Netgedichten

netgedicht (nr. 30.102):

Putteke Winter

Dit is wat de matten der aarde voelen
in koelen bloede van het weer:

de eenzaamheid der kristallen,
die als een vacht aan de grond vastgroeit

de sneeuwschuivers der viervoetigen,
de snuiten, de poten, de staarten

de aangeslagenheid van het klimaat,
haar vallen, de put in haar ogen

de angst der binnenblijvers
en het glijden der gelukuitbuiters

de woede van het oppervlaktewater
en de hoop van het onderste.

De matten der aarde voelen
hun sprieten ingevroren.