Dakloos dromer,
Zonnen wil hij vreten
zich nestelen in haar
cellen zonder de ogen
te kwellen die zich
branden op het netvlies,
kind bij een kloppende
rivier, verloren hart in de
illusie van het avontuur, de
aarde bewegen elk kwartier,
te herontdekken bij elke slag,
op te lossen in de mist van
erbarmen, hoogtepunt van
een drankgelag, verstijfd
bij menselijk geblaf, onder
de hemelse straf peilt hij de
in – en uitgang van de wereld,
een droomplaats waar hij
het licht laat doven, zich
geruisloos strekken kan,
diepweg in het binnenste
de gemiste dag mag loven,
zonder het echt te weten
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 25 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: individu