Een platonisch lot

Wat ik heb gezien is plompverloren
in een duistere bron gevallen,
ik schrok als verloor ik mijn ziel.

Op zoektocht met mijn handen
naar een werkelijkheid die kan vervangen
wat mij aan beelden geschonken was.

Mijn geest vertroebeld door dingen
die oud en beschimmeld lagen te rotten
in de broedkist van de verloren tijd.

Onmogelijk om louter iets te worden
als je mens en dichter bent geweest,
niet hoefde te bedelen maar kreeg.

Wat ik nog zie ben ik niet meer
slechts een flauwe weerschijn
van oud licht dat me is gegund.

Schrijver: Anton van Amerongen, 6 januari 2006

infodepriman.nl

Biografie van deze schrijver

filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 327