Alle inzendingen over verkouden

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

Je hebt de uurwijzers weer aangepast en herfsttijd is ten dode opgeschreven. De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven en winterjassen komen uit de kast. Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Ik vergeet mijn verkoudheid en staar pure bewondering uit over het uitzicht dat dit moment te bieden heeft. Nu mag ik sterven in de ogenschouw van mijn winter.…

die sarabandes van satie ze zijn zo mooi als je oudste paar kristallen muiltjes dat aan draadjes in de bomen hangt zodat de wind mijn dromen vangt die sarabandes van satie houden ons gevangen in de sofa verglijden met de tijd die kamers vult met dansende gymnasten die sarabandes van satie ze zijn zo ijl als mijn verkouden hoofd…

Stomende wolken bevroren pull mos kruipt uit de voegen zont zichzelf nat Kroezende eiken drakenvellen in krul paraplu’s groeien snel dansen hun eerste pirouette Zuiderse muziek lacht ironisch uit de lucht Barman heeft veel aandacht warme choco, koffie en glühwein stomende wolken voor een verkouden pull…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…

Muffe , grijze dagen en verkoudheid: overboord. Niet enkel liefde, ook hoop is een werkwoord. Nog even geduld en ook die warme sokken Dan komt dat zalig zonlicht ons allen verlokken! Merk ik een glimlach, fijn zo.…

pennen geen gitaar die heb ik niet wel al die boeken in mijn boekenkasten het licht dat naar binnen valt op een min of meer bewolkte middag een fles wijn een rol toiletpapier twee luidsprekers naast het computerscherm een pakje Lucky Strike en wat herinneringen aan mijn vader die inmiddels dood is Ik had hem willen zoenen maar was verkouden…

Iemand vertelt met verstikte stem ( ja nu herken ik hem, beetje verkouden) over mijn leven, de diepe betekenis die ik er aan heb gegeven en dat ik mooie gedichten heb geschreven die ooit erkenning zouden… Zo is het goed: eindelijk, eindelijk tevreden met mij draai ik mij op mijn zij.…

Dit is geen vliegende verkoudheid dit is de gewone dingen doen in een gekantelde wereld op zere knieën kruipen over de scherpe rondjes in het metaal van een omgevallen wenteltrap Houd vol, houd vol, rust uit in een hoekje van de bocht tot de angst weer van mij houdt tot mijn oren weer sporen met wat ik zie en voel in de storm van mijn…

gembersmaak in verkouden stuifmeel lucht wierook damp in vervlogen avond lust ik droom de man die jouw voeten kust verzengende hitte in het hete zand slangengif in gebeten liefdes wond blaren op je verschraalde lippen mond zweetlucht in versmeltende liefdeskoorts hartstocht op een te steile helling ik droom de man in die vertelling ontlading…

Op een Das Een dommige das uit Damwoude Was laatst zo ontzettend verkouden, Dat hij vanaf toen (Onnozele oen) Zichzelf voor zijn mond placht te houden! Op nog een Das Een sombere das uit Maasbracht Gedraagt zich bijzonder verdacht.…

de plek naast me is leeg de leegte is nu waterkoud verkouden en ontstoken stokt mijn stem ontstemd als jouw naam wordt uitgesproken spreekt mijn hart, van slag verslagenheid overweldigt wel dicht ik dit gemis maar ik zit er naast niet naast jou die plek naast me is leeg leeg als mijn zelfvertrouwen onbetrouwbaar voelt wat nieuw is…

Zag de mutaties, bij Blokker, de Ikea bij Lidl, Aldi en de Action in onderbroeken van Zeeman met Boerka's bij de Hema op zoek naar zoute dropjes regendauw en vlinderwolven zag glinsterende ogen glanzen boven verkouden neusjes dansen zakdoeken ingewikkeld en omgewikkeld kleurden de wereld muziek in zinvol verdwalen droomde de horizon…

SNOT VOOR MIJN GELIEFDE Voor het te serieus wordt te diep, te snel, te koud moet je één ding van me weten ik kan niet tegen snot De kleur of smaak doet er niet toe groen, geel, rood, wit of blauw zoet, zout, zuur, zompig of hard Dus als je verkouden bent mijd mij dan als de pest Als je mij besmeurt tussen mijn borsten, breekt de duivel…

Ik zie het gras, het groen verschuift naar rood door winterzonnestralen die zich laag verstrooien over aardse buigingen de hoogte geeft aan alles nieuwe kleur De bomen donkeren, de gele gloed is goud van licht verkouden zachte mist het water glanst een blauw verhullend grijs en gindse huizen missen elk detail In deze kleur geworden zichtbaarheid…

We kunnen blijven hekelen en berispen Blijven vitten en op onze kont blijven zitten Maar een dichter of vier zal gaan spreken Over hoe geen haat te gaan kweken Dit volk is niet echt verkouden Die hoef je het woord “griepen“ niet voor te houden.…

de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden die op hen wachten als een bed op twee geliefden, als een kus die tussen twee monden ontstaat, een zoete zon aan een oude, koude hemel, een zachte zon boven een verkouden…

je bent een beetje ziek je huilt tranen met tuiten je neusje zit verstopt er valt ook niks te snuiten je knort als een big ademen gaat niet zo fijn je wordt zo driftig je wilt niet ziek zijn je bent zo klein en begrijpt het niet dat je rust moet houden want je bent zo verkouden maar je hebt zo'n verdriet je wilt niet ziek zijn stil…

Looft de ui met tranen in de ogen looft de ui want hij geurt in de pan looft de ui die onze verkrampte darmen op gang brengt looft de ui met bruine suiker helpt hij tegen verkoudheid looft de ui want hij zet de salade kracht bij looft de ui om het rode kleurtje dat hij soms heeft looft de ui want zonder hem geen hachee looft de ui als…

hemel al lijken wolken grauw ze hebben zilveren randjes Margaretha, Maccie weet je dat mijn dagen pas goed beginnen na elke morgen een berichtje van jou van penvriendin tot mailmaatje we delen meer dan lief en leed menige stap zette onze postbodes in IJmuiden en Den Haag mijn wensen in deze woorden verpakt al ben je nog wat ziekjes en verkouden…

Mannen die van mannen houden raken van de buitenlucht verkouden maar sommigen die op ramjacht zijn ontgaat geen spoor zij willen macht Wat weegt voor hen een mensenleven waar ze nog nooit om hebben gegeven Vrijheid nemen ze alleen voor zichzelf Elk die zijn eigen graf delft laat een ander er in vallen Voor een pleziertje naar de Wallen…

verderf en droefenis naderde De te zingen liederen waren daar op afgestemd Door de nacht van smart en zorgen (gezang 459, liedboek voor de kerken 1973) Als ik eens het leven moet verlaten (liedvertaling uit de MP van Bach) Dan ga ik op tot Gods altaren (Psalm 43, Psalmboek) Er werd helaas niet meer uit volle borst gezongen Griep, COVID en verkoudheid…

Ik hoor alleen mijn spons en het verkouden knarsen van het staal waaraan ik hang. Soms spreekt een wolk mij aan of gis ik wat een meeuw te zeggen heeft. De mensen: druk, wit, stemloos, achter glas. Op acht hoog kunst. Dat meisje daar, die lach, wie heeft haar zo bespied dat ze immuun voor complimenten mijn gezicht in kijkt?…

Dat wit van hem wordt nooit een vredesduif Drie mannen en twee vrouwen woordenschilders Een slotakkoord wil ik u niet onthouden Laat l'Art pour l'art, zoals Pablo Picasso Of Buonarrotti Michelangelo ...een laatste veeg van Plasterk... ...hij 's verkouden...…

O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen, Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn, Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen, Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon! Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen Tot modder; ’k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.…

Zalen vol verkouden moeders bespreken de voordelen van vet. De dikke man, in tabak of textiel, kauwt op zijn sigaar, vloekt op een fietser. De wind, kaal als een geschoren rat, rent langs de huizen, knabbelt aan de kranten, de vuilnisbakken, de rokken van kleine meisjes.…

Met minder geld raakt daar de balans verkouden, dus moet de gemeente bij u de hand ophouden.…

Ik ruik geen onraad want zolang jij me bij de neus neemt blijf ik aldoor verkouden Er zijn geen kosten voor de gesprekken die we voeren dus blijf je me almaar aan het lijntje houden Aan het lijntje en voor het lapje- een rood lapje Maar door mijn roze bril herken ik het gevaar niet Je hebt geen gevoel, bent keihard en rotsgemeen Een stier…

sint is gezwart piet is gewit hun beide gebitten blijven helder en wit soms grijpt sint terug op piets' bestraffende roe maar zingende kinderen wordt hij nooit moe sint wil zijn pieten een spiegel voorhouden hij niest eerst drie keer, want wat is hij verkouden de pieten kijken in spiegelend glas en zien daar zichzelf, zoals dat steeds was…