Alle inzendingen over vegeteren

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

de lente is kaal engelenhaar prikt mijn hoofdhuid als ik ga liggen op het brede strand ligt een dikke laag glacé feest der herkenning vegeteren - met een appel in eden en het vijgenblad het lauwe lichaam lava borrelt onderhuids een slaapwandelaar een grijze wants op de rand van de broodplank loopt er onder door…

heb straten opengebroken tegels gelicht waaronder nieuw leven is opgeschoten in passeren was geen communiceren onwetendheid kent zijn prijs heb ze gedwongen te kijken iets te begrijpen van het donkere bestaan dat in negeren gaat vegeteren tot een zonloos vergaan al dood en begraven voordat bloemen hun oogst in vrucht konden…

Ziende door het fijngeslepen glas der microscoop Observeert hij minutieus minuscule miniaturen Als organismen vegeterend in een biotoop Binnen Harderwijker universitaire muren Ordenend het ganse plantenleven in families Op basis van hun voortplanting en van regenereren Doel en streven van botanici: taxonomieën, Hoewel reeds lang verworpen,…

Kan wel nog vegeteren, maar niet meer bloeien. Laat ons perfectionisten helpen, want ze zijn besmettelijk en ziek. Geef hen de juiste voorbeelden, van hoe je imperfect kunt worden. Laat hen zien wat groeien is. Waarom bloemen bloeien. Toon hen hoe we leerden, met vallen en weer opstaan. Van toeval en van fouten.…

avond sleept waarom toch opstaan als blijven liggen minder moeite kost hart klopt bloed stroomt net genoeg om te bestaan soms is er even een vaag verlangen naar meer naar echt leven maar dan verglijdt de avond alweer in een droomloze nacht want dromen nodigen niet meer uit zijn in vergeten dagboeken beland waar ze vergeeld vegeteren…

Licht schept ruimte om te overleven maar toch overwint het duisterzoeken rijkelijk te vaak zwart vreet het wit wit knabbelt slechts wat randjes zwart donker lokt nuances laat ze verdwalen spoorloos verdwijnen in schaduwmoeras waar de zon slechts met donkere blik kan vegeteren de dag verkort tot nacht nog levend springen gesprokkelde…

de mussen zijn verdwenen er zijn tal van bonte rovers verschenen die het knusse hebben uitgemoord alleen nog op het platteland waar rust en stilte hangt zijn zij gebleven om in nostalgie te overleven ook mensen volgen deze lijn wensen dat hun eigen musjes hoogvliegers als adelaar of condor zijn verder kunnen zweven dan de rest die vegeterend…

steeds vaker jaagt een brandende wind langs het steen waar zij vroeger polijstte schuurt nu de grove korrel het fijne zand is verdwenen in duinen die al de benen hebben genomen hier brokkelt alles af dat zachter is dan rots tot ruïnes van muren die eens de winden keerden bescherming boden aan de kleine oase nog vegeteren…

Ik vraag me af, waarom men dit toelaat, deze mensonterende toestand, dit vegeteren. Want ZIJ weet niks meer. Maar WIJ dus wel Ben ik dan egoïstisch, omdat zij niks meer weet?…

ik zie je staan met in je hand de lijnen acht en negen borsten recht vooruit je neemt tram zeven je wisselpassen raken naturel mijn ritme om problemen snel en ongezien voorbij te lopen ik droom mijn weggaan als je komt jouw denken weeft ons samen tot vegeteren in geborgenheid we lopen ieder op een eigen pad ik pak mijn zonnebad…

Veld: groen vegeteren. Achter horizon hoeve, gehurkt. Luifel spar en vogelkers: bosrand, mijn rug. Geduld. Geweer en ik: de hand op het leven. Schot spat avond uiteen. Veld, hoeve, bomen ontploffen, vallen op hun plaats terug. Stilte likt wonden gaaf. Achter graspollen gestrekt ligt haas, kogel door hart.…

De zon werd schicht in bloedloos vegeteren. De maan scheen beter licht. Kaarsen dropen voor je kansen, je geluk ging strippend dansen in het flakkeren van de macht. Sterren zijn voor je geweken. Je hebt de kaarten zwaar vergooid. De schoppenvrouw verschiet de hemel, azen zijn voor jou te groot.…

dagen omdat zij haar greep op de werkelijkheid urenlang wil dragen met het consistent aanwezig zijn perspectieven zijn verdwenen omdat de zon al lang niet meer heeft geschenen het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte vorens te diep in de aarde zijn getrokken bestaan heeft zich totaal ontdaan van uitdaging emoties en gevoel doelloos vegeteren…

verloren nog rusteloos, zoals het altijd was met stuivend zand en vrolijk wuivend gras de ideale bouwplaats voor kantoren dat landgoed, nog zo groen, verstild en puur met rozentuin en perken vol margrieten een lustoord waar de stadsmens kan genieten ik denk aan hoge flats (te koop, te huur) natuur is wreed, de sterksten zullen groeien ik vegeteer…

Het liefste zitten we in een cocon Dromend, vegeteren, Zijn gewoon Alles blijft hetzelfde, of fantaseren er op los En dolen als in een donker veilig bos omhuld door de natuurgeluiden met geuren van zovele kruiden We hoeven niets, we zijn gewoon in moederschoot, je eigen huis, jouw tuin, achter jouw pc, je smarterige phone En alles blijft…

raakt en mij zelfs Het meest basale ontneemt - totaal onvermogen Om nog verder door te gaan; En dan de mens die al meer dan vijftig jaar De vaste bewoner is van dit huis, Geest die zich net als het huis langzaam, Stukje voor stukje af laat breken, En voortijdig terechtkomt in de Wachtkamer van de dood, Huis en bewoner die slechts vegeteren…

Stel, je hebt niemand in je leven die naar je omkijkt, zich bemoeit wat heb je dan aan dit vegeteren wanneer niemand om je geeft?…

En was de dichter niet ter hulp gekomen, en wisten wij na alle laster niet Dat wat in proza enkel maar kan liegen Tot waarheid wordt gelouterd in een lied, Wie zou dan niet de tijd terug begeren, Toen Alfa vrijgezel was en haast stom, Wie zou niet liever vreedzaam vegeteren, In een sereen analfabetendom?…

honger blijft malen Ze bekopen bancaire bric-à-brac Big Shots mogen onbekommerd falen Het laat alleen de stenen onberoerd Hoe hele families langzaam vergaan Geen werk, been, zin om op te staan Ze varen doelloos verder zonder roer Democratieën zijn steeds te boetseren Onrechtvaardigheid doet ons dikwijls balen Een mens zoekt meer dan slaafs vegeteren…

of er na morgen nog een verleden is kan het onbekende wel verbeelden het ongekende verzachten met gedachten aan een almachtige kracht mijzelf overgeven maar als puntje bij paaltje komt blijft het hopen en verwachten het beste dat we dagelijks kunnen beleven (ik heb de leegte er maar niet bij opgesomd) alhoewel, het inhoudsloos vegeteren…

Leef, verteer of vegeteer je verstild in een mummificerende coma Geeft het droog uitdoen van de machine Een ultiem sein aan een stille zombie? Het T-punt, al jaren als gevaarlijk geijkt kruiste je voor het laatst, nu per bakfiets Pardoes vermorzeld door een dode-hoektruck Hopelijk heb je niet te lang afgezien?…

fel Want de zon scheen gratis voor niks De vogel Iks amuseerde zich niet Hij zat daar treurig te koekeloeren Hij was levensmoe: hij deed er niet toe Hij jankte haast van verdriet "Om mij heen wordt het oerwoud zo rap gekapt Dat ik straks niet eens meer mijn kont kan keren Maar wat dan nog, want ik keer hem nooit Ik zit hier eenzaam te vegeteren…