Interlude

er onttrekt zich nooit ook maar één dag
aan de strengheid van kalendercijfers

gelukkig hebben we een schrikkelhuid
van vel over been, een pas op de plaats

opnieuw werpt het voetlicht een kronkelende
schaduw over stenen vloeren zonder zon

we zien de straat die zich uitrolt tot platte
naaktheid, verlaten van regen en beschutting

het wachten is op de mantel van avondfluweel
die alle scherpe randen aan het oog onttrekt

wanneer schimmen de hersenen
waaraan is nog te ontkomen?

als, dan,
mitsdien. Een alles omvattend algoritme

laten we tussentijds in dit tanende licht
nog snel de maaltijd gebruiken

zodat we onszelf niet achterlaten
met een lege maag

misschien kunnen we zelfs nog even blijven
- tussen werkelijk en tijdelijk

tijdelijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 90