170 resultaten.
Voelde me een prooi
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 189 je vloog
een sierlijk
trage vlucht
draaide en
kwam terug
de nek iets uitgestoken
ik voelde me
een prooi in ogen
zonder mededogen
je schorre kreet
beet me in schijnbaar
achteloos negeren
de nutteloosheid toe
om in jouw wereld
nog te existeren…
Bijna
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 115 Ik liep terug,
langs de uitgestoken brug.
Liet ik je staan,
met in je oog een traan.
Voor mij!…
Waarom schrijvers schrijven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 117 Taal is een uitgestoken hand.
De hand van een schrijver.
Schrijvers geven zinnen zin.
Verhalen komen door hen tot leven.
Schrijvers sterven eenzaam.
Verhalen blijven.…
Haar lach is warm ijs
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 224 haar lach
is warm ijs
onbegrepen
door de wereld
de taal
is meer een eis
waarbij de vraag
het antwoord blijkt
zij droomt
het leven
naar haar smaak
die raakt aan sprookjes
neemt een
uitgestoken hand
zo in beheer
de rest bestaat niet meer
de wereld
dat is zij
wij figureren
er kan geen ander bij…
IJkdijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 En daarom wordt de vlag nu uitgestoken:
“Hiep, hiep hoera, de dijken zijn gebroken.”…
Zomaar iemand (4)
hartenkreet
3.4 met 10 stemmen 2.841 Zomaar een vage kennis
uit het niets opgedoken
toen ik gebroken was,
haar handen uitgestoken...
Mijn wereld ingestort,
het leven voorbij,
was daar een vrouw die zich
zomaar bekommerde om mij.
De wereld ging weer draaien
Mijn bestaan kreeg weer zin
toen ze fluisterend zei:
"Je hebt nu een échte vriendin".…
Onverwacht ...
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 570 'n Uitgestoken
hand
ontroert
'n Schouder
geeft
steun
'n Vriendelijk
woord
zegt alles
'n Kus
gemeend
geeft liefde
'n Roos
gegeven
met gevoel
'n Onverwacht
gebaar
zegt alles
héél onverwacht ...…
Zonder kleuren en glazuur
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 318 stug was de klei
waarin ik jou boetseerde
ze gaf maar langzaam
jouw frêle vormen vrij
de fijnste details
heb ik met liefde uitgestoken
de scherpe trekken
met zachtheid doen verlopen
naturel ben je gebakken
zonder kleuren en glazuur
heb ik jouw ziel met
mijn handen kunnen vatten…
godverlatenheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 302 hoge heren dwaze dames
hoge hoeden lage gemoeden
vage lachjes lage drachtjes
moordende monden
gecamoufleerde wonden
strelende stemmen
verborgen klemmen
uitgestoken klauw
teruggetrokken hand
slapende geestelijkheid
feestende eenzaamheid.…
Teresa's laatste reis
hartenkreet
3.8 met 6 stemmen 1.559 Je zou nog komen
ik was nog lang niet klaar
heb nog zo met je gelachen
en nu opeens lig je daar
In een coma geraakt
toen ze met jou bezig waren
de kanker uit te bannen
ben jij stiekem gaan varen
Opzoek naar de hand die is uitgestoken
wetend dat er op jou wordt gewacht
het licht is daar al ontloken
is het wachten op het nieuws dat jouw…
Druilerig staren
netgedicht
3.4 met 14 stemmen 1.022 Vlagen van bevroren
Druppels vallen neder
Op zijn uitgestoken neus
En doen hem zachtjes
Terugdeinzen onder
Het houten afdakje
Dat een functie heeft als
Schuilplaats
Voor natuurlijk onbehagen
Het wit van zijn ogen
starend naar de groene
Zee van lekkernijen
En het vooruitzicht van een
Door hoeven ontsprongen
Waterballet
Doen hem…
Laat maar los, ga maar
hartenkreet
3.9 met 10 stemmen 1.569 Ga maar lieve schoonzus
geef je maar over aan Hem
neem Zijn uitgestoken hand
en luister naar Zijn lieve stem
Hij heeft voor jou een plaats bereid
in Zijn hemels paradijs
neem Zijn hand en volg Hem maar
op het einde van je reis
Hij zal je verenigen met hem
je verlossen van pijn en zorgen
laat maar los wat hier nog rest
er wacht je daar…
Heilzaam
netgedicht
3.9 met 11 stemmen 191 het oostelijk licht toont
zich als een prelude
tekent vergulde sporen
in het verreikende dal
ik draag de verademing
als een begroetende droom
teer nog rusten bloemknoppen
op mijn uitgestoken hand
ik zou ze willen strooien
op een vruchtbare aarde
zodat ze kunnen bloeien tot
een onvergetelijke bloementijd
wat meer nog zou ik…
het lichtje in mijn hart
hartenkreet
3.4 met 23 stemmen 3.210 het lichtje
in mijn hoofd en hart
is gevuld
met smart
een bries
van pijn en verdriet
doet veel
warmte teniet
maar
mijn lichtje
blijft branden
door alle
uitgestoken handen
een bries
liefdevol gegeven
dankbaar ontvangen
zodat ik mag blijven leven
want
het lichtje
in mijn hart en hoofd
heeft die liefde
ditmaal…
Nello opnieuw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 426 het is koud vandaag
de lucht is flinterdun
en brengt de sterren dichter
bij het bibberoog slechts
vertroebeld door de nevel
van een ontsnapte ademteug
er zijn geen handen meer
verstopt in zak en want
worden ze niet geschud
noch uitgestoken naar
de naakte rafels van een man
die stilaan blauwer ziet
deze nacht zal Nello sterven
opnieuw…
Als was
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 302 Waar ik heen moest
gaan was ik al vergeten,
waar ik uit bestond, daar
kom ik net vandaan, de
tijd verteert de was,
zo broos als het geweten,
uren kruipen in mijn
hoofd, het licht schijnt
gaandeweg wat minder,
er druipen seconden
op het zand, kaarsvet
verdwijnt tussen de vingers
van een uitgestoken hand
dan wordt de vlam gedoofd…
Je sprankelende glans
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 255 zie je glinsteren
zonnetjes spiegelen
tegen de kant
in het voorbijgaan
koel je de hand die ik
naar jou heb uitgestoken
jij watert af
van grote hoogte
helder als een beek betaamt
maar in je gaan
langs stad en land
dooft je sprankelende glans
ondoorzichtig en vervuild
stroomt het menselijk visitekaartje
schaamteloos het zeegat…
Gebreid tot vinexwijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 125 weer gaan de mussen dood
sterft landschappelijk schoon
in de klauwen van de stad
beschermd natuurgezicht
werpt nog een laatste blik
voordat de ogen worden uitgestoken
eeuwenoude kavels zijn
door bulldozers ontrafeld
opnieuw gebreid tot vinexwijk
van wol en losse draadjes
maar geen gaatjes voor een nest
weer zijn de mussen weggepest…
oedipus met uitgestoken ogen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 958 de zon ontmant mij.
zij striemt mij met gulden roeden.
ze is wreed waarom toch?
ja, ik heb de kruik gebroken
languit gelegen in het riet
in Rimbaud’s dronken boot
maar waar en wanneer
zelfs de zon heeft het nooit geweten
toen horloges nog geen secondewijzers hadden
en ik zonder verrekijker op pad trok
het verleden deel was van het nu…
Droom ?
hartenkreet
1.7 met 3 stemmen 809 Een uitgestoken hand
vingertoppen geraakt
violen in mijn hart
doen snaren trillen
een rilling bij het zachte
bespelen van mijn zinnen
laat een cello weerklinken
mijn ogen dansen op de maat
de zachte minnezang
een krans van sonnetten
teder, doch vlammende
overgave als opus
het smekende geluid
van een enkele saxofoon
doet mij beseffen…
Zelfredzaam
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 141 ik draai cirkels
zonder pijn
doelloos in gevangen zijn
kan niet eens ontsnappen
omdat niemand
mijn uitgestoken hand wil vatten
versleten is de tred
rond de molen van het leven
te veel stappen zijn er al gezet
iedereen heeft haast
is in stress onderweg
contacten worden zelden gelegd
heb gebroken met zinloos lopen
de cirkels naast…
ik mis je
netgedicht
4.1 met 13 stemmen 298 flarden grijze mist
dwalend, soms zwart
versperren de weg
naar herkenning
woorden, zijn leeg
vormen geen stroom
kabbelen weg
naar vroeger
de uitgestoken hand
zweeft doelloos
blijft steken als een
wapperend blad
kijken, en niets zien
luisteren, en niet
gehoord worden
maken de dagen
tot ongekende
eenzaamheid.…
je lippenrode mond
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 560 ik zie je
steeds verschijnen
in een lach
een oogopslag
treed heel
zachtjes naderbij
een uitgestoken hand die
slechts mijn woorden vangt
als ik je raak vervaagt
het beeld, mijn droom
heeft weer eens nu gespeeld
in lang verwachten
toch ben ik nooit
teleurgesteld want in de verte
loop je weer in blond, mijn ogen
zoeken immer…
Een fabuleuze liefde
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 3.487 Laten we fabelen in de luwte
van een fantasie
kom en dans mee op de maan
of op de sterren die ik zie
grijp mijn uitgestoken handen
lach en spring op de rand van de nacht
spring in de leegte van het
avontuur dat op ons wacht
roei naar het eiland van plezier
geef je over aan je zinnen
verwonder je niet over dit geluk
kom dans en lach…
Het omslagpunt
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 132 heb mijn vleugels uitgestoken
op exotische muziek ben ik
naar verre oorden getogen
zonnewind heeft mij
met warmte omgeven
langs nieuwe sterren gedreven
kwam in het omslagpunt terecht
waar zwarte gaten lonkten maar
de terugweg was in gaan beklonken
zal een zachte landing maken
om weer op aardse klei in
mijn nu gifvrij lijf te gaan…
Duisternis
hartenkreet
4.5 met 12 stemmen 512 Duisternis, alleen verscheurd
Geen licht, wat me kan bereiken
Het zwarte als een kooi om me heen
Ik kan me niet bevrijden
Het is te diep, te zwart
Mijn oren horen stemmen
Maar mijn hersens niet
Mijn ogen dicht, voor het licht
Zodat ik de uitgestoken handen niet zie
Alles gaat aan me voorbij
Geen vreugde, geen warmte voel ik hier
Het is…
Vrijheid vanzelfsprekend?
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 450 Je mening geven
je tong eruit
Een vlag ophouden
je handen eraf
Proberen te vluchten
je knieën gebroken
Een verkeerde blik
je ogen uitgestoken
Luisteren naar de verkeerde zender
je oren doorboord
Een andere opvoeding
je kinderen vermoord
En als je volhoudt?…
Dromen
hartenkreet
4.6 met 20 stemmen 1.449 Dromen
Als ik mijn ogen sluit
En denk aan jou
Dan voel ik een voorjaarsbries
Die mijn huid verkoelt
Ik zie een glimlach om je mond
En stralende ogen
Die kijken naar mij
Uitgestoken handen
Die naar me reiken
Je donkerblonde haar
Ik hoor een stem vol verlangen
Die fluistert in mijn oor
Met gesloten ogen, droom ik van jou
Mijn…
Die vagebondt
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 1.538 weer klooster ik
mijn eigen strand
de uitgestoken hand
liep in een ander ritme
voor ons draaft
de hond die vagebondt
met alles wat ze vindt
ons laatstgeboren kind
alleen de golven
horen onze woorden
verbittering die zucht
zout hangt in de lucht
we zijn de boulevard
weer opgegaan daar braken
onze dromen of het goed
zal komen…
Hooghartig lied
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 94 ik heb hun
gebaren gezien in
uitgestoken handen
in het wit
van hun tanden
zongen de ogen
het trots en
hooghartig lied
jij bent de dief
zij kenden
hun rechten in de
geschiedenis van het land
wisten hoe het
ooit is verkwanseld als
waardeloos onderpand
zij vragen
geen aalmoes maar
pure gerechtigheid
de tijd zal het
hen…