Netgedichten

netgedicht (nr. 33.523):

Wederkerigheid

Vragend kijk je me aan
ben jij het echt
wat heeft je hier gebracht
deel je even je tijd
of presenteer je
jouw afwezigheid

verlegen blijf ik staan
alles wat je zegt
brengt mij verlegenheid
ik besef nu dat we
beide van elkaar
afhankelijk zijn
wat fijn dat je er bent
fluister je zacht

ik voel spijt en besef
dat ik in mijn leven
nooit aan mezelf
genoeg kan hebben
er ontstaat een diep
verlangen naar
wederkerigheid
nu nog leer je mij
dat ik niet kan geven
als ik niet wil
ontvangen