Jouw Gedachten
Een zuchtje wind waait over de zinderende zomerdag
In mijn geopende handpalmen probeer ik te vangen
Jouw gedachten, zo licht als een veertje, maar zo zwaar
Als de zonnehitte drukkend op mijn blote schouders
De oude vlonder kraakt geërgerd onder mijn voeten
Zijn doordrenkte pijlers schommelen door mijn gewicht
Straks zal de textuur van de planken in mijn voetzolen staan
Maar nu nog niet, ik moet hier nog wat langer blijven
Op deze prachtige plek waar ik heen ben gedreven
Lopend door stramme distels, op weg naar warme zon
Ongrijpbaar blijven de stralen en schamele wolken
Zolang mijn vingers zich niet uitstrekken naar het licht
Ik keer mij huiswaarts over de jammerende planken
Misschien zal ik ooit nog terugkeren naar het water
Geplaatst in de categorie: individu