273 resultaten.
Kanoën in de mist
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 269 Gefileerde koeienruggen
drijvend in een wolkenzee, en
schapenwollen vachten wiegen
deinend met hen mee.
Aan de horizon een boomkruin
en ook nog een zwevend dak.
Reigerkoppen zonder poten
staren in dit wolkenpak.
Oorverdovend is de stilte in
dit onherkenbaar land.
En mijn hoofd, ook zonder lichaam
peddelt naar de wallenkant.…
alweer oktober
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 283 drie haiku's
~~~~~~~~~~~~~~~~
vogels verdwijnen
op de vleugels van stormen
het jaar keert zich om
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
brons, bruin en roodgoud
zon versiert herfstbladeren
zaad draagt nieuw leven
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
de oogst is binnen
bomen schudden hun vacht af
wortels kruipen diep
~~~~~~~~~~~…
In eenoog koningsland
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 247 waar vroeger
zwart een
eenling was
verzamelt ze
nu macht
uitgestoten
door het
schapenwolle wit
toont zij vol
trots haar vacht
licht excentriek
in eenoog
koningsland
draagt zij de knoet
graag in de hand
handhaaft
kuddegeest zo
dat geen beest
zich onderscheidt en
alles bij het oude blijft…
RonUILdo
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.049 Kort gedrongen slaapt
er rond de 'zestien'
de RonUILdo in een
veel te volle vacht
Zijn shirt doet enkel
nog goddelijkheid verraden
vol verlangend heilig geel
naar dribbels van kanarie pracht
-------------------------------
W.K. gedicht Den Haag FM 28-6-06…
Observatie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 Rattig wezen, vale vacht,
zo kom ik je tegen.
Met armzalig oogcontact
scheiden onze wegen.
Met je schouders naar beneden
en je blik zo erg vernauwd
ben je net een zielig katje
dat niet langer meer miauwt.…
De Beer
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.212 Er liep een beer in het veld
Lichtelijk waggelend beetje uitgeteld
Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten
Hij had ook al zo vaak op nieuw moeten starten
Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten
De dagen die hem restten wist hij naar de kloten
Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen
Toekomst voorbij, weg die glorieuze…
Achterdocht
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 704 Vergeten in dalen schemerrood,
dicht bij elkaar, verstopt onder vacht.
Verdreven in jacht,
als deelgenoot.
Verborgen in vroege ochtenddauw,
met flarden aarzelend licht.
Het drijven van warmte op de kou.
Verraden door een mozaïek
van geurig zwakke vleugen.
Haastig vlucht de leugen,
angstig en ziek.…
de wolf
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.078 ik loer naar beneden
naar de dorpelingen in de sneeuw
de sneeuw, die als een winterse streling
hun gezichten streelt
ik heb maanlicht in mijn ogen
ruw en donker is mijn vacht
als schors van de bomen
waaronder ik wacht
op de mooie herdersjongen
zo maagdelijk blank en zoet van geur
die het wit van de sneeuw zal veranderen
in een bloedrode…
Niet voor de poes
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 353 ik snuif de geur van zomer na een regenbui
het blad, groen en jong
krult zich om water op te slaan
langzaam dalen druppels
op de vacht van de birmaan
die zijn luie dagen spint
hij knippert met zijn ogen
rekt zich een tijger
kromt zijn rug
en met trillende staart
sproeit hij mijn zomer van de kaart…
De echte wereld
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 134 heb de plaatjes
en filmpjes gezien van
dieren die op mensen lijken
kleertjes aan
hun stemmen en lach
zelfs de kus en een traan
maar ik wil
ze zelf ontdekken
hun geur en eigen geluid
de warmte van vacht
kunnen raken en weten
waarom die ook plast
ik wil voelen en ruiken
bewegen en leven
in de echte wereld daarbuiten…
Markt in Buchy
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 545 Geuren, veren, snavels, kleren,
staarten, vachten, kazen, vruchten,
luchten, pluizen, overdekt,
wollig, donzig, meter strekt.
In geschuifel, luifel, luifel,
staat ze stil, neusvleugels trillen,
spiedend, speurend, rij na rij,
ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…
Eerste Kaars
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 19.736 Toen was ik een wankel veulen
Toen ik snuffelde aan wie en wat,
aan wat een merk in mijn vacht brandt.
Lastdier, lastig dier dat geschonden door zijn slaap wandelt.
Zij liet het licht los op mijn netvlies,
ketende de vragen aan mijn enkels.
Ze woelt zich bloot terwijl ik jank,
de eenvoud van haar boezem vraag.…
De zon in de nacht.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 337 dat schaapje met zijn mooie wol,
dat schaapje met zijn zachte vacht,
daarzo in het hulst van de nacht.
Daarzo in het hulst van de nacht,
met de zon hoog boven je.
Zul je het schaapje strelen,
en met hem al je geheimen delen.…
Klimtouw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 372 Het mos woekert door
De sporen in een rotswand drijvend
Listig badend in zonlicht
De klimmer vertrappelt zijn vacht
De voet schiet weg
Het touw trekt strak
Als een pion van de zwaartekracht
Slingert hij boven een scherf
Spartelend in wind
Het touw verrafelt
De vezels knappen
Hij siddert in zijn dun pantser…
Jou verlaten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 390 Jou verlaten was niet meer dan
een handomdraai en tijdelijk
de schemer je hardvochtige terugkeer
was zoveel meer onverstaanbaar
maar niemand verliest zich in
in tijdloosheid lang of in stilte
even wandelen wij in de schaduw
over zomerresten van het veld
het vacht van kale bomen
wachtend op de sneeuwballade
van gesmolten pijn
buigen doe…
Aurora
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 426 Niet alle sterren gaan uit dromen
ze maken plaats voor ruimte, dingen
herinneringen geven een slinger
aan dat wat komen gaat
in afwachtende stilte
om haar te zien gaan, warme schaduw
van schoonheid en dauw
bloesem van de dag, opspringend
uit de vacht van de nacht.
Een lied zwelt aan
en zij komt op
in haar mantel van licht.…
Ogen mijn handen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 38 Kim is logeren
heel het huis is van mij
mijn stilte mijn muziek
ik kan springen wat ik wil
heel het bed is van mij
mijn huid mijn verlangen
naar omgewoeld goed
heel de spiegel is van mij
mijn ogen mijn handen
de parels glanzen
in mijn hoven mijn vacht
in mijn ogen mijn handen
Kim is logeren
Voor het eerst zie ik mijn moeder
naakt…
Warmte van Jou
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 601 In een ring van
lichtende kaarsen
wil ik liggen,
samen met jou
Wil ik de warmte
van de kaarsen voelen,
maar meer nog,
die heerlijke warmte van jou
Op een
schapenwollen vacht
voor het open haardvuur
heb ik op je gewacht
Terwijl het vuur
zijn vonken strooit
voel ik jouw
aantrekkingskracht
Maar je bent
nooit gekomen,
want toen…
LAIS CXCVII
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 37 Terwijl het wachten wacht, draait de aarde
in de aarde, schuift de hemel in de
hemel, zien de sterren toch de waarde
in van vachten in het zwart en in de
nacht spreekt het haar toe met: “Jij, beminde,
die de aarde tot haar kern herleiden
kan, die jou en mij tot niets verleiden
wil, wil dit nog doen: mij van mij ontdoen.”…
Primavera
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 128 Een schaap
hangt zijn vacht te drogen
bij de haard.
In de lucht
hangt een buizerd stil
-hij bidt.
Ei breekt
in zachte nestwarmte
- donsveertjes.
Het land is vol
waar kunnen vogels
zich nog nestelen?…
Rozen waken in de nacht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 703 Ze snakken met vuurrode vacht
naar zon en morgendauw.
Rozen geuren in de nacht.
Ze tuiten hun fluwelen lippen
en houden eeuwig de wacht
met één wens: zonnelicht nippen.…
Woef
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 205 Was jij de voorbode van zacht
in het keiharde ledikant
waarin ik tijd heb doorgebracht
buiten de rede van verstand
heb ik mijzelf met jou gestreeld
op kale plekken van het zijn
dat zo armlastig was bedeeld
door grote menselijke pijn
ik ken moeder en mijn vader
als bouwers van het warmste nest
zonder zachte levensader;
onder jouw vacht…
Lindebloesem
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Het is tijd, geen kasjmier
meer, geen zijde, zachte
vachten en vanillelakens
niet mijn bloed laten koken
in een waterval met duizend
vingers koudvuur op mijn huid
maar onder zoete zoemende
lindebloesems echt kussen
achter wuivende gordijnen
samen verdwijnen
in een grenzeloos lichaam
dat niet langer bloedt
van verlangen
een kind…
In het donker
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.800 gordijnen rafelen in het duister
in het licht zie ik jouw gezicht
een landschap dat ik op mijn duim ken
ik ontdenk iets nieuws
de weerkaatsing van de maan
belicht de wol op het kleed
je bent niet naakt als een slak
je hebt de vacht van een wolf
ik wil het paradijselijke landschap zien
het is een bedrog
je witte tanden hebben mijn hart…
Ontwold
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 897 moeder geworden
kort geknipt
en kaal geschoren
geniet lucht
in groene wei
teken steken
in donzig kale vacht
mekkerend schurken
verjaagd jeuk
ontspant
zo kaal
en zuigend
herkent het lam
zijn kale moe
maar net
zo kaal geschoren
had ik mijn moeder
nooit herkend
dus is een lam
intelligent…
winterschimmen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 266 dat
dagen regen zijn
en dat jij de uren van
die dagen nog eens
onderstreept
- nadien-
maakt mij tot regen
vastgevroren
in winter
in mijn vacht
zoals een vogel, dood
onder doornstruiken
en afgesleten rotsen
tegen het landschap
geklemd
dat ik dan sneeuw
op suikerwitte bloemen
en jij je hand niet reikt
naar het geluk…
Putteke Winter
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 243 Dit is wat de matten der aarde voelen
in koelen bloede van het weer:
de eenzaamheid der kristallen,
die als een vacht aan de grond vastgroeit
de sneeuwschuivers der viervoetigen,
de snuiten, de poten, de staarten
de aangeslagenheid van het klimaat,
haar vallen, de put in haar ogen
de angst der binnenblijvers
en het glijden der gelukuitbuiters…
Tropenrooster schapen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 51 Zelfs de hond heeft het moeilijk
dat is goed te zien
en te bedenken dat die geen vacht meedraagt
geeft aan, het is warm vandaag.…
Het dierenparlement
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 249 De dieren op hun stoeltjes zaten
geanimeerd en druk te praten
voornaam in’t dierenparlement
De koppelijke stemming leidde
tot wat de meerderheid verblijdde
die kakelde ronduit content
Want als er schaapjes zijn gestorven
kan nu hun vacht mits onbedorven
aan wolfjes worden toegekend
En straks gaat vast een wet bepalen
hoe zij hun levenseinde…
Vonk
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.300 En hij, het zand nog schurend langs de tong
Kneedt en knijpt en grijpt
De vacht van het blakend beest
Vindt de malse dij
Zij klieft de stam
Met een bijl van was
Tot de vloed tintelt in de liezen.…