Alle inzendingen over van kooten

Oudjes bij elkaar spreken graag over vroeger, ze praten het goed…

Het jaar is al oud; uiteenspattende lichten luiden het stervensuur in…

De wijzers van december wijzen stilstand in de lucht. Treurwilgen huilen bittere aarde en de wind neemt mijn woorden mee. De nacht staart in het oneindige niets. Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

Het oude jaar kreeg een verlengd besluit: De klok werd één seconde teruggezet. Maar daar hebt u misschien niet op gelet, Want wat maakt nou één zo'n seconde uit? Alleen Olympisch kampioen Van Velde Weet heel goed hoe zwaar één seconde telde.…

Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn, het licht uit lucht gesneden. Lang gras, nog levend hooi, verminking waar oogst begint. Ik groef in kleur waar vol de lucht, in wind waar vol het gras van is, in golvend gras, in slapend gras, ik bracht zand aan het licht, verpulverd weefsel, vacht om in te slapen. Blad viel, sneeuw viel de bladeren…

Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn, het licht uit lucht gesneden. Lang gras, nog levend hooi, verminking waar oogst begint. Ik groef in kleur waar vol de lucht, in wind waar vol het gras van is, in golvend gras, in slapend gras, ik bracht zand aan het licht, verpulverd weefsel, vacht om in te slapen. Blad viel, sneeuw viel de bladeren…

Nee, jullie zijn mijn kinderen niet Toch voel ik de innerlijke pijn Als één van jullie huilen moet van verdriet Dan kan ik dus niet blij of vrolijk zijn Nee jullie zijn mijn kinderen niet Toch is er de traan, duidelijk, soms wat klein Die je regelmatig in mijn ogen ziet Als jullie blij, oprecht of gelukkig zijn. Nee, geen van jullie is mijn…

Waar je ook bent hoor ik je roep in zachte woorden die heimwee fluisteren weet mij nabij, lief, als bittere tranen vloeien ik heb je nooit verlaten mijn plek naast jou ís niet leeg…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

met veel liefde werd tijd rekbaar gemaakt en lange tochten werden vruchtbare reizen naar gloedvolle jaren in natuurlijk samenzijn tot een laatste zonsopgang de rietkraag aan de overkant verlichtte een laatste reis wordt werkelijkheid het afscheid is zwaar maar, de onbekende bekende zwaait laat de koffers maar staan een hand…

Ik heb vanavond, met de poes op schoot, de onrust uit het beestje weggestreken, waarbij de goedzak mij heeft aangekeken met ogen zo onpeilbaar diep en groot, dat het mij één moment heeft toegeleken als was hij eeuwen lang al deelgenoot van het geheim van leven en van dood en nu dan op het punt stond om te spreken. Een aandrang, waar hij niet…

achter de einder buigt de hemel, steeds op weg naar oneindigheid…

Omdat ik uiteraard graag geld bespaar Heb ik bij ieder aanbod toegehapt Zodat ik zes keer over ben gestapt Naar weer een nieuwe zorgverzekeraar. Alleen van zorg verzekerd ben ik niet: Mijn huisarts immers is opeens failliet.…

Dicht tegen mij aan slaap je zoete dromen een glimlach die over serene wangen glijdt rust maar even, kind van mijn kind, in het land van ontastbare vormen waar óóit jouw leven begon…

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

Wat ik heb gezien is plompverloren in een duistere bron gevallen, ik schrok als verloor ik mijn ziel. Op zoektocht met mijn handen naar een werkelijkheid die kan vervangen wat mij aan beelden geschonken was. Mijn geest vertroebeld door dingen die oud en beschimmeld lagen te rotten in de broedkist van de verloren tijd. Onmogelijk om louter…

Ooit heb je op de basisschool gezeten, Daar deed men ooit aan kennisoverdracht. Maar wat je op die school is bijgebracht Dat kun je op de Havo weer vergeten: Je hebt geen hersens nodig, je bedient je Vanaf die tijd domweg van een machientje.…

de bol bewogen opnieuw sneeuwt het plaatselijk de Bilt weet van niets…

dit is het triest relaas van iemand zonder onderkomen die bij een spoorweg aangekomen de laatste trein maar heeft genomen naar niemandsland waarvoor slechts enkeltjes bestaan…

Met één handbeweging sluit jij het fluweel waarachter de wereld haar vormen verliest, terwijl onze glimlach een brug slaat in het schemerlicht van stofgebloemde kappen hete chocolademelk op het pluche kleed slaat dampende pluimen de lucht in en afgezien van plonzende aardappelen die jij zacht in de pan laat glijden, is er slechts het…

Je draagt de traagheid van het leven als een molecule om je heen, een gedaante van sneeuw, een ode eigen als woorden dansen in hun wals van vermenigvuldiging. De dichter rust in haar handen waar de sterren samenkomen in een scharlaken glimlach en waar geboorte tot stand komt in de aarde van haar hemellichaam.…

De dag stond stil. Ik rilde van honger en at je ogen. Mijn lijf wilde je lust vullen. Je zinnen streelden mijn gedachten. Snikheet Vlissingen zocht je borsten. Je gaf ze brutaal en toonde olijk al je gaven aan mij. Ik was uitverkoren de jouwe te zijn, de enige voor nu. Ik zweette tranen om jouw gunst. Ik traande zweet om jouw troost…

De roofvogel wacht een houtduif kleppert omhoog overal veren…

Toekomst bloem, vol ontzag, in bellenblaas, de pseudo-lach, Poreus en kaal, dit houten paneel, een gedroomde doos, mijn luchtkasteel.…

De warmte van jouw hand vloeit samen met de kou die mij omringt als een te grote jas ik voel de levenstromen opbloeien door je vingertoppen vloeien nadat je in mijn ogen nadenkend las dat ik de gloeiende hitte van je hartstocht miste toen jij heel langzaam van me dreef vandaar mijn roep in de kou mijn radeloze schreeuw naar jou verdrijf de…

De vogels vliegen verder ze nemen mijn zomer mee ik zie ze in de verte verdwijnen vervagen over de zee ik zwaai ze na en zucht heel diep ze komen vast wel weerom tot het einde van mijn winter zijn hun stemmen hier nu stom De wolken drijven verder met hun donkergrijze last ik duik dieper weg in mijn jas en hou je stevig vast de schelpen…

met het verstrijken van de tijd moeten wij de tol betalen langzaam raak je alles kwijt eerst de tanden en de kiezen daarna ga je haar verliezen vroeger was het nog zo mooi keurig netjes in een plooi een oude hond ruikt uit z'n bek is derhalve niet in trek er zijn immers jonge zat nee jij hebt je tijd gehad…

Het nieuws bezorgt mij dikwijls kippenvel. Ik las bijvoorbeeld laatst tot mijn ontzetting Hoe de gevreesde vogelgriepbesmetting Veroorzaakt was door simpel kinderspel. Dus heb ik ook mijn kat moeten bevelen Nooit meer met dode vogeltjes te spelen.…

De zwerver prees onze verzorgingsstaat. "Je hebt hier immers," zei hij, "de garantie Van een geheel verzorgde treinvakantie, Zelfs als je zeg maar naar Zuid-Limburg gaat. Want toen ik daar voor niks was heengebracht Heb ik twee weken gratis overnacht."…

Op trouwfoto’s staan de lachende bruidsparen nog vol vertrouwen…