Netgedichten

netgedicht (nr. 14.292):

Maandagochtendritueel

Ja leg mij maar neer in het wit fluweel,
strooi bloemen op mijn kussen, laat er
zachte muziek zijn, intussen komen veel
mensen langs mij om te zeggen dat ze
van mij houden.

Iemand vertelt met verstikte stem ( ja nu
herken ik hem, beetje verkouden) over mijn
leven, de diepe betekenis die ik er aan heb
gegeven en dat ik mooie gedichten heb
geschreven die ooit erkenning zouden…

Zo is het goed: eindelijk, eindelijk tevreden
met mij
draai ik mij op mijn zij.

Ja, jullie kunnen sluiten –wek mij maar
als het dinsdagmorgen is en niet al te
koud buiten.