Alle inzendingen over verlegen

In zweterige kroeg, waar rook nog stiekem in rondjes buiten geblazen in kleding trekt, durft de man geen vuur te vragen en danst hij wat verlegen rond de borsten van de dame die het licht naar binnen bracht. Hij wil haar vragen mee te gaan en met hem te vrijen tot de zon gaten in gordijnen prikt. Hij danst wat verlegen.…

je stem je zin je mond je woorden - hoe heb je mij ontregeld en verward - je houdt me vast in onbewegen ver van verlegen min-streel je mijn hart…

Heg en steg Wil en weg Verlaten straten Stegen verlegen Tram, bus, fiets Ik rijd naar niets Trein dendert voort.…

verleg het zoeken beraam geen misser die soms aanklopt op luchtkastelen ontdek het vinden wat je kan plaatsen zal nooit hechten op blinde muren…

laat me verlaat me gelaten rust ik mijn wolken bevolken lucht zonnestralen rijgen verlegen mijn regen wat brengt het einde van de regenboog ?…

Friezin die lang was, blond en blij, ik ben benieuwd naar je gedachte toen ik je tegenkwam en jij, verlegen schijnbaar, guitig lachte. Of lachte je hautain? Om mij?…

Verlegen schreef ik toen alleen mijn naam op je lieve voorhoofd.…

. ------------------------------------------------ zomermaand: juni verlegen: verwaarloosd vermast: zwaarbeladen (met zijn dikke vacht) spa: laat spier: vlees…

Soms klop je aan zo verlegen bij ons huis. Maar daar woont niemand meer. Ik leef nu op kamers bij mezelf.…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

Ze zitten om Marijnissen verlegen 'Commissie Stiekem' wil hem er graag bij Daar is hij nu nog niet van de partij Want de SP is immers altijd tegen Het stoort Jan dat hij niets mag overleggen Precies wat ze altijd over hem zeggen…

Mannen daarentegen Voelen zich daarmee verlegen, Kunnen daar niet tegen. Gelukkig, en dat is fijn, Is er altijd een einde aan een lijn.…

Ik zit verlegen om een onderbroek Dus in het weekend naar de oosterburen Een buitenkans...het zal me niet bezuren Maat XXL...daar was ik naar op zoek Ik trek hem aan...en dan mijn laatste wil Ontroerd neem ik een cyanidepil…

Verlegen maakt iemand op zijn mooist, siert hem van binnen Verstrikt in aarzelingen houdt hij het schichtig voor gezien Trilt hij van twijfel of is het inspanning zijn hand niet te laten vangen door gebaar, zijn mond door woord?…

Als we samen zijn dan ben jij altijd best verlegen Net zoals vanmorgen, toen we op een vertrouwde manier zwegen Zou.. zou? Nee, ik zit maar wat te dromen Maar ik denk en hoop dat mijn droom toch uit gaat komen…

Eerzaamlied is mooi: “Uit de tenen oogopslag, bloesemachtig lieve lach; rode appelkoontjes tooi.” Eenzaamlied mag nog best d`r refrein, een beetje tonen teer decor om te bewonen. Niet te lang; zonder orkest. Breekbaarlied zo zinnig kuis wervelend al van geluk maar toch liever niet gelijk heel het liefdeswijsje rijk. Dat maakt de ontdekking…

Ik kan niet vertellen Wat ik voor je voel, Ik ben te verlegen Snap je wat ik bedoel? Morgen heb ik spijt Als haren op m'n hoofd Dat ik alwéér niet In mezelf heb geloofd.…

Schaamrood bloeit op zijn wang Het fleurt hem stiekem op Gekneld in schuchtere twijfel Blaast hij de afspraak op Siddert van verlamming Het kost geen moeite Zijn groet te laten ontsnappen Door overbodige handen Door lippen van ijs Verstrooid weent hij met droge ogen Vergeet de eerste zin En verraadt de koele koorts…

Leve vuur en sprokkelhout Al breekt een storm de bomen af het diepste donker raakt je niet Als duiven op het dak vergaan sterft binnen slechts de volksmuziek Wees bang wanneer het lichter wordt - In daglicht zien ze wie je bent: een bang, verlegen, aardig mens Gebroken, maar nog niet kapot…

Getroffen door een harde klap splijt een boom naast hen in twee het horen, zien verging ermee verstard, de staat tot volgend stap een arme eik werd vurig geblaakt waarvan, vol schrik, twee vrienden kapot iets meer naar rechts en... oh mijn god dan waren we verliefd geraakt!…

Geef je verlegen niet onverholen bloot laat haar sluiks een voetje schuiven nonchalant een kootje kluiven verbijsterd rusten in je schoot Schenk haar krullen, laat haar lokken waarachter ze een blozen schuilt en slechts een oogopslag verruilt voor `t vergelijken van twee sokken Plooi haar lippen nipt zo een avondsarong valt als balein…

Ben ik verlegen wordt elke gedachte een bang konijntje op mijn hoofd ik kan daar verder niets aan doen: de een gaat zweten, de ander wordt rood en ik zit al gauw met een roedel konijntjes op schoot. ------------------------------ uit: 'Sta op en wankel', 1999.…

aangeslagen zien dat wil ik niet meer verblijven in kassen als cellen van de ziel met een verkrampte atmosfeer en oogleden als verkreukte jassen nee, zo zet ik mijzelf voortaan niet neer ik heb de engel in mij te lang bereden…

een arm om je heen gelegd mijn handen door jouw haar maar voor woorden te verlegen op afstand dicht bij jou heb ik enkel maar gezwegen hoewel ik anders wou nu ben jij mijn herinnering waar ik steeds weer naar verlang een lied dat ik alsmaar zing wellicht mijn hele leven lang…

Heel tevreden wachtend Op vertrek naar bestemming Zonder aandacht te besteden Aan de dingen buiten jouw bestaan Herinnering van zoet verleden Wordt verdrongen naar het heden Door jouw kloppen op het raam Ik volg je naar de uitgang En zie achter je verlegen rug Een bosje onwillige bloemen Geef het maar, maak ik een gebaar Terwijl de trein…

Weckpot Wangen vacuüm vol woorden Aan tafel hun gelach steeds meer zuurstof weggezogen Ooit zo vers, zo vochtig, ja sappig zelfs Zinnen met krakende randen Kijk nu, daar achterin de kelderkast Een weeïge gedachtensoep vergeten door moeder Nee dan de wijn Gist, gist, gist... Tot het glas breekt, En hoe! en de woorden me ontploffen…

Twee schrijvende bengels dichtend vissend zonder hengels Vinformaties vergarend oneindig het golvende blue bestarend Even pissen met mijn handen vrij hou jij hem even vast voor mij De molen ratelt sta je op je slip bij een grote zit je zo op de wip Heb je beet niet te hard slaan daar gaat hij alleen harder van staan De mazen van…

Tussen beide trage stromen, Waar de Maas als kind zich bindt met grote broer de Waal, Jachtige wolken brengen regen, Spreken een sobere en eenduidige taal, Vermengd in het land van zotte kolder Met de regen, het water en een weerbarstige wind, Zich immer in één richting bewegen, Rollen door de altijd groene polder, Tegendraads, toch zichtbaar verlegen…

Verlegen kijk je me vanuit je ooghoeken aan. Ik ben tevreden...…

Het is half 5. De bus stopt, ik stap uit. Jij stapt ook uit. Ik blijf staan op het pleintje. Jij niet, jij loopt naar huis. Ik kijk je na, kijk, of jij nog kijkt. Jij kijkt niet. Ik wacht en kijk, tot je echt verdwenen bent. Je loopt al achter de boom. Dan kijk je om, ik zie het tussen de takken door. Je kijkt om, kijkt, naar mij.…