Alle inzendingen over vanwaar

Steeds weer, wanneer je denkt 't Zien zitten, doe 'k niet meer Schijnt toch, God weet vanwaar het komt, Dat kleine lichtpunt weer. Zie ik een glimlach?…

Ze weet zich eigenlijk geen raad Vanwaar dit transformeren? Voorbij is het floreren Ze is als een spin zo kwaad Het is de neergang die ze haat Een God die futloos gadeslaat Ze weet zich eigenlijk geen raad Ze is hem kwijt haar rode draad Haar zelfbeeld demonteren Niet langer meer creeëren Is dat wat haar te wachten staat?…

Als een dolfijn die denkt een kat te zijn met negen levens sprong zij in het diepe water Poseidon hier kom ik Neptunus daar ben ik hoe meer zee hoe meer min Moeder Aarde vaarwel Vader Zee ontvang mij ik ga weer naar de bron vanwaar we kwamen daar wacht ik ooit keert iedereen terug…

Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te horen, die riepen, die riepen.....…

Alle vreugde juicht omhoog vanwaar het is gekomen, de zon straalt in een gouden boog, knoppen zijn opengesprongen. Op deze mooie morgen klinkt in mijn vreugdelied de lof aan God de Schepper door Wie ik zo geniet.…

laat je ogen in ruimte dwalen er is plaats genoeg voor ieders verhalen zie de vlinders, vanwaar zijn ze gekomen misschien uit muziek in nog net niet verlaten bomen gonzend door losgeraakte momenten die als zwermen naar het onverklaarbare zwenkten ergens halverwege het zandpad van de wind bezongen door verbeelding en alles dat…

Vasthouden aan wat ooit was kan stuk maken wat nog voor mij ligt, dus leef ik opgewekt voort in het heden, en als het eenmaal zover is, als ik verdwijn, keer ik terug naar vanwaar ik vertrok, het zal als een thuiskomen zijn.…

steeds leg ik kleine woordjes neer die als kiezels en brood mij het pad doen terugzien vanwaar ik kwam, er waren geen woorden, mijn God hoe leefde ik in mijn huid zonder kleur en betekenis namen zijn niet om te noemen, maar ' k draag ze in de vlamboog van mijn ogen, het verblindt het heilig bestaan om de heuse waarheid te ontkrachten en…

vanwaar ik zit, met uitzicht op klei zie ik een vergeeld dekbed uit het raam van de weduwe dan weiger ik te bewegen om slechts te kijken naar haar over de akkers vol spruiten nadert uit het westen, wind en regen zij haalt de waslijn leeg en ik zwijg voor eeuwig morgen zal mijn bezoek zijn mijn pak hangt klaar ik weet wat te zeggen over…

wat weet men van het leven vanwaar eigenlijk weten de mensen dat er vrij weinig is als zekerheid? -heeft gisteren de leegte zich gedragen? ze doet het met ons. verward maar overzichtelijk, dit ongevraagd voortduren.…

Vogel hoog in de lucht is het waar dat jij vlucht voor al het misbaar, daar ver vanwaar je nu vliegt? Is het je instinct, dat je ertoe dwingt weg te gaan van alles om je heen op zoek naar rust, een moment alleen? Kon ik vliegen zou ik je volgen, maar mijn instinct dwingt mij te blijven, misschien een beetje verbolgen.…

Waar is de tolerantie en de verdraagzaamheid, Vanwaar al deze agressie en boosheid? Kindsoldaten, moord en doodslag zijn heel gewoon, Wanneer staan verdraagzaamheid en vrede weer eens centraal?…

er een naar de lucht en naar de aarde niet bij droefenis en blijdschap vader speelde daar een kleine jongen onder wegsnellende wieken het kind met sombere ouders vergroeid en verstard in hun grond en geloof in de tijd van toen alles was zo rustig nu is het zoeven razen en haasten geworden langs die begraafplaats achter de heg vanwaar…

vanwaar de maan haar stralen zendt blikt mijn oog omhoog milde prikkels ik ontvang ze met een open hand breng ze op het land naar een mooie bloem die de vlinder boezemt daar waar de zon de aarde raakt spreekt het verlangen blijven woorden op mijn lippen hangen ik zal ze bewaren eens misschien zal mijn adem ze spellen…

Morgenvroeg zal ik als een pop Mij ontdoen van al het oude Alles wat ik zo vertrouwde Keurslijf en juk, ik geef het op Ik ga stad en taal verlaten Laat vijand en vriend in de steek Zomaar ergens in deze week Niemand heeft iets in de gaten De feniks ontwaakt nu beslist Zoek mij niet meer, ik ben heen Slechts as rest vanwaar ik verdween…

Toen was het de tijd Gebruiken werden gebroken Bezwaren aangedragen tegen voorgeschreven gevaren Het voelde vrij zo vlak voor de ontsnapping De plaats waar je heen ging kende je beter dan de plek die je zou verlaten Het bleef bij dromen over het stukje aarde dat de zomerregen dronk Vanwaar de muziek vredig zweefde in de wind En in het…

Dat ik neergelaten in jouw wei aan het gras de geur herkende als dat van mij en sporen ver voor gisteren die in verbeelding nog van liefde spraken en dat ik niet jouw liefdesheuvel herkende uit die ontelbare piramides die ik had bemind toch ontleedde jij mijn woordspelingen en dichtte mij terug naar daar vanwaar ik kwam maar desondanks…

Er was eens een Pringeltje Zo lieflijk en zacht Zij kwam zomaar binnen vallen In mijn dromen uurtje van de nacht Ik vroeg haar vanwaar dit bezoekje Omdat, kirde zij met helder stemmetje Ik een boodschap voor je heb Kijk hier, hier in mijn emmertje Dat is hetgeen ik je breng Een emmertje vol verlangen Maar hoe ik ook…

Arme Paul Iedereen was in de ban van Paul de octopus iedereen dacht dat het goed zou komen, niet dus, ’t arme beest dusdanig geschrokken van tien- nul, hij ’t heel slim bekeek, legde ’t loodje vanwaar ie nou naar beneden keek, kan verlies er niet zoveel meer toe doen, want boven zijn we allemaal kampioen!…

Nederland heeft er totaal geen erg in Vanwaar steeds die gang naar de koningin? ...republikeinen weten het zeker; de macht van het koningshuis reikt verder dan menigeen denkt... Bron: Zaplog.nl - De kroon op de formatie: Zakenkabinet…

Mijn tong altijd rap en snel alleen de drank maakt hem nog los dan ga ik fier op pad komedie in een notendop aangekomen in de kroeg trakteer ik rond en behaag menigeen tot de morgenstond zoek dan de weg terug vanwaar ik ben gekomen om als een verlopen hond weer aan te komen.…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

de dichter had de plaats genomen vanwaar hij hen overziet geaarzeld had hij was toch gekomen groot spreker was hij niet menig vertrouwd gezicht ziet hij stil verwachten dat is hem nu veel waard aan de bar onbekenden zacht sprekend, of in gedachten achterin wordt gekaart zo begint, onwennig verlegen hij aan zijn beste werk iets te zacht…

die van de vogels waren eens in het begin, was het water van de vissen ook daar grepen we in, en zonder compromissen de bomen in het bos, we hebben ze vermoord het evenwicht van groen en blauw, gaandeweg verstoord op alles wat ons te pas komt, leggen we beslag en niemand vraagt, wat wel of wat niet mag soms zwijgt de mens, en zoekt de bron vanwaar…

Bijna stikkend in de drank Feestend op mijn manier Verlaat ik het oude jaar Als wil ik het gehaast verlaten Vuurwerk daar buiten in straten Getuigt de alom versnelde pas Vanwaar die haast ieder jaar weer De voornemens nieuw ten spijt Ook nu weer het nieuwe beleid Blijkt altijd weer een illusie Van dronken ontnuchterende feiten En het spoedige…

Vanwaar die lust tot cijfermoorden? Het is te infantiel voor woorden. Ik zie het aan met lede ogen en met steeds minder mededogen. (Gister was het weer zover. Het gedichtje Angstvallig/Valangstig was het weerloze slachtoffer. Vierengever gaf het een vier, zoals uit het scoreverloop was af te lezen. Het heeft iets lugubers.…

streepjes lamplicht doorlaten het geluid van de stilte neemt met je gedachten een loop je indruk achtergelaten hoop plaveisel tot kiezels en zand groots naar klein neemt mij bij de hand in de verte het geluid van een voortgaande trein die zijn eigen spoor steeds weer volgt herken ik mij mijn zijn en keer weerom naar vanwaar…

op de grond tegen een paal in een verlaten station wachtend op een trein die al jaren op zich laat wachten de warme zon op mijn huid alles is wazig, de waarheid verscholen niet wetend waar naartoe doch goed wetend vanwaar we komen nadenken over de toekomst in al haar aspecten zoeken naar de juiste weg en alles in goede banen proberen te leiden…

Water met een oerverleden tussen wildernis en binnenzee door kille zakelijkheid doorsneden gelijk een drama dat wordt stilgezwegen als de dood die zich herhaalt op grijs gereden asfalt snelheid is vandaag een zegen jaagt men op seconden winst dus ogenloos voor ‘t water vanwaar het kwam waarheen het ging hoe het zijn loop verloor…

mijn dierbaar zaad, de weg is lang zoek het licht dat door mijn vingers glijdt volg niet mijn armen, proef hun streven ik bedek er ’s winters mee de grond vergeef me dat ook ik nog strijd en zelden in mijn schaduw kijk ook ik laat takken varen heb wonden in mijn bast vanwaar het mos mijn rug op klautert heeft het bos geen toekomst…