25174 resultaten.
RANGSCHIKKING
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 490 de woorden figureren in de zinnen
de hoofdrol wordt hun immers nooit gegund
ze mogen slechts invallen voor een stunt
en liggen dan in stukken op het linnen
de juffrouw had het al op hen gemunt
ze leerde ons de woorden overwinnen:
"met schrijven moet je bij 't begin beginnen,
we zetten achter elke zin een punt"
ze komen los van het papier…
Golfslag
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 2.419 Een bootje op zee, een golfje
naar mijn hand en kleine vingers
daartussen
watervalderal ze dansen over elkaar
en twee paar ogen
schitteren
meer dan de TL kan zien.
Witte tegels spiegelen
de druppelwals, knipogen
minieme pareltjes
en tussendoor klinken
de vertrouwde hiklachjes.
Ik reik naar de handdoek
maar zij
grijpt mij onverbiddelijk…
Naar Drie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 526 Het bos door
ging ik
Keek omhoog
een streep van licht
mij begeleidde
Niet wist ik
waar mijn voeten
stappend, gaande, bleven
Door dieren wel gewaar
opweg naar ander doel
Zo links als rechts
begluurden mij
wie ik niet dacht
te kennen
en bleven stil verborgen
nog achter beuk
of hakhout hoog
Ik spoedde voort
geen rust
opzij te gluren…
ADORATIE
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 1.607 als ik haar tegenkwam
dan zei ik haar gedag
liep heen en weer
het noodgebouw en terug
zodat ik nog een keer
kon kijken naar haar lach
in de pauze naar het fietsenhok
want daar was zij, kom, vlug
als ze mij maar even zag
dan zou ze het wel weten
daarna ging ik analyseren
en had genoeg om op te teren
tot een uur of één
als ik m'n brood…
Een heel slecht gevoel
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 846 De laatste tijd ben ik erg depressief,
heb geen energie meer om te leven.
Alles wat ik wil is grotendeels mislukt,
of moest door omstandigheden opgeven.
Ik weet niet waar het fout is gegaan,
mijn relaties liepen stuk en was dan weer alleen.
Ik dacht altijd dat vrienden je zouden helpen,
maar had zelfs toen niemand om me heen.
Wat is dan…
Oleanders of zo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 801 zo kun je verdwalen met je neus in de wolken
of in geuren die een schoonheid kleuren met
honing mandarijnen fluwelen gordijnen en
ogen stralend naar een ster die er misschien
wel helemaal niet was, of gewoon in jouw lach
als je stiekem om het hoekje gluurt of met
je neus plat tegen het raam en een blos die
smaakt naar meer kan ik nog dromen…
einde van een begin
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 575 - en ik creëer -
zelfs perfectie beseft zijn kwetsbaarheid
cirkelend in verlangen naar onhaalbare doelen
vluchtige inspiratie bindt zich aan zuurstof
ik teken met gebroken schrijfgerei
explosies in schetsen van imperfectie
tijdloze secondes verzinken in diepgang
mijn tegelvloer vervormt perspectief
ik kan slechts vallen in zwaarteloosheid…
Kerstverhaal
snelsonnet
3.0 met 28 stemmen 3.346 Maria was hardnekkig maagd gebleven
En omdat Jozef zei: "Schat, opgelet,
Wij moeten strakjes met elkaar naar Bet..."
Heeft zij haar man meteen een klap gegeven.
Maar hij herhaalde met verstikte stem:
"Wij moeten met elkaar naar Betlehem!"…
Jongerencultuur
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 685 De jongeren
Van heden ten dage
Blowen als bezetenen
Met een manische blik
In de doffe ogen
Maar intussen wel genietend
Van flikkerende lichtjes
Uitgevoerd in rood en blow
Sorry, dat moet zijn blauw
Ik ben ook zo'n jongere…
Stille armoede
snelsonnet
3.0 met 47 stemmen 4.287 Ik moet de eindjes aan elkander knopen
Omdat het heel beroerd gaat in ons land.
Dus eet ik thuis, niet in het restaurant
En deed derhalve extra kerstinkopen:
Kreeft, lamsbout, truffels, reerug, kaviaar,
Daar moet ik het helaas mee doen dit jaar.…
Naturalisatiedag
snelsonnet
2.0 met 15 stemmen 1.229 Voor Achmed was het nieuwe-burgersdag:
Al was het hemd hem van het lijf gevraagd,
Hij was met vlag en wimpel toch geslaagd
En dus nam hij de Nederlandse vlag
En trots hees onze nieuwe landgenoot
Toen voor de eerste keer het blauw-wit-rood.…
Pantha rhei
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 99 In het midden van de brede stroom,
waar alles overkant is, dreven wij
met toegeknepen ogen,
onder de zon
die zich zonder mededogen
vermenigvuldigde
in de spiegels
van het golvend oppervlak.
Na elke trage slag van onze bronzen armen
snelden onze zondoorstoofde zomerhoofden,
blond als twee kristallen bollen,
meters verder mee met het getij…
Ochtend
gedicht
3.0 met 94 stemmen 29.525 Liefst hoor ik het geritsel van kleren
als zij opnieuw de vorm aannemen
waaruit liefde hen gedurende uren verdreef.
En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt,
de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen.
Liefst hoor ik het geritsel van kleren,
als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt
en de glazen toekijken hoe het licht
zich…
ijstijd
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.185 hier wil ik niet zijn
in deze tijd van ijs
waarin de dagen vriezen
tot een mistig grijs
hier wil ik niet zijn
nu de zee met messen snijdt
het strand ligt zwaar
en hard alleen
de meeuwen schreeuwen
bitter in de kou
hier wil ik niet zijn
zo mijlenver van jou…
Wintertrek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 982 Ik wuif de wind
onder het beschermde blad, de winterkoning
kent geen vrees zo beschreven
in het okeren licht
over de sneeuwwitte flanken
van het winters gezicht.
Een enkele schreeuw doorboort
de nacht waar de trek
z’n vlucht herbergt. Schaduwen
rekken de maan over
het verborgen land; schetsen vrijheid
met lange halen
terwijl een wegebbende…
ONANIE
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 448 In Leiden kom je niet meer aan je trekken.
De spermabank wordt niet langer begroot
en donors zijn al tijden op hun dood,
dat men ontdekt wie daar zichzelf bevlekken.
Maar wie ooit stortte voelt zich nu getild.
Diens zaad wordt voor de tweede keer verspild.
------------------------------
...de spermabank van het Leids Universitair
Medisch…
Het gevallen meisje
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.870 Gevallen, ja, gevallen,
Gevallen en veracht!
Doch weet ge, zonder mallen,
Wat de arme daartoe bracht?
Nu loopt ze langs de straten
En kent geen uur van vreugd,
Sinds ééns zij heeft verlaten
God en het pad der deugd.
Doch wilt haar nu niet smaden -
Wie bracht haar in verdriet?
Een man heeft haar verraden,
Toen hij haar snood verliet.…
Buitensporig
snelsonnet
3.0 met 21 stemmen 1.314 Het herfstblad hindert elk jaar weer de trein,
De conducteur gaat in de lente staken,
Bij kou is van bevroren wissels sprake
En als het heet is, weigert ieder sein,
Er is kortom geen enkel jaargetijde
Waarin onze NS op tijd kan rijden.…
Het zoet geheim
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.372 Mijn vrouwtje roept me:
" O echtvriend, hoor!"
En fluistert zachtkens
Mij iets in 't oor.
Een zoet geheimpje
Lispt zacht haar mond,
Het doet haar blozen
Als de ochtendstond.
Zij stamelt weiflend,
En durft het nauw*,
Van dokter, baker
En wiegetouw*.
Het zoet verhaaltje
Doortrilt mijn ziel,
Of er een straaltje
Der zon op viel.…
Fabrique
gedicht
1.0 met 16 stemmen 5.907 Is dit nog wel een tuin? Wat moet ik met
deze pagode zonder goden, obelisk
die slechts zichzelf gedenkt, een niks
met niks verbindende brug uit Tibet.
Vijvers waar je ook kijkt. Wolken erin
maar van een mens geen spiegelbeeld. Ik buig
mij over leegte. Een jachthuis
waar nooit een jager in woonde. Onzin.
Vond ik je hier, was je een herderin…
Plichtsbesef
snelsonnet
3.0 met 40 stemmen 3.094 Wanneer je aan de vloed ontkomen bent
Dool je nu half verdwaasd tussen de lijken
En bukt je keer op keer om goed te kijken
Of je misschien nog één van hen herkent.
Want je moet weten waar je liefste ligt,
Dat is jouw identificatieplicht.…
HERINNERING
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.612 Ik zie dat bleek gelaat, als met een krans
Omspannen door het strenggeplooid korset -
Die zachtblauwe ogen weer, als in gebed,
Neerblikkend naar de vlugge naaldendans.
En aan haar voeten, in de zonneglans,
Zie 'k, hoe een blonde knaap zich spelend zet:
Dan - aandachtsvol - soldaatjes kleurt hij, met
Helrode mantels en een…
Strohalm
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.278 Weet ik mij, standvastig
van geweten, zeker van vergaan.
Gedachten niet vergeten
en blijven we altijd staan?
Aan het einde niet meer zeker,
van liefde, dodelijke kreten
en is er leven op de maan?
Zo houd ik mij verdrietig vast
aan de laatste dag, gegeven
hoop misschien of een volgende keer
maar blijven staan
is geen keuze meer.…
Nieuwjaar
snelsonnet
3.0 met 64 stemmen 3.790 Het is toch eigenlijk een schril contrast:
Ginds treurt men om de doden en vermisten,
De duizenden inheemsen en toeristen
Die door de zee noodlottig zijn verrast
En hier loopt men weer volgens oud gebruik
Spontaan de zee in voor de nieuwjaarsduik.…
A lot
snelsonnet
3.0 met 14 stemmen 1.200 Het was, zo sprak een krasse vrouw in Drenthe
Voor mij gewoon een soort van levenslot:
Ooit win ik honderd euro uit de pot
Want honderd euro vind ik best veel centen
Maar dat het vijftigdúizend euro was
Dat vind ik toch qua lot wat al te kras…
Zwart
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 892 In het begin kon niets aan hem haar storen.
Omdat zij van hem hield met heel haar hart
Hulde zij zich in het vereiste zwart
En werd haar sprankelende geest bevroren
Hij trachtte haar te voegen in zijn voren
Die zeer rechtzinnig waren en benard.
Ze heeft, strijdlustig eerst zijn wil getart
Maar kinderogen hebben haar bezworen
Nu loopt zij…
De pracht genaamd eenzaamheid.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 547 twinkeling van hoop
verworven door een fragment
de herinnering tot waar ik loop
een droom die men mij zendt
voorgevoel tot reden en perfectie
wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht
een gevoel van de volmaakte erectie
uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht
een paarse sfeer om in te leven
het constante gevoel van euforie
loochenen…
Lila tranen.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 656 Lila tranen
Mysterieus onbekend
Die zich een weg langs de wangen banen
En snel van de ziel wegrent
Zilveren ogen
Onthullen de geest
Geheime wensen niet vervlogen
Maar ook nog niet geweest
Aura, wit glanzend
Toont de herwonnen hoop
Door nieuwe energie dansend
Een nieuw begin op zijn loop
Een gouden wil als zegen
Alom zichtbaar geworden…
Tijd streelt van ver.
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 721 Tijd, streelt van ver
De hoop die schuilt
Opzoek naar de ster
Een jij die niet huilt
Kracht, vecht voor erkenning
Een masker af te zetten
Uit de cirkel van gewenning
Om altijd maar op jezelf te letten
Wil, om bestemming te halen
De ster in de spiegel te herkennen
Niet langer in vervreemding te dwalen
De weg van waarde te verkennen…
Het liefhebbende
gedicht
3.0 met 26 stemmen 11.567 Het stak de kop op, toen een onverwachte zonneschijn
over de meubels viel, die al vijfentwintig jaar in de
kamer stonden.
Nu aangeraakt door de gestrekte wijsvinger van het
licht.
Ternauwernood verdroegen zij deze zachte
liefdesverklaring.
Ze wilden alleen donker, waarin welwillendheid,
mededogen voor hun brand- en mottengaatjes…