Alle inzendingen over verlangen OR naam OR woorden

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

dat de maan haar stralen beweegt is omdat ik in jouw hoofd woorden leg zonder zou ik niet komen je blaast ze liever zoet verzint namen in overvloed gaandeweg zonder zou jij niet komen dat de wolken heel laag hangen haast doorzichtig is omdat verlangen zo leeg is door je honger naar pijn mijn pijn ik vraag niet…

Vluchters verdrinken op weg naar de overkant -- van hun hoop, hun droom.…

Naam…

Verlangen naar jou is zo groot. Verlangen om met jou door te gaan is zo mooi. Verlangen is te groot om het in woorden uit te drukken. Ik verlang naar je...…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

zwijgend rijgt ze oude woorden aan elkaar onstilbaar verlangen van toen en daar verankerd in de ziel de zee bracht golven aarzelend naar het strand nam ze dan weer mee het water was laag ze hoort de meeuwen zoekt veren en schelpen zo stil, zo dichtbij vindt ze haar dieptste zelf zacht ademt ze het verleden uit de vloed zit haar…

Ik schaam me, ik eet browniekruimels, in de film -- zit mijn mond vol stront.…

Er is de hete lucht, het dromen van altijd weer een ander licht, de stilte soms tussen de woorden, de klanken van een nieuw gedicht, maar ook het zoeken naar de namen van ander fruit, van zoveel vreemds, er is het ongekend verlangen om zomaar mens te zijn, ook hier, het heimwee naar echt durven leven, en weet ik veel, maar alles went al hoop…

Woorden, onuitgesproken Over en weer Verlangen, onrust Wanneer meer? Wie ben jij? Is dit hoe? Vragen, teer Onrustig verlangen Over, dan toch weer Onuitgesproken woorden Wanneer?…

Mijn woord broos en tweeslachtig. Uw woord Waarheid, blijft gestand. Geeft hoop aan wie verlangen, Geeft richting aan mijn bestaan. Begin van mijn begin, bemin mij. Heb mij lief, heb mij lief!…

uit gedrevenheid schrijf ik gedichten die verlangen naar andere ogen... uit verlangen geef ik gehoor aan onweerstaanbare woorden onweerstaanbaar de taal van mijn hart die mij dwingt tot het schrijven van deze woorden…

In het zand schrijf ik letters van gefluisterde woorden in de wind waar in de verte een zilvermeeuw jouw naam schreeuwt over zilte golven op vleugels van verlangen schrijf ik de dagen vooruit en adem weken in en uit langs het laatste vel dat zacht ruist in die ene schelp, ooit gevonden tussen zandstappen van gelijke passen richting…

Zilt verlangen wakker worden met zijn geur op haar huid zijn naam in haar ogen gestild haar vuur gekuste lippen…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

In de kilte van nacht besef ik dat jouw woorden al lang geleden verdwenen zijn ik herinner mij niet eens meer wat je zei alleen jouw verlangen weet ik nog naar meer en anders de wind nam alles mee naar een volgend seizoen maakte dat jij verloren ging in de golven van de noorderzee en zie ik het trage licht opkomen door mijn donkerraam…

Ze leven in het hart van de moeders Ze leven in het hart van de vrouwen Ze leven in hun getekende gezichten De naamloze doden Ze leven in het verlangen van een kind naar een vader Hun naam zo vaak gedacht Hun naam zo vaak gedroomd Ze dragen namen voor wie hen hebben liefgehad Ze waren slechts naamloos in oorlogsberichten…

die niet genoemd mag worden in doolhoven verstopt eten ze mijn vlees binnen de muur voor doden wij geheel anders verlangen niet terug naar de tijd van de vleespotten van Egypte maar sluiten vriendschap met de wind van het Woord die ons duwt over de brug van een gespleten aarde…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…