Alle inzendingen over uitrolt

Ieder jaar overvalt me weer die euforie als de lente haar loper uitrolt En ze schittert met het mooiste kleurenpalet in perfecte harmonie…

zie hoe een pas geboren jaar zich voor ons uitrolt als een braak korenveld met sneeuw van hoop onder het bevroren dek kiemt leven en groei licht en warmte zijn onmisbare lokkers brengt deze zuigeling zegen draagt hij reeds bekende trekken of krijst hij onheil en verdriet wat een geluk men weet het niet…

je zweefde weefde een lieftallig schaduwpatroon als lust om naar te kijken een cirkelende symmetrie die ons dwalend achterliet zonder totaal verloren te zijn jij bent nooit een doolhof geweest door de transparantie van je lach die vele ontsnappingswegen gaf warm en toegankelijk waarin zorg de loper is die jij altijd uitrolt…

Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als eregast van je eigen wapenfeit. ------------------------------------- uit: 'Geweldige gedichten', 2000.…

Kom want ik wil je wil je in mijn eigen taal zeggen je in mijn herinnering naast me neerleggen om naar de zon van het zuiden te kijken zoals ze haar laatste warmte afstaat zonder terughoudendheid, aan de andere kant doorgaat, steeds doorgaat, tijd zich uitrolt als een loper waarover de onttroonde geluidloos wegschrijdt. ----------------…

Wie hangt haar op, de ets die ik van haar bewaren moet, het vergezicht dat stolt op haar huid, de schreeuw die uitrolt op mijn hand? Zij zwijgt, zij weigert elk geluid. In haar is alles uit. ---------------------------------------- uit: 'Het Zwijghout', 2000.…

(zondag 20 sept 2015) Vandaag ruimt de zomer op in mijn tuin: past het zwembad niet meer in zijn doos; vinden drie laatste ijsjes naast schoongezeefd zandspul hun weg uit de vriezer, waar vers bladerdeeg van laagjes speelgoedcatalogi herfstaanbiedingsfolders verschrompelt; verpakt tot lastpakken, zich uitrolt tot een deeg van…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

er onttrekt zich nooit ook maar één dag aan de strengheid van kalendercijfers gelukkig hebben we een schrikkelhuid van vel over been, een pas op de plaats opnieuw werpt het voetlicht een kronkelende schaduw over stenen vloeren zonder zon we zien de straat die zich uitrolt tot platte naaktheid, verlaten van regen en beschutting het wachten…

Zolang ik hoofdschuddend uit mijn ogen kijk en zie hoe deze tijd de pletsteen voor zich uitrolt, er dan achterna holt zolang ik uit mijn ogen kijk, zolang ik door deze dagen ga, mijn hand bevestigd in een vrouwenhand: een spiegel vóór het omklemde hart van wie doodloopt, zijn angst ophoopt, zolang ik mijn hand houd in die hand; zolang…