Alle inzendingen over vaarwater

een slagschip vaart langszij in zeilen bolt de woede van een oud verhaal en dichterbij de kielzog van de tijd voor de zoveelste maal verdrink ik, in azijn geleden pijn heropent wat ver weg had moeten zijn ik slik en hik mijn woorden op nog even staat het zuur op kop in naar de waarheid streven…

Het water waar ik in vaar ruw en wild, de golven hoog, mijn bestemming niet in zicht en onder donkere luchten samengepakt Nooit ging mijn scheepje zo tekeer als nu en waar ik, en of ik wel landen zal mijn toekomst is ongewis Weet één ding zeker mijn lief Meer dan jou heb ik niemand lief gehad.…

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

weet niet eens meer hoeveel flessen gevuld met warme woorden ik al geworpen heb in jouw vaarwater maar wat ik nu wel weet is dat de wijnkelder helemaal leeg is en m’n lever niet meer op z’n benen kan staan…

in je vaarwater drijven vissen moedeloos je ontstoken ogen ontvlammen mijn wenkend gebaar op schroot tiert de gedachte zienderogen op een schotel breng je mij wilde papavers windstilte doorboort het witte vlies…

als ik mijn plek op de wereld bekijk voel ik me dobberen in een zeilbootje afhankelijk van wind zon en rustig vaarwater terwijl de wereldzeeën volop door vrachtschepen worden bevaren die bijna overal maar doordenderen om aan de onverzadigbare elitehonger van de meedogenloze mens te voldoen…

Hoera, de coalitie lijkt weer één Het leek er deze week om te gaan spannen Vanwege Christianne’s stikstofplannen En toch bleef Rutte IV weer op de been Maar weet, eer u de haan zult horen kraaien Zal Wopke het regeerakkoord verraaien…

je schipperde maar kon de koers niet houden roeide tegen stromen op met een te groot verval pas later in rustiger vaarwater kon jij gaan ankeren de kade trok je niet voor een plaats in het groen zou jij alles willen doen jouw elementen zijn nu in balans jij bent op het water aangeland…

In het vaarwater van de stille oceaan groeit de depressie door op drift geraakt gevoel dat tegen de klok beweegt. In serene rust onder toezicht van het oog raast de pirouette op passievolle ritme gestaag naar koelere streek.…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast me lag in bed en ik haar diende met mijn liefde bij mij antwoordde ik alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde ik er aan toe omdat ze naast me lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast hem lag in bed en hij haar diende met zijn liefde bij mij antwoordde hij alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde hij er aan toe omdat ze naast hem lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Zo alleen in zijn eigen wereld -soms plots zo helder Klimmend op een berg frustratie -soms zo teder en diepgaand gesloten en niet te peilen -zo hard vechten tegen jezelf zo vol levenslust, dan weer in de put -krampachtig claimen zoeken naar houvast -buiten zinnen van woede in een rustig vaarwater -verstrengeld in de liefde twee zielen -…

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

Het is even drijven naar rustig vaarwater toch is het slapeloos woelen onder warm knellende lakens van flanel hoe dubbelzinnig zijn de door mij opgewekte droombeelden van volksverhuizingen uit een leeglopende wereld de Griekse oppergod Zeus getransformeerd als mensenmassa heeft zijn wellustig oog laat vallen op weg naar het betoverende…

Philippe draagt nu een wat vreemde outfit Maar weet dat niemand hem in 't vaarwater zit! ...42-jarige Fransman zwemt zonder armen en benen het Kanaal over. Hij zwom deze ongeveer 40 kilometer binnen 14 uur...…

alleen uit wat er al is geweest Ik ga voor verandering Verleg mijn grenzen Kijk met andere ogen Maar nog steeds door dezelfde lenzen Heb jij dat ook Datzelfde zicht op de zaak Laat je alles op in rook Kwijt jezelf van harte aan jouw taak Alleen daar voor gaan Alle schepen verbranden Er echt pal voor staan Open om in nieuw vaarwater…

korrels nog wringen langs doorwrochte grond zich ontknopen en weer verwarren in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht van stervende ogen, duizend doden lang de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek zich nog blussen in het gelede landschap zich ontdoen van rauwe bochten en scherpe smart vooraleer hij verteerbaar is in het rustige vaarwater…

Omringd door jouw betoverende parfum ervaar ik mijn nachtrust in rustig vaarwater die mijn hartslag verbindt tot een harmonie voor een geleidelijke atmosfeer in mijn droom. Omringd door jouw onschuldige glimlach vang ik je detail met mijn gesloten ogen die ik met mijn vingertoppen illustreer wat typeert jouw voldane symptoom.…

jij oogt storm in met vlagen hyperactief bewegen ik kwam je tegen tussen de buien door gelukkig geen regen jij voer uit tegen mij zonder een bekende reden ik liet je razen trachtte een evaluatie te maken van jouw averij pas later in rustiger vaarwater kwamen de tranen het mooi weer spelen is gedaan donkere wolken kunnen je…

Een mast en eigen baas arbiter op een botter in een gevecht met de zeeboezem Onverwondbaar en hoogbouwend sla jij jouw golven om mijn oren in het vaarwater van mijn hart Eenmaal staande op vaste bodem hoor ik nog steeds de golfslag ruisen maar de herinnering verwatert Ga voor me staan, nog een keer en overspoel me met jouw liefde laat…

welke veldslagen in welke luchtlagen wolken afleggen valt niet te zeggen onrust alle dagen bolle wolken vermengd met vlakke vlagen vechten en wagen zich in elkaars lagen ver boven de grond met zonnehitte waar zij in elkaars vaarwater zitten uit elkaar drijven of samenklitten stil onverstoord gaan zij voort bouwen dikke wolkenkragen…

langzaam heft de drenkeling het glas op het ondergaan van de zon, moedeloos maar wel gezondigd is zijn vaarwater zonder religie niet te drinken wie kent zijn juweel wanneer het spreekt en schittert terwijl de haven is gedempt neem mijn hand en streel me langs het leven, het is kort zoals het omgewaaid riet – wel scherp maar zonder bedoeling…

Aan de oevers van naderend welbehagen vangen steile stranden een golf van ijdele hoop, in verdronken vaarwater ten grave gedragen. Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken naar de laagten van de zwaartekracht, voordat verkalkte echo’s onderaards klinken.…

Als ik eens op een dag wakker word en niet terugdenk aan de laatste tijd dan zie ik een toekomst voor me liggen, een toekomst die ik wil m'n leven in rustig vaarwater en stil mooie en leuke gedachten die overheersen overheersen over de angst m'n leven in eigen handen, mijn vangst Dan word ik wakker uit mijn droom ik rek me uit, lekker loom…

Het is pleziervaart verboden toiletwater in vaarwater te laten lopen; overtreding is lastig te bewijzen, schipper moet op heterdaad betrapt worden bij het lozen. Martin lost het op met dolfijnen, getrainde snuffelaars; het dier ruikt en volgt de sporen tot aan de bron, een kastje neemt watermonster en foto van de scheepsaars.…

maar jij, mijn vaarwater dat me met jouw stroming hartstochtelijkheid biedt in deze onnatuurlijke wereld, een gang van zaken die mijn adem chronisch neemt soms mis ik jou terwijl je feromonen mij omringen, maar ik geraak dan niets, slechts een mokerslag kan mijn geest ontdoen van de onwaarachtigheden van deze tijd ik sterf liever dan dat…

Samen één stuk Ik altijd de hare Storm tegen ons gekeerd De golven hoog Wij hebben veel geleerd Van elk soort betoog Een zachte wind Streelt onze huid Zonlicht is ons goedgezind De meeuwen zingen luid Heuvels en dalen Zo zal het altijd gaan Soms zullen wij verdwalen Maar ook naast elkaar staan Soms eb, dan weer vloed Rustig vaarwater…

jou dromen hoe kwam jij door een net op mijn verre wegen wij gingen door een sterke deining begeven tot meerdere liefdesgolven ons gingen doorstromen ze sloegen een bres van jouw ziel naar de mijne het gaf een wonderlijk en overheerlijk gevoel jouw ziel die in mijn ziel voor anker lag… wij beiden verward bleven dobberen en deinen ons vaarwater…

De keuze om in de bijstand te belanden had ik niet, Goh...in rustiger vaarwater en toch weer die drang tot verhuizen, wat is dat toch? voel ik me nergens thuis.. Niet in m'n huis, niet bij een man...rusteloos, nog steeds onzeker over het leven dat ik leid. De leegte in m'n hart opgevuld met dieren!…

Ze wacht net als ik of er iets gaat gebeuren we koesteren diepe gevoelens liggen naast elkaar in één bed als in het vaarwater van verleiding de stroming wil je meesleuren...…