Alle inzendingen over veertje

Een zuchtje wind waait over de zinderende zomerdag In mijn geopende handpalmen probeer ik te vangen Jouw gedachten, zo licht als een veertje, maar zo zwaar Als de zonnehitte drukkend op mijn blote schouders De oude vlonder kraakt geërgerd onder mijn voeten Zijn doordrenkte pijlers schommelen door mijn gewicht Straks zal de textuur van de planken…

Altijd voer ik strijd tegen mijn gewicht, de kilo's gaan er dan weer eens af, ik voel me dan als een veertje zo licht. Te dik, te dun, nooit ben ik echt tevreden met mijn bouw, gedachten van, ik ben te dik, zo kom ik nooit aan een vrouw. Maar die gedachten raak ik nu langzaam kwijt, verdwenen lijkt bijna die strijd.…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

sluiten hem in hun hart hij heeft namelijk maar 1 handicap met z’n herwonnen gevoel voor humor is hij een groots en inspirerend mens rakend tot in je diepste vezels gelukkig bezitter van ongekend talent ooit is zijn scootmobiel overbodig die blijft dan achter in bodegraven daarboven kun je heel goed zonder ieder is er zo licht als een veertje…

Soms raak jij nog even mijn behaarde arm aan met een zacht, wit veertje kietelend als God, oud-geliefde, voor eeuwig verdwenen Godin, 's nachts voor het slapengaan in mijn bed doe ik alsof ik mijn tranen niet voel.…

Ik kan het niet verdragen, hoe jij deze vrouw,licht als een veertje, lift tot ver boven je sterke schouders: mijn god, mijn god, wat een cliché! Zij sterft als zwaan op het toneel, maar ik sterf, elke avond weer, de dood van de eeuwige rivale verstikt, verteerd door jaloezie.…

borstje als een kogeltje staartje rechtop gelijk een speertje gedroeg zich als een vief jong heertje Hij kon niet anders, het was maart had al zijn energie gespaard nu moest het er maar eens van komen gezocht het vrouwtje van zijn dromen Zij was bedeesd en wachtte schuchter bekeek zijn druk gedoe wat nuchter hij sleepte pluisjes, blad, een veertje…

dit slordig vuilgeel hoopje veren, zwartgevlekte vlerkjes, kraaloogjes diep glanzend als zwart robijn, het weegt zo'n 25 gram, en het fladdert angstig heen en weer, tegen dubbelglas - pats - dubbelglas, laat veer na veertje vallen, mijn kleine bezoeker blijft nuchter, trotseert paniek en gefladder, hij pakt de witte kussensloop; en besluipt…

Fonkelend blauw lig je reeds klaar een enkeling is er nog maar jij van top tot teen gevuld met water dat lokt vol ongeduld Traag bewust raak ik je aan om door je oppervlak heen te gaan en licht als een veertje voel ik me weer als ik in je koele golven verkeer Toch moet ik bekennen, met alle eerbied, ben je in 't begin echt de makkelijkste…

Als wij als gelijke staten allemaal een veertje laten is zij zo weer op de been en zijn wij door de crisis heen.’ De Laarzelandse Kaaiman roept: ‘Wij zijn voortaan uit gesnoept. Zie hoe zuinig wij nu gaan met enkel onze zwembroek aan.’…

Maar ons lang leven samen blijft vol en weegt zo licht als een veertje. ------------------------------------------ uit: 'Een huis om in te wonen', 2007.…

Ervaar hoe ons polderlandschap als heerlijk bed jou laat zweven als een veertje en breed lacht. Jij ondersteboven van haar schoonheid grinnikt wij ons bloed apart voelen ruisen elk in ons hart.…

Maar één klein rose veertje Dat viel net op mijn hart, tra la! - Ja 't was wel 'n gekke palmboom, Maar 't was ook maar een droom; En toen:- -- was 't uit!…