Alle inzendingen over veertje

Een veertje van de wereld, grote ogen op steeltjes, een lach van hemelsblauw in dons en een onduidelijke woordenstroom waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt en hoeveel je kan zeggen door slechts te zwijgen te kijken te zwaaien met kleine grijphandjes alles omvatten het hart de ziel en alle fijne laagjes die voelbaar trillen in een droomdans…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

assepoester veegt en veegt alle as veegt ze bij elkaar hier en daar ligt een donzig veertje uit een ver verleden zacht wit kwetsbaar vermengd met zwarte as zachte as witte aarde kwetsbaar wordt kracht nu het vuur gedoofd is kan de vogel herrijzen deze keer geen struisvogel maar een adelaar die vliegen kan…

Een veertje meer of minder kenmerkt deze tijd. Liegen alsof het gedrukt staat wat maakt het uit. Het eindresultaat gaat voor de veren. Wanneer de neus zich lengt tot besluit, behoef je zonder veren in het leven nog niet te creperen.…

Ik heb een veertje over zee geblazen gewenst dat het een hart zou vinden waar het overheen kon strijken Ik heb mijn dromen losgelaten verlangen naar het onbereikbare schroeide een brandmerk in mijn hoop Ik heb mijn tranen laten vallen in de zee en getracht op te gaan in het oneindige Ik heb mijn voetstappen op het strand gelaten en…

Mag ik je aanraken met een veertje van gevoel naast jou ontwaken met vlinders...een heleboel Mag ik daar bij jou kijken waar niemand ooit keek een hand vol passie aanreiken die nog nooit eerder bezweek Mag ik je adoreren in een waas van verlangen jouw hartje markeren en aan jouw lippen hangen...…

Het graf ligt er weer mooi bij Ik verzorg het al jaren soms met lood in de schoenen want het zijn wel mijn ouders maar soms ook zo licht als een veertje, veertjes sierlijk licht zwevend rondom het familiegraf waar ik fijn thuis kom waar ik me goed voel wat ik zo graag verzorg zodat het graf er weer mooi bijligt!…

Zijn stevige handen pakken mij op een veertje, hij glijdt langs mijn lendenen en leert mij zijn opwinding kennen ik ben allang versmoord voor het eerst laat ik mij volledig gaan remmingen heb ik niet meer nooit eerder gedaan ik wil nog een keer maar als ik dan in zijn armen lig voel ik een onbegrensde vrede ik verlang naar meer meer liefde…

Nu spoor ik tussen grind en grond waar weg de nacht inboort en luister langs het talud de glooiing van de einderstond, zo verkennen we het verstomde leven als een lange reis richting horizon verdwijn in het gras, klaprozen verstilde klokjes in de verte en soms een veertje eenzaam dwalend langs het silhouet van de statige wachters.…

Als in een droom loop ik op wolkjes voel ik het leven als nooit tevoren een hart van liefde dat dromerig weg zweeft de wind fluistert door de bomen ik staar naar de lucht waar wolken voorbij zweven zo wonderlijk mooi het voelt alsof een veertje mijn gezicht beroerd en verder gaat op haar weg heel stil glijdt moeder natuur aan mij…

steeds vaker wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt…

Ieder gedicht heeft iets van een veertje dat naar het licht zweeft hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft zijn woorden gaan door de ijle lucht naar de atmosfeer een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste of misschien onze lieve heer hij benadert immers het onsterfelijke van het woord ik heb alleen lang niet meer van hem…

Zachtjes wuif je mee als een veertje in de wind de volwassene verdwenen je bent nu weer kind de muziek neemt je ik weet niet waar naartoe ogen gesloten je lichaam zo moe waar ben je wat zie je wat voel je op dit moment? hoe lang zal het duren voordat je mij niet meer herkent?…

ik klapwiek vrolijk in het rond en ik kan heel erg goed horen ik heb nooit een grote mond maar ik heb wel hele grote oren ik heb ook een heel groot lijf en een super lange slurf en als ik met een veertje onder m’n neusje wrijf kan ik allemaal dingen die ik normaal niet durf kinderen zijn mijn grootste fan en ik kom heel vaak in de krant…

Blijf maar komen, denk ik sluit mijn luiken, duik in spruiten volg het veertje tot de ochtend geeuwend langs je kussen waait. Doorweekte fantasie als een knipoog voor de regen met bakken uit de hemel gehaald.…

In winteravondkou, in het groot open van het blauwvloeiende belopen roestrandig staal, spichtig, onzichtig nu de nieuwe maan als een fijn edel veertje, als een losse haal en dun getogen.…

IN winteravondkou, in het groot open van het blauwvloeiende beloopen roestrandig staal, spichtig, onzichtig nu de nieuwe maan als een fijn edel veertje, als een losse haal en dun getogen.…

hij geeft haar pluimen hoopt opnieuw op zweven, van oost en west weer samen - richting zuid, belooft te ruien, schoont zijn serenades en overvleugelt zijn eigen stemgeluid, legt donzen kussen vleiend aan haar lippen, geen veertje laat zij: voor vallen kijkt ze uit voorbije blindheid opende haar ogen, de…

Mijn lichaam is toch ontspannen ik schrijf alsof het een veertje is licht en gemakkelijk ik probeer te voelen wat ik voel ik baal want ik heb keelpijn dus slikken gaat wat moeilijker en ik heb het gevoel dat mijn neus weer begint er komt geen einde aan…

Misschien sterf ik eerder zo licht als een veertje dat je hebt weggeblazen.…

Bij het vallen van de avond wandelde ik langs de rand van het bos met aan de andere kant de akkers over een stoffige landweg Ik wist niet wat mij bezielde ik dacht na over van alles en nog wat en liep verder, mijn lief, totdat ik onder een bladerdak doorliep Er viel een veertje naar beneden het was een moment in de eeuwigheid zo traag…

plotsklaps schiet mijn hand los ga ik kopje onder ten onder in totale chaos happend naar adem kom ik boven grijpend naar houvast rol ik ondersteboven troebel is het water waarin ik dreig te verdrinken gedachtes flitsen voorbij even laat ik me wegzinken opeens word ik opgetild als een veertje zo licht meegevoerd de tijd verstilt…

Laat deze liefde een licht kind zijn, zoals een veertje uit de ganzenpen van de verdronken componist Joe O'Reilly, die enkel componeerde wanneer woeste stormen de branding lieten zingen Mocht later het vederlichte kindje, door een windvlaag, belanden in een modderplas, dan zullen wij haar wiegen op onze adem, tot zij weer zweeft en lacht…

Hoop is een veertje, dat dwaalt in de wind. Hoop is ook angst te zullen worden vergeten. Hoop is ook twijfel, dat je geen uitweg meer vindt. Dus........ Sluit in mijn ogen en vouw ik mijn handen. Neem van mij de twijfel, de angst en de pijn. Vervul mij met vuur, dat uw Geest doet ontbranden, want dan zal mijn hoop pas zekerheid zijn…

Alleen mijn man blijft eindeloos geduldig, blij kijk ik in zijn liefdevol gezicht en zielsgelukkig voel ik me gedragen, als een veertje, zo licht.…

Op tafel staat een weegschaal In jouw handen de gewichten Eén voor leven en één voor dood Voor welke zal hij zwichten Het leven is voor jou als lood Een ondragelijke last Een dagelijkse worsteling Die niet in jouw leven past En de dood die voelt voor jou Als een toekomst zonder zorgen Zo licht gelijk een veertje is Onbekommerd elke morgen…

wasemen langs geblindeerde ramen schaduwen passeren kapot getrapte deuren er schrijft een meisje met gesloten ogen: dat haar dagboek lief is blaast zichzelf denkbeeldig vluchtig zwevend van de prille hand door een kier naar buiten er staan lange rijen mensen voor het achterhuis een vinger wijst naar blauwe lucht: er zweeft een veertje…

Een gele zon-verheugde ketel, Een rode alp bij dovenetel, Een appel, die te berste bloeit In 't licht, dat met het windje stoeit Een fladdert in het glanzig veld En van iets vriendelijks vertelt; Een beetje stilte en zonnigheid, Een klein beetje tevredenheid, En overal die blauwe hemel Met tintel-ver dat blond gewemel - Een veertje, dat er…

Het riet wuift De merel zingt zijn mooiste lied Een hond die aan z’n bot kluift Ik pluk een “vergeet me niet” Mijn blote tenen in het gras De wolken drijven weg Een boterham in mijn tas Een veertje in de heg De takken wiegen langzaam Een zwaan zwemt zonder bandjes Een oma achter ‘t raam Zij zit daar zonder tandjes In de verte spelen…

snel het schip verlaten snijd de life-lines door, hun sterven heeft geen enkel oor ik ontketen kracht de orkaan jaagt nu volledig onder mijn gezag, armen zijn tekort om levens aan te reiken, vingers krommen zich in een laatste hulpblijken ik ben het oog en zie de mensen wijken ze zijn de orgie zat kunnen niet begrijpen hoe mijn veertje…