273 resultaten.
Licht, lucht, zachte vacht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 92 De nacht is zo zacht
als de vacht van een eekhoorn
die zijn droom penseelt.…
Constatering
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 670 niet onderweg mijn
zware rugzak had gestald
bij 't oud papier, verroest
gereedschap en machines
en niet mijn kaartje had verscheurd,
als ik niet onderweg mijn
loden jas had uitgedaan
en aan een boom gehangen had
met slechts twee kale takken
en niet mijn sleutels had verbeurd,
dan zou er eelt zijn op mijn ziel
en kale plekken in mijn vacht…
Voor elk wat wilds
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 641 die woorden uitgesproken
met kleine stukjes vacht.…
Hondsverlangen
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.076 Een rilling doortrekt zijn doffe vacht
Zijn vermoeide ogen staan dof tranend
Zijn getrimd leven en gelakte nagels
Heeft hij willoos moeten ondergaan
Gedwongen in stilistisch keurschijf
Bekroonde hem met pijn en leed
De meute in de weide die lokte
Was niet gegund aan hem besteed
Geen prijs kon zijn leed verzachten
Hunkerend naar dat hondse…
schone slaper
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 906 Witte vacht, schitterend zacht
asociaal zoals hij is, spinnen kent hij niet
krabben met vernietigende kracht
Volledig behaard, vernietigende staart
empathie is hem onbekend, liefde zijn manier
andere “vrienden” brengt hij van de kaart
snorharen trillen, poezen villen
agressief is zijn karakter, vals om de hoek
een ander zoals hem zouden…
Treuraap
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 330 Zo mooi als zon haar vacht belicht,
zo treurig staart dit fijn gezicht
Ineengedoken, gekeerd in zichzelf,
wat gaat er toch om in haar bovenhelft?
Is het vrees, schrik, pijn of verdriet?…
met de dag weker
netgedicht
2.0 met 62 stemmen 16.151 m'n haren los door elastiek
rekken het voorbije rusten
Later onthoud ik je maar frees
de ruwheid van je kanten,
streel je jonge vacht…
mijn mysterie
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 52 je lachte
als ik naar
je pakte
tandjes in
scherpte
ontbloot
nog zit jij
steeds op
mijn schoot
zonder vel
vacht of
pootjes
gewoon
zomaar
in je blootje
driftig zwaai
jij met je staart
kijkt verbaasd
als die
zomaar
ineens achter
jou verdwijnt en
voor je weer
plotseling verschijnt
jij bent
mijn mysterie
gemaakt met…
Haiku 5#5
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 175 Nachtbloei
De nacht is zo zacht
als de vacht van een eekhoorn
die zijn droom penseelt.
De opluchting
Ik laat mijn wind zacht
en geluidloos ontsnappen
als een lente-ui.
Eeuwige branding
Tussen hier en daar
groeien wilde woestijnen
op dansende golven.…
Selène
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 66 In het nachtlicht koestert zich selène
ze zucht maakt zwijgend zachte slaapgeluiden
Een nachtuil waakt en houdt zich op de vlakte
zijn alziend oog en orenpaar gericht
op wat zich afspeelt in het diep verborgen
nauw waarneembaar ondermaanse zicht
Nu zij in morpheus' warme armen ligt
trekt zij haar moerbeizijden vacht
omhoog
haar…
Eenhoornen van de nacht.....
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 11.019 Wanneer ik de hoornen zie lichten
over de barricades van je leven
sluit ik mijn ogen en zie
je stille tranen van binnen
Wanneer ik de witte vachten voel
langsstrijken onder mijn handen
en de eenhoornigen mijn ogen vertederen
wens ik je alle sterkte toe
Wanneer ik in hun ogen kijk,
eenhoornen van de nacht,
schitteren zij nog mooier dan…
Het was die ochtend
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.216 Ik ga koffie zetten zei ik
aan dieren denkend
niet aan vlees maar aan vacht
niet aan bloed maar aan zacht
hoor ik de merel
zoals iedere ochtend
hoor ik de kerel
op een van de nokvorsten
hij is er vroeg bij.…
Rijpt vorst kristallen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 mist vreet stilte
onder huilende takken
waar druppels spatten
op het rottend blad
vocht schuurt langs
basten van bomen
spiraalt naar toppen
in watten gevat
onzichtbaar
sombert het bos
zijn witte vachten
in koud kille nachten
in het eerste licht
rijpt vorst kristallen
is stilte weer terug
zonder vallende drup…
Schapen scheren
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 1.829 Op de jaarmarkt in Zuidlaren
maakten wij kennis met een attractie
die kinderen met afgrijzen liet staren
naar een als boer verklede man die
met het scheerapparaat van vader
onwillige schapen de vacht ontnam
er viel natuurlijk niet aan te ontkomen
’s avonds voor het slapen gaan
moest ik nog even bovenkomen en
heb ik het scheren nagedaan…
nederland waterland
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 372 de straat is leeg
druppels vallen in een plas
of ernaast en maken nieuwe plassen
mensen zijn de regen vooruit gerend
schuilen in portieken
waar spruitjeslucht hun naaktheid toont
ze wachten met de overgave van een hond
die niet eens zijn vacht meer schudt
nog staat het dorp stil
en bewegen grauw en grijs de wolken
straks malen molens…
het zachtste woord
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 240 met stompe punt
het potlood ongeslepen
schrijf ik mijn zachtste woord
voor jou mijn lief
zoek het in de chaos
die mijn dagen draagt
dat ene woord zacht en warm
als de vacht van het lam
nooit zal het wijken
verpakt in stralend zonlicht
met zilveren maanlicht lint
wacht het op jou
ik zwijg bedeesd
durf het niet luidop te noemen…
Vrouw
poëzie
2.0 met 13 stemmen 4.942 gedrochtelijk staan wij en massaal geheven
tegen de rottend-paarse hemel van verlangen
hijgende nacht
mijn vale handen tasten even
het slierend kransen van uw blauwe haren,
die, gif en scheemring, vachten hemel waren
over al-ruimte, uw gelaat, ivoor ovaal,
waarin uw ogen, spitse spleten, hangen:
een groen signaal.…
de lente kolder is in't land
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 246 Hele tapijten kunnen geweven,
van overtollige vacht of haar,
liever buiten toch dan binnen,
overuren maken stoffer en blik.
En als alles weer normaal is,
en de zomerhitte weer voorbij,
koelen mens en beest weer af,
en begint het weer van voor af aan.…
Nacht over Westwoud
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 273 viel
maar die je in
dit oorlogsogenblik
van zo dicht benadert
is het je staat
om tot een daad te komen
nu je de kracht voelt
van de man die je
geworden bent
is het je spanning
die je in mijn lijf herkent,
gemis of heimwee,
verkrachting van je naam
of is de vijand
je te na gekomen
dat ik je hand
ontwapenend
klam
in mijn vacht…
Bode
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Landen is de luchten loslaten
een deel van vrijheid opgeven
de aarde raken vanwaar je ooit
onhandig met misslagen opsteeg
waar de warmte van de moederborst
nog immer nagloeit
door voorjaarsnachten kil en guur
de vacht nog dof en donzig
daar terugkeren, glorieus en machtig
als een geslepen edelsteen
in de kroon van de schepping
is het…
Moest je
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Ooit een glimlach verliezen
met je ronde, zachte en intelligente ogen
Lippen gelijk de golven van woeste manen
net een stuurloos ruiter
de nachtelijke ster die de weg baant
door je lange zijdeachtige vacht
je postuur die me vertederd
moest je..…
Dood hout zorgt voor nieuw leven
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 106 ooit was hij oersterk
reeën schuurden vaak hun vacht
aan de bast van deze pracht
een kanjer van een zilverberk
maar hij moest het zwaar bekopen
stond voor velen in de weg
de kettingzaag werd in zijn stam gezet
zo triestig kan het bomenleven lopen
zo, het dode hout is wat er rest
enkele zwammen proberen te overleven
tevens wat gekraak,…
Femke's zoon
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 45 Ik droomde dat ik ergens lag te slapen
'k Zat nog op school, ravotte met wat knapen
We gingen een verlaten woonark kapen
Met een op echt gelijkend speelgoedwapen
Opeens verschenen er drie donk're apen
Waren het duivels, in een vacht van schapen?
Net toen ik al m'n moed bijeen moest rapen
Bleek het een boze droom, kon niet meer slapen…
Schoonheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 454 Als zware deken
hangt geluidloos de nacht
wikkelt stille vormen
in haar ravenzwarte vacht
Myriaden sterren
kristallen van licht
maken de hemelboog
een goddelijk gezicht
Het meer bespeelt de volle maan
het spiegelbeeld kraakt
rimpels in haar zilver
als water haar raakt
Lopend in de nacht
één met zoveel luister
mijn blik reikt omhoog…
Witte magie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 183 Uit haar handen stroomt de balsem
voor de kinderharten
zij weert de angst uit schaduwen
met dunne lijnen
zoals orakels doen - mijn vacht
komt voort uit haar bescherming.
In hoeverre ik kan toveren weet ik niet -
Doornroosje weet het.…
In Medias Res
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 Het roestbruin bloeiend
bedolven onder het witte laken
van de continue geboorte
De stem van de stilte
zweefde over het open veld
zelfs de kraaien vluchtten
Zout was de dauw
de tranen van het ontwaken
deden de ramen beslaan
Zacht glooiend plooide
het landschap zich ondertussen
naar het afscheid van de winter
Haar groene vacht werd…
Offermeisje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 Wacht maar
tot ik groot zal zijn, een heldin
Onder warme schapenwol
onder sterren en wolken
word ik weerloos als een lam
bloedend wakker, zak ik weg
in mijn vacht, als een heldin…
Doordrenkt Valentijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Mijn vacht compleet doordrenkt
omringd door een vetlaag
wat absorbeert voorspoed
in jouw tissue vandaag.
Mijn Valentijn verdoofd
door rozengeuren
bedekt door rozenbladeren
opent deze dag deuren.…
Hert
gedicht
2.0 met 2 stemmen 2.836 Voel mijn benen zich verdunnen en draaien
onmiddellijk volgen mijn armen het groeien van hoefjes
ik stap uit mijn jurk en mijn hemd inmiddels te groot en
voel mijn vacht in de wind
mijn oren richten zich zetten uit en ik
luister naar het kletteren van borden ver in de keuken
het waaien van gras
ik hoef inmiddels niets meer.…
Sociale incompetentie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 51 als ik op mijn PC werk
voel ik mij soms als een hond
met parasieten in mijn vacht
en aan mijn kont
hackers met beperkte sociale kwaliteiten
wroeten als vlooien in je mobiel en pc
pikken je inspiraties, foto's, werk
geld, contacten en creaties mee
voor hun eigen infantiele rariteiten
hun onnozele argument is: 'omdat het kan'
de vrijbrief…