Alle inzendingen over verlossing OR reiger

je ontgaat mij niet ik zag je weer van heel nabij ik keek je aan en zo deed jij in je ogen zag ik vijvers vogels vlogen uit het riet alleen de reiger bewoog zich niet…

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

Dwergeiken huiveren snijdend is de wind verfomfaaid baalt het land geen reiger laat zich zien…

OVER EEN REIGER Een reiger zag eens, op zijn vlucht, een vijvertje vanuit de lucht, en had een vaag vermoeden dat, zoals het hoort, er vis in zat. Dit liet hij weten aan een maat. Die sprak tot hem, na kort beraad: ik laat je niet in ’t ongewisse, zal het wel even uit gaan vissen.…

Een reiger vloog op hij haastte zich evenwel op zijn manier niet…

in volle omvang het hemellichaam zwevend op reigervleugels…

Heeft het leven je Nu gegrepen, of op Het laatste moment verlaten - Roerloos staat het levend Standbeeld zich te koesteren In de ochtendzon die deze Morgen hemelse kleuren Verschaft aan alles dat Zich onder haar bevindt - Ogen die niet bewegen Maar alles zo scherp in de Gaten houden - het leven Trekt eindeloos aan je voorbij…

de reiger roerloos aan het water met een plan spiedt met strakke blik…

roerloze reiger uit het niets flitst haar dolk en spietst een zilvervis…

wekenlang zag ik ze bouwen aan een nest van blad en tak onder boom en bladerdak jong geluk zag ik ontvouwen achter raam sta ik te koken ziet mijn oog bewegend klein nattig zwart in haar domein eierschalen zijn gebroken maar zie hoe snel natuur ontdekt een reiger nadert sluipt heel zacht op lange poten dichterbij en met zijn hals lang…

Een grijze reiger water kabbelt aan zijn poot in de avondbries O blauwe reiger langs de oever hoe je statige aanwezigheid in het water toont waar stromende grassen wiegen in zachte bries en rimpelingen glinsteren in de voorjaarszon; ongetemd en vrij volg je de weg van de natuur.…

De reiger schrokte, hapte, beet. De vis, die moest en zou naar binnen! Maar voordat ie de keel ingleed, was reiger bijna buiten zinnen! Het eerst naar binnen moest die kop, dan vormden stekels geen gevaar.…

Al met al gaat ze heel onbevangen door het leven waarin ze al haar kracht en pracht verenigt in een verschijning die ook nog eens innemend uitstraalt Het is de wondere wereld van een bijzondere en kleurrijke reiger; een schuw nabij.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Zwart in een kleine ruimte Wazige vlakken door het raam Druppels rollen langs mijn wangen Het wordt te warm Mijn ogen sluiten en openen Adem in mij nek Weg uit deze beklemming Wapperende haren Tranen rollen over mijn wangen Van de harde wind Uit het geopende raam…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

De Verlossing komt steeds van de Heer, Hem zij de Glorie en alle eer!…

De liefde en ontroering die ontstond toen haar lichaam in aanraking kwam met het vooruitstrekkende heiligdom Neem mijn hand, pak hem goed vast Ze voelt haar vlinders op zoek naar een uitweg door de slokdarm om de lucht te vullen Vlieg Vlucht! Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld…

oude woorden dagen nu de tijd naar verten neigt dichter wervelt de wind die het blad omslaat laat los van binding vrij hoor, de pauken slaan…

Mijn zoektocht naar de bron is gesmoord in een poging het verleden aaneen te rijgen. Ik zie geen kans de zee des levens te bestijgen, zolang ik jouw fluistering niet heb gehoord. Het blakende zand doet de voeten branden, een innerlijk vuur raast in ziedende vaart. Er is geen medicijn die deze storm bedaart, dit blijft een gevecht met gebonden…

zodra luchten klaren, wolken in ruimte tuimelen wij over eilanden dwalen liefste, bewaak mijn dijken onze bladstille getijden; in leidzaam wederhoor, zo sereen weidse wijdte; streel het ogenblik, de stilstand van tijd het strijken over huidse haren schenk ons genade tem de eindeloze zuchtrivier dona nobis pacem…

De ondergang de wederopstanding het gedicht een bloem de zon de motor woorden als water de verlossing komt altijd Later…

Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

schichtige vissen donkere silhouetten stille waterkant…

vis onbeheerd achter gebleven heerlijk ter afwisseling de reiger vist de ovale aanwinst bij een hoekperceel leeg verschalkt en passant enkele forse oranjeklanten in een belendend rond pronkstuk met rotspartij en frivole waterplanten keert tegen het einde van de middag voldaan terug naar zijn domicilie krant kopt: overlast reigers groeit…

We noemen hem de blauwe reiger Maar aan het water oogt hij grijs In zijn stofjas: een erkend zwijger Zijn roep is niet meer dan gekrijs. Hij houdt zo van die stille waters Hun diepe gronden en wat er leeft Onder het oppervlak, de praters Daarboven negeert hij beleefd.…

stokstijf als de dood ijzig turend naar leven splijtend het water…