Alle inzendingen over verlies troost herinnering

Er is geen troost In het land zonder tranen Er is geen leed In het land zonder verlies Er is geen emotie In het land van minzaamheid Er is eeuwig liefde Het beloofde in al zijn vormen Mij hart is verkrampt Ongevoelig verdroogd Pijnlijk herinnerend Het verleden…

Je euforische ademhaling wekte een tijdelijk verbond iedere zucht voelde als het avondlied van de merel van klank door een engel met een octaaf omhoog als in het lied van Eurythmics met There must be an angel. Met verspreiding van geuren jasmijn door geurkaarsen kwam kleur in het gezicht tijdens licht van de dageraad maar geen structuur…

in deze tijd zijn het de zwijgende woorden die jou troosten bij het gemis..…

troost is ook herinnering de foto van voorheen de warme liefde van weleer die zo plots verdween troost is de herinnering van het prentje aan de wand jouw naam die ik ginder schreef in het toen nog warme zand...…

nacht der tranen aanvaardt het lot verlies haar dromen de verbetenheid die zachte omklemming in armen van troost ondraaglijk voor even haar vraag gehoord…

Zonder de tijd te vragen dwaal ik met oude vragen en ben jij de herinnering die ik volg en nooit meer verlies…

Zoals het is, is: De zon vol vuur de zee vol water de moeder vol kind de liefde vol geven het kind vol leven het leven vol spelen het geven vol delen Afra vol Maria Maria vol licht: Ik hou van jou zonder gewicht…

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven.…

Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

achter mijn aangezicht huilt het leven machteloos zo lijkt en tijdloos van aard om verlies met pijn te verweven heeft het gevoel verdriet gebaard de avond heeft zich van de lente vervreemd is in koude ondergedompeld rest nog de troost die aan het verlangen blijkt uitgeleend…

Bevriezende gedachten volgen mij stil en straffend als ik vlucht zonder strijd en verlies wat ik wilde beschermen met warme herinneringen die de genadige slaap mij gunde toen ik nog jouw warme droom kon zijn.…

Muziek die ik maak, samen met de anderen, Cello, viool, en alt die met elkaar strijden, Elkaar aanvullen en opvangen, Golft door de kamer en door onszelf, Biedt troost die door geen woord Gegeven kan worden, geeft vorm Aan ons verlies, aan het verdriet Dat niet alleen ik maar ook zij voelen, Immers zij missen de mensen die ik mis, En…

aan hen die zich kwellen met vragen en medelijden ook het kaf, het gras en de mooiste bloem zullen niet eeuwig zijn maar schoonheid keert telkens terug laten we dat voorop stellen een hand, een troost, een eerste herinnering zal u verblijden beseft u nu uw eigen schoonheid en uw pijn dan heeft u straks het grote verdriet achter de…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is niets.…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

De laatste vlucht terug Naar huis Van de slachtoffers van MH17 Wat een intens blijvend verdriet Voor alle nabestaanden Wens hun heel veel kracht en sterkte toe Troost kan ik jullie niet bieden Daarvoor is jullie verlies te groot Mijn nabijheid, door deze woorden Is het enige Heel veel sterkte! En liefde, stuur ik naar jullie allen.…

Herinneringen heb je nodig, om het verlies te kunnen dragen. Probeer haar, een speciaal plekje te geven. Dan zal ze in je hart, voor altijd blijven leven...…

verlies.…

Ik brul met doorgesneden keel, zonder geluid, van woede en verlies: Al wat wij weten, hoe wij zijn, verdwijnt als wind over het land. Herinnering die even spartelt in het water en verloren gaat. Grijsbruine golven die hun naam niet zijn. De kamparts Tijd. Rivier, stroom achterwaarts. Steen, wordt weer vuur.…

Als vroeger is verdwaald bijten de herinneringen als zuur gemis laat sporen zien waar herkenning zich verschuilt tussen de flarden van de tijd zelfs het geliefde tuintje verdwijnt in de kille asem het verlies de gele trossen van de treurwilg hangen zwaar en de laatste bloesems tooien zich tegen beter weten in terwijl de herinnering…

ik hou het niet meer bij elkaar in de onrust van leven valt mijn geest in snippers uitéén stapels herinneringen troosten mij alle bekleding is bijna weggehaald niets is meer te weerleggen alles vormlozer en breekbaarder dan glas…

Vannacht stond ik op het marktplein in bedriegende gedachten vergeefs op jou te wachten zonder daar ook echt te zijn Mijn hand ging over stapels borden gestald om aangeraakt te worden Zachtjes tikte ik er eentje aan die had moeten blijven staan Niet al wat breekt wordt ook vermalen In de helle juni zon blonk het glazuur er niet minder…

kaarslicht speelde op het bord op kristal dat blonk de vlam verzonk in rode port zijn ogen verdiepten die vonk trouwe pionnen bewaakten haar dame de zijne kwamen zagen en wonnen zoet was haar wraak: schaak hij sprong naar voren schaakte haar dame, voor op zijn paard voerde haar mee in een duizelende vaart aan haar toren ontkwam…

Als een lichtende ster aan de hemel zo was zij in ons gezin de spil waar alles om draaide kinderen rondom haar en zij er middenin Onze ster, nu aan de hemel verlies in groot gezin vandaag was haar verjaardag mijn moeder, mijn vriendin leeft verder in gedachten is nu herinnering...…

Verdriet van een vriend raakt je diep bittere tranen van verlies zoete tranen als herinneringen de wortels van jouw bestaan langzaam weg gegleden een heel leven lief jouw verdriet raakt ook mijn hart vriend…

Zie je hond als een spiegel waar je elke dag in kijkt hij vertelt je hoe het met je gaat en of je vrolijk in het leven staat Zie je hond als een vriend die jou volgt op je pad en verlies je even de moed dan troost hij je met zijn lieve snoet Zie je hond als een wonder dat bij je mag zijn voorbeeld van…

Vroeger had ik later nog een leeg boek zonder woorden later kwam veel te vroeg verlies van mensen die bij me hoorden Herinneringen blijven mij nabij met liefde en nog veel meer blijf ik hen omringen ik droom van een hemel waar zij zullen zingen wachtend op mij tot ook ik daar arriveer…