Alle inzendingen over verdoofd slachten

Discussies zit ik niet zo op te wachten vooral die uit de Tweede Kamer niet Ik snap die Thieme - of hoe heet die griet - echt niet met dat visuele slachten ‘t Gaat over kippen heb ik horen zeggen die onverdoofd in batterijen leggen…

Het slachten van een haantje met een shredder Is snel en pijnloos en ’t schiet lekker op Geen haan die kraait in de regeringstop Veel schoner dan zo’n roadkill-snelwegkledder Die aan de hemelpoort zo’n rommel geeft Maar die heeft dan tenminste wel geleefd…

Er staat in oude teksten nauwgezet wat dé manier is om een dier te slachten. Maar dat was tóen. Wij willen leed verzachten en handelen naar onze eigen wet. Halal of koosjer? Dat is niets voor mij. Als vlees maar gaar is en bacterievrij.…

Nu lees ik dat een slachter bij het slachten Vaak per abuis in ingewanden snijdt. Zaak is dat hij de darmbacterie mijdt Die debet is aan (on)gezondheidsklachten. Graag maak ik van dat onderzoek gehakt, Wordt me(s)tworst niet altijd in darm verpakt?…

De eerste golf corona is geweest, En het is niet gelukt mij af te slachten. Nu zit ik op de tweede golf te wachten, Die vrezen wetenschappers nog het meest. En overleeft Wim Overweg ook die, Dan gaat ie zitten wachten op golf drie.…

Probeer er geen aandacht aan te schenken maar hoofd en hart lijken verdoofd. Heb daarnet van je gedroomd lagen huilend in elkaars armen Werd wakker en realiseerde dat slechts de kachel me zal verwarmen...…

Ik had een oorlog in mijn hoofd Raak Een bom En schemer licht Kortom;   Ík ben er nog  - verdoofd…

Terwijl men hier miljoenen kippen slacht, Vanwege vogelpest in Nederland, Staat ondertussen Bagdad in de brand, Waarbij ook burgers worden omgebracht. Ons land moet niet met wapens mee gaan knallen, Maar eieren op Bagdad laten vallen.…

Vleesgeworden lentekriebel springt en dartelt het lam Een schattig schaapje nog een half jaar tot de slacht Een schaap bekijkt het herfstig blatend Haar zomer is voorbij Haar winter komt eraan Het is volgend jaar weer te lammeren…

En Herman Gorter's boekenkast slacht de stilte met ezelsoren.…

duizend mooie woorden zweven door mijn hoofd maar mijn lippen volgen niet want jij hebt me verdoofd verdoofd door al je liefde de stem van het verlangen de warmte die je hart me schenkt jouw streling op mijn wangen ik wil je zoveel zeggen maar ik krijg het er niet uit en als ik toch probeer gaan kriebels door mijn huid…

de aarde verdoofd een mens verslagen, van zijn geest beroofd hoe moet ik het sterven verdragen als het na de nacht niet wil dagen…

Met schouder en lende- biefstuk, of is het dan filet De hand slachtte de kip haar ellende stortte zich uit over de aarde, waar zij zich verstopt had. Gekrenkt tot op het bot geplukt. Geen ander lot beschoren dan soepkip zijn.…

De overste wil ruimslachtoffers sparen, Ze smokkelt kippen sluw van a naar b, Ze pakt ze in karton en sleept ze mee, Naar plekken zonder slacht en sloopgevaren. ‘Zit stil en rustig,’ schreeuwt Maria boos, ‘De Heer verbiedt het: pikken in mijn doos!’…

Toen ik alles overzag Zag ik dat niemand meer schuldig was Ik zei dit En de beul sneed mijn tong eruit Ik lachte en schreef het op De beul hakte mijn vingers af Ik lachte en wenkte naar het schrift De beul stak mijn ogen uit Verblind Slachtte ik de beul af…

de derde wereldoorlog kán beginnen, denkt poetin-tsaar en doet vervloekt zijn best hij slacht alvast in Oekraïne; test om uit te vinden of hij die kan winnen bij thierry’s vriendje is een mens niks waard, nou ja, misschien een uiltje op de kaart…

Laat mij verdoofd achter na- dat je gaat.…

ik hoor niets ben tot op mijn botten verdoofd kan geen geluid meer waarnemen geen zinsdeel meer ontleden er is geen toekomst voor mensen die verdrinken in woede…

verliefd op woorden dagen lang flarden van zinnen in mijn hoofd liefde zonder beginnen blindelings verdoofd…

Zij zijn naar hun idee heus wel bij machte Om als het moet elkaar zélf af te slachten.…

Wij zoöfielen vinden het heel rot Dat hier een half miljoen van onze dieren In labo’s hokt om mee te pionieren We dachten gister aan hun trieste lot Maar nu niet meer: we slachten, niet te kort Ruim een miljoen per dag voor op ons bord…

En ik denk; Dan moet je eerst dood, voordat ik je slacht- -offer van mijn hart- En mijn mes snijdt zacht, Door je witte keel. Je bloed stroomt langzaam, de dood komt nu snel. Verlaten lichaam. Levenloos bungel je daar heen en weer, als ik mijn mes in je steek, je fileer.…

’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt, Als mensen men slacht lijk dieren, Als mensenbloed bij beken vloeit. Als vrede en liefde liggen geboeid Als haat En kwaad, Als nood En dood Grijnzen en vloeken en tieren. 'Waar is nu toch mijn arme man? ‘k Verga van angst! ik sterf ervan! Ach!…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

Bij 't geloof van de boesekte hoort onverdoofd ritueel laten slachten van vrouwen die 'n tweeling verwachten, Een groep vindt dit lijken op moord. Het is de Partij voor de Mensen die voorstelt, dat zo 'n vorm van doden van dames moet worden verboden. De Kamer is 't eens met die wensen. De motie wordt door de Senaat toch verworpen.…

buiten dit slachthuis schreeuwen brutale kinderen na één koekje gaat de trommel dicht actiegroep na actiegroep trap in de hondenpoep mayonaise en een strippenkaart staat garant voor een weerpraatje in de tram waar de ramen met condens beslagen zijn mijn verleden gaat jullie geen bal aan hierbinnen heeft het slagersmes een duidelijk omschreven…

knokken voor vriendelijk bestaan onze waarheid is wreed zelfs de veiligste oorden zijn voor hen niet veilig waar mensen zich kleden in hun mantels van bont zoals hier de koe dat doet die geen melk meer levert haar wacht het noodlot dat menig dier ook treft na een leven op het erf de weide ook of op stal onontkoombaar is het lot dat in slacht…

Je draait gehakt, je maakt van vlees en vet een soort van regenwormen, rood-witte minislangen uit de mond van onze tafelmolen, die afbreken en vallen in een groen geëmailleerde kom. Het is oktober en je stopt worst, bloed aan je handen en je schoot. De winter, en de braadlucht in mijn trui. Ik denk aan roze dieren wanneer jij in het darmvlies…

Uitgeput van vechten, moe, maar niet in slaap, doodmoe van het strijden, op, totaal verdoofd, lukt het me niet meer, gedaan, voor altijd, teveel heb ik gestreden, over, ik wíl niet meer...…

Daarom blijf ik maar mager ik eet niet van mijn voer want een mager varken slachten dat doet geen ene boer. Al heb ik nog zo'n honger dat ik het haast besterf dan loop ik toch nog veilig hierzo op het erf.…