Alle inzendingen over vasthoudendheid aan

Zie Ik je Nog eens Kom Je nog Eens langs Ik zou Je graag Nog eens zien En je even Vasthouden…

Wat kan hij anders dan haar vasthouden en vasthouden, terwijl zij strijdt met haar geesten en demonen op haar laatste stukje werkelijkheid die haar met hem verbindt en die reeds scheuren toont groot genoeg voor beiden om in te vallen de leegte tegemoet, vastberaden, barmhartig en met heldenmoed…

Als het kon wil ik je vasthouden. Als het kon wil ik je zoenen. Als het kon wil ik met je wakker worden. Als het kon wil ik met je verder gaan. Als het kon........…

Ik wil je vasthouden voor heel even. Of ik verliefd ben?...Ben je mal!…

erosie is de meest ultieme vorm van geduld en vasthoudendheid de tijd mag hier geen naam hebben…

Ik zal hier nooit meer zijn nu op deze plek ik kan niets vasthouden of vastleggen maar de verandering wordt in trage hanenpoten op het perkament van mijn huid geschreven.…

Vasthoudend aan eigen waarheid staan we lijnrecht tegenover elkaar. De ander is niet betrouwbaar voor mijn bestaanszekerheid.…

Intens voel ik de liefde, het kloppen van onze harten, dit wil ik blijven vasthouden, maar de tijd, die speelt ons parten.…

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

Aanraken, ruiken, proeven wil ik je je vasthouden tot de dageraad mijn zoete droom verstoort en de werkelijkheid mij dwingt tot heimelijke ontmoetingen in de nacht…

Als ik je vasthoud in mijn armen en jouw grote ogen kijken mij dan aan, zo vol vertrouwen, je bent een kind om van te houden, wie zou zoiets liefs kunnen weerstaan?…

en loslaten loslaten en vasthouden…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…

zij plaatsen hun ladders tegen mijn lichaam ik schrik in het diepe donker van hun aanwezigheid wat moeten zij van mij wat is het dat zij zoeken dat ik zoek zo vasthoudend dat het elke nacht trilt in mij…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

je schoenen staan er nog hoe ben je weggekomen hier in de namiddag van het besef tussen zijn en niet zijn daar glipte jij tussen de kieren van m'n vasthoudendheid barvoets zonder geluid…

zal een warme mond wat as uit een urn blazen die jullie vasthouden ergens aan de rand van een gigantische waterval.…

was jij het die me, mijn blik vasthoudend bij de hand nam en zo de reis van vele ontberingen startte door een donker bos waar ik uiteindelijk omkwam…? …Ik geloof het niet……

je hangt nog in mijn trui met parfum van vandaag vluchtig word je even streel je klinkt van geur de echo reukloos na: houd mij nu vast vasthouden even maar…

je hangt nog in mijn trui met parfum van vandaag vluchtig word je even streel je klinkt van geur de echo reukloos na: houd mij nu vast vasthouden even maar…

Mijn hoofd is te vol Ik kan niet meer denken Mijn handen bibberen te erg Ik kan niets meer vasthouden Mijn benen zijn te zwak Ik kan ze niet meer laten staan Mijn voeten zijn te moe Ik kan niet meer blijven staan Kortom……

toch was het goed de intelligente lockdown strenge regels waarschuwing cimbalen voor de dood met een roos die open bloeit in de onsterfelijke harten vasthouden tot de avond ochtend wordt…

vroeg me af wat ik zou vragen bij ondergaand daglicht of een naderende voltooiing een aankoelende werking heeft zolang er water staat in het bekken van achtergelaten zomervreugde wat overblijft is een trouwring aan voldragen beenderen of er dan nog reden genoeg is om de weg te vinden in het landschap zoals we dat kenden en daaraan vasthouden…

Je eindeloos vasthouden en je vasthouden. Tot ik op je kan bouwen en voor altijd met je kan trouwen. Ik kan niet denken want ik weet niks te bedenken. Al mijn tijd wil ik met jou doorbrengen. Mijn besluit staat vast kan ik zeggen. Geef mij dus tijd om het voor altijd uit te leggen.…

Even kan ik je vasthouden, dan..weg. Secondenlang Onbewogen. Ben angstig Angstig, om de stilte die gaat komen.…

Mijn vingers omklemmen een handvat van hout vasthouden, niet zwemmen dolend door ’t woud Ben naar iets op zoek mijn hand kleurt grauw druppels langs het zwarte doek ik weet niet hoe ik het hebben zou…

Als ik in jouw ogen kijk, Verdrink ik Als ik door jouw haren woel, Voel ik de wind Als ik je handen vasthoud, Voel ik de kracht om bij jou te blijven Om voor altijd van je te houden Zoals ik nog nooit van iemand gehouden heb…

een klein beetje vasthouden.…

Geven Door juist te nemen Vasthouden Door juist los te laten Dat is de kunst Van het dragen Van verdriet.…

aan het chronisch verlangen naar lente gehoor gegeven de zon wint aan kracht en jouw voorheen zó koude hart vult zich weerom met warmte dit geluksgevoel vasthouden als het lukt is 't mooi…