nu op wacht is, áls er iets fout gaat bij de uitgang, word ik dan ook in mijn kraag gevat, als zo'n alarm dat afgaat,wanneer iets niet naar "behoren" is gescand? Ach ja, ik ben een streepjescode, we zullen maar denken, alles went?…

In het duister tastte ik steeds maar rond, het was alsof ik de uitgang niet vond. In het duister was ik radeloos verdwaald, het was of de dageraad niet was gehaald. In het duister zoek ik naar een weg, waarom is er niemand die luistert naar wat ik zeg. In het duister is het o zo zwaar, wat is nu echt en wat is waar.…

ze uitgedaan; haar armen, die rilden ontbloot Waar geen haar kon gadeslaan daar was ze haar eigen despoot Ze was de rechter en ook beul in het diepe stille van de nacht Nadat zij ‘t fatum had gezeuld miste zij voor verzet de kracht Waar ook ‘t maanlicht ontbrak terwijl zij door ‘t donker gleed Zocht ze een scherf in haar zak voor een uitgang…

beperkingen leer ermee te leven het land van ziekte uitzichtloos uitbehandeld in niemandsland spreekt ieder zijn eigen taal zoekend naar lotgenoten die hun taal verstaan zoekend naar hoop begrip medeleven er is geen weg terug naar het leven dat geleefd werd er is alleen een korte weg of lange weg naar die ene uitgang…

Het is niet meer zoals het was Je bent je eigen weg gaan lopen Bijna ben je uit het zicht verdwenen Opgelost alsof je nooit hebt bestaan Het is niet meer zoals het was Zó goddelijk samen in vurige passie De wereld leken we te vergeten Opgelost in gesmolten liefde Het is niet meer zoals het was Je wist de uitgang feiloos te vinden De vrijheid…

mussen aten altijd van de koekjes mee Het huis is nu waar- schijnlijk nog wel daar ik ging er na de oorlog niet meer heen zie het soms in een droom nog maar alleen Wij dragen dan geen gele ster allen nog bij elkaar Voor mijn raam in New York is er ook een balkon Het heeft geen bloemen- rek voor op de rand dient slechts als nood- uitgang…

te kwellen die zich branden op het netvlies, kind bij een kloppende rivier, verloren hart in de illusie van het avontuur, de aarde bewegen elk kwartier, te herontdekken bij elke slag, op te lossen in de mist van erbarmen, hoogtepunt van een drankgelag, verstijfd bij menselijk geblaf, onder de hemelse straf peilt hij de in – en uitgang…

Brein murw gebeukt Door innerlijke chaos Fluittoon die mijn Bovenkamer regeert En mij tot razernij Brengt - overal Opgesloten, nergens Meer een uitgang te Vinden - en dan wordt De razernij in mij Bedwongen door een Forse cocktail van Uiteenlopende soorten Uit het farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt…

Ja ga ....braaf boontje altijd schoon ....de uitgang vind je gemakkelijk ....kijk maar in de spiegel!" Ik zie wapens in mijn handen ik zie mijn gezicht, het is hard ik klim uit mijn weegschaal even zwaar als zij even licht als zij…

Bij het imposante graf van Oscar Wilde was ik lang alleen, wat mij ontzettend veel deugd deed, terwijl ik bij de uitgang van deze begraafplaats enkel dacht aan Jim in zijn badkuip, waar hij door een overdosis harddrugs in overleed. Jim met zijn hoogst zalige stem zingend en zonder badkuipbewaker.…

Ik leid het leven van een dichter maar echt dichten kan ik niet. Van mijn beeldenloze lied wordt uw hart geen sprankje lichter. En zwervend bij de oude toren, Ede-centrum Grotestraat, zie ik geen verheven metaforen. Alleen de toren die daar staat Tot vanmiddag… als in dromen zag ik jou de trap opkomen uit de tunnel van 't station.…

De geuren van de schimmel indringend worden opgesnoven vrijheid die ik zoek in uitgang ergens boven. Angst knijpt mijn keel dicht misselijk maken mij de geuren op zoek ben ik naar licht op zoek naar open deuren. Tastend gaan mijn handen voelen het vocht aan de wand mijn borst wordt ingedrukt knellend met ijzeren band.…

Maar, u steekt zich in decennia van schulden voor een stulp met riolering die vaak stokt, een interieur dat door het roken is doorleefd, met in- en uitgangen waaraan een luchtje kleeft. Aan alle kanten uitzicht op een blinde muur. En huur? Niet mogelijk. De eigenaar wil er vanaf. Het spookt er.…

Hij gaapte een exit in de vergadering alle blikken vielen in zijn mond de voorzitter zocht nog een uitweg als was het een cul-de-sac dito kopspoor of een soortement suffix en zette nog een tandje bij om te kunnen afronden en te sluiten die keet…

Hoe was ik Ooit geworden Die mens die Ik nu ben, Zo vaak al Verdwaald in het Labyrint van mijn jeugd Pleeghuis uit, pleeghuis In van hen die Over mij wilden voogden, Kind zonder ijkpunt, Kind zonder anker - Toch heb ik mijn Eigen koers gevolgd, En iedere keer de Uitgang gevonden Die onvindbaar leek - Het toneel werd…

Een klein snuitje, zag ik eventjes verschijnen om vervolgens heel snel weer in de grond te verdwijnen Op zoek naar een volgende in of uitgang wellicht en tuinman, trapte het gat, met grote voeten weer dicht Dag mol…

gewichtige positie, zal de bakker onbelegd brood aansmeren, gaan klinkers in de straat wijken voor betreden paden, is er geen weg terug geen ogenblik meer om onbehouwen emmers met een onschuldige blik te versjouwen, de vlekken op een muur rond blikvelden weg te poetsen laat staan vergeten keutels te rapen die leken op kruimels naar de uitgang…

papillen de weg begeleiden waar richting is geschreeuwd naar genot in zachtjes bijten duo ontvankelijke performance gebonden zonder zicht puberaal kwam je uit die kast in een solo creatief genot is de archetype verleidelijk of is het detail van net geen pijn conceptioneel met hand gemaakt ben jij het die mij raakt in de kubus zonder uitgang…

Ik zie me naar de uitgang lopen, van het Theater van de Nacht.…

Als ik me nu al ga beklagen in een levenslang gedicht, zie ik, dat de onvermijdelijk kim, zich al bij de uitgang heeft gepost, een wachter, die het koud laat, wanneer ik mijn post verlaat, en van het talmen wordt verlost, staat in onbaatzuchtigheid voor ieder klaar, zijn taak is niet te kunnen kiezen, en voor hem slechts een bijkomstigheid…

Met vragen en oordelen als de dood een rechter was met mensenhanden die gehoorzaamden en vaak bang schuilden in een eenzaam geweten zonder een uitgang. Net zo vaak en net zo gelaten. Tot er weer een beloftevolle licht was dat schaduwen klein maakte en demonen naamloos maakte maar niets kon begraven dat nog vol oorlog was.…

Zonnen wil hij vreten nestelt zich in de dagdromen zonder zich door de inhoud en aangezicht te laten kwellen die zich afrollen op het netvlies, kind bij een kloppende rivier, hoopvol bloed in de stromende volheid van zijn avontuur, zijn aarde beweegt elk kwartier, ontdekt ongerepte schoonheid bij elke hartslag, de slinger in - en uitgang…

`HIMLISCH GUT" Ik was naar binnen geglipt achter de rij voor de kassa wellicht te danken aan mijn gehandicapt dochtertje De kosteres reserveerde een mooi plaatsje bij de uitgang voor het geval Giulia een aanval kreeg "Hier niet gaan zitten" vermeldde een A4 wit wat gold voor iedereen behalve voor mij Ik vroeg om groene thee…

oud hebben hier elkaar gevonden Arm en rijk liggen hier vredig naast elkaar Geluk en verdriet zijn op deze plaats tot niets verbonden Leven en dood liggen hier heel dicht bij elkaar 't Is hier zo rustig dat doet mijn adem stokken Heel even maar sla ik mijn ogen neer Terwijl een traan vloeit langs mijn wang loop ik traag richting uitgang…

Mijn knetterwiet uit Malawi alarmeert de bodyguard van het VVD-publiek in een bovenaardse kroeg, zij stoot me met haar versteende koplampen naar de uitgang, waar een hulpsoldaat van de wietcentrale me een troostjoint schenkt, die alle blues wegblaast. Later vind ik de kroegkoningin wijdbeens in mijn bed.…

De pijn en woede zitten diep in jou, je hart vergrendelt, je zoekt naar de uitgang. Ik kijk naar je alsof ik droom, ben net als jij onwetend over de toekomst en bang. Ik peins verder en vraag me af: kan ik je helpen met deze ondoenbare woede en pijn ? Zodat we weer op de goede weg zitten en je weer een kind van vier jaar mag zijn.…

Liefde door schuld, maar toch vrijspraak ben ik bang Terwijl je zelf je jas aantrekt, kijk je hoopvol naar de uitgang. Zelfs dit afscheid moet perfect, je krijgt toch vrijspraak ben ik bang. "Neem jij de auto maar. Ik zie wel." Hou ik de eer toch aan mezelf?…

Bij een ingang, uitgang waar je zei dat, maar er zijn er drie, je weet niet meer of die of deze. Van blijven staan komt niemand tegen, maar met bewegen wordt haast bereikt wat net verdween.…