klas 1A
Nee, jullie zijn mijn kinderen niet
Toch voel ik de innerlijke pijn
Als één van jullie huilen moet van verdriet
Dan kan ik dus niet blij of vrolijk zijn
Nee jullie zijn mijn kinderen niet
Toch is er de traan, duidelijk, soms wat klein
Die je regelmatig in mijn ogen ziet
Als jullie blij, oprecht of gelukkig zijn.
Nee, geen van jullie is mijn eigen kind
Toch is samen zijn met jullie bijzonder fijn
De emotionele band is wat ik het mooiste vind
Altijd, maar zeker als jullie warm en gezellig zijn.
Twee kinderen heb ik en ook nog kleinkinderen, een tweeling
Later hoop ik te horen dat ik een goede vader en opa was
Maar nu, vandaag op dit moment wil ik maar één ding
Dat jullie wél mijn kinderen zijn, de kinderen van mijn klas.
Geplaatst in de categorie: school
Als reactie daarop schreef ik het gedicht
"klas 1A"
Dit gedichtje heb ik voorgelezen tijdens het kerstfeestje met mijn klas 1A (vmbo-lwoo)om ze te laten merken dat ik hen niet oppervlakkig vind en dat ze er toe doen.
De meeste leerlingen zijn lieve, leergierige aanhankelijke kinderen die voor mij het lesgeven maken tot een feest.
Rob van Ruiten