Alle inzendingen over verlegen

Verlegen blaadjes Reikhalzend naar licht en zon Bestaan in schaduw…

In mijn ongedurigheid, in mijn verlegenheid Is mijn eigenheid mijn grootste angst dat ik niet ben, Niet besta, niks kan.…

met rode kammen bedekt mijn verlegen blik de naakte waarheid…

blozende blaadjes knisperen wat verlegen tussen flarden mist…

door de buitenkant wist ik niet hoe snel ik binnen moest komen om te raken aan je gedachten en je nog miraculeuzer zijnde dromen puzzels gemaakt er alle woorden mee gelegd zinnen met vele soorten emoties uitgediept en op hoogte hun doorzichtigheid vol liefde bekeken toen mocht ik pas de brug slaan naar jouw hart in mijn verlegen…

Jij duwde onzekerheid weg en plantte daar vertrouwen zonder te vragen naar uitleg durf jij mijn muur af te bouwen Als ik mijn deur dicht smijt vindt jij weer een open raam je wordt door liefde begeleid al gaat het af en toe best moeizaam Jij raakt mijn gevoelige snaar dat maakt mij soms verlegen en stil steeds meer groeien wij naar elkaar…

Er was ereis een koningin die was heel erg verlegen. Niet in ‘t paleis bij haar gezin maar bij het plichten plegen. Zij bloosde en zij stamelde. Zij knipte naast de linten. Verwarde Jonkheer Haemelde met Freule van der Bhinten. Zij droeg een hoofddoek om heur haar. Zij droeg dus nooit een kroon.…

laat schaduwen dansen in nog onbekende kansen altijd was er contrast dat alles tot zachte proporties bracht in dat vage schijnen konden er ongezien zaken verdwijnen nu uitgelicht laten liefde en pijnen hart en ziel verschijnen kon je gezicht dromen maar de realiteit geeft een andere kijk zelfs je huid kleurt in ontbloot verlegen…

verleg je grenzen als je ze overschrijdt of loop jezelf voorbij waardoor ze vervagen verlies jezelf in onnodig gepeins waardoor je vergeet gewoon te leven liefde te geven waarvan je weet als je nu terugdeinst eindig je als gewelf waar heimwee blijft knagen bij elke volgende mijmerij want je bent haar kwijt kunt haar alleen nog…

ik zie nog altijd het kind dat zich in jouw gebaren even laat zien een tikje ondeugd de plotse draai een lieve aai juist in jouw ontspannenheid pakt het zijn kans doen lach en vrolijke ogen hun zwierige dans het stapje terug doe je bewust met een verlegen kus…

Verlegen en broos sta ik in de rose ochtendgloed, m'n hart angstig, stil, schuchter openbloeiend als een witte roos, ademloos luisterend naar het lied van tedere liefde.…

ik weet niet wanneer het ijs gebroken is maar je verwarmt mijn hart na een kille start je woorden strelen met mijn vleugen mee de lichte kanten komen langzaam boven met verlegen ogen kijk ik naar jouw gezicht je betreedt het ongebaande pad omdat je weet hoe ik vroeger was samen zijn we opgestaan de rekening voldaan het verleden…

ik viel niet op je ogen wel voor je open blik die sprak met mij de taal van de godinnen en danste op je lach die zacht je wangen krulden tot ik jouw lieve kuiltjes zag jij hebt je neus niet opgetrokken toen ik rood verlegen werd maar groette met een warme blik die alles van me wist na al die jaren weet ik nu in jou heb ik…

Ik proost met een verlegen rood gevuld bourgogne glas om de beschaafdheid te typeren hoe je inborst was.…

ik ving je blik je warmte zonde mij en kleurde huid in rozerood tot liefde je streelde uit genegenheid mijn eerstekeers verlegenheid in zachtheid van beloven tot een ongekende hoogte het was geen nemen van elkaar maar geven na zeven hemels vrijen kwam verlossend Gods gebaar…

In stille duistersluimer van de nacht ontmoet je haar verankerde tunneltocht verlegen glimlach van de maanspiegel en je proeft de prille lentebegeerte in ieder woord dat zij zacht fluistert naar het oorverlangen in je hoofd je bent te verlegen om te antwoorden je herinnert haar intieme glimlach die versteende blik op het standbeeld opgericht…

verlegenheid kleurt wangen in diepe tint rood, verborgen charme…

wanneer ik al die telefoonboeken van weleer maar had bewaard dan zat ik om geen enkele naam verlegen...…

Heb mezelf langzamerhand Leren kennen - leren leven Met wat op het oog Een tekortkoming lijkt Te zijn - Haperen, stotteren, Vallen over eigen woorden Dat soms clownesk Overkomt bij de Nietsvermoedende luisteraar - Verlegenheid die mij Bijna aan de afgrond bracht Maar nu tot mijn grote Sterkte is geworden - Verlegenheid…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

Mijn verlegen ligt naakt tussen de lakens ik wacht op hem die mij niet kent en leg mij er bij neer ik bloos…

Ik mis je genegenheid, je verlegenheid je tijdloosheid het einde onverwacht overmacht niemand die meer zo lacht als jij.…

verlegen zoveel mis ik jou en jouw ogen en ik hoop jij die van mij, voor altijd…

lopen op waterblaadjes in het ballenbad enkel met twee frivole verlegen droom met maar één vraag Eeuwig?…

Als er een ontwerp is is er ook een ontwerper achter ieder bedenksel zit een bedenker in verlegenheid benoem ik wat ik niet benoemen kan een Bewogen Beweger…

Vragend kijk je me aan ben jij het echt wat heeft je hier gebracht deel je even je tijd of presenteer je jouw afwezigheid verlegen blijf ik staan alles wat je zegt brengt mij verlegenheid ik besef nu dat we beide van elkaar afhankelijk zijn wat fijn dat je er bent fluister je zacht ik voel spijt en besef dat ik in mijn leven nooit…

Maak eens een eigen vlag Want die mis je nog verleg dan je grenzen En plant dan jouw vlag in elk nieuw overwonnen gebied…

Ik zal haast naïef haar levenslust geloven en blind verliezen Ik zal verlegen dansen voor haar ogenblik en zal onhandig struikelen zodra ze kijkt…

ik maak je verlegen.…

Ieder mens kan zingen en dat geldt ook voor jou eerst verlegen, dan bedreven zeker weten, niet vergeten dat muziek van je houdt!!…