Alle inzendingen over vermoeidheid OR drukte OR leven

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

de dag staat aan het raam een grijze vrouw met vermoeide ogen de dromen liggen bijna afgedraaid tussen de lakens een laatste restje zoete sluimer uit de diepte komt langzaam het weten boven drukt op mijn borst de grijze vrouw van weer een dag…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

Tjee wat een herrie gelach en gepraat Drukte alom terwijl ik meer van rust houd... Gekletter van speelgoed felle kleuren...en dan al die gezichten Zucht...'k sliep vandaag van vermoeidheid maar in een box... Toen mam mij kwam halen vroeg ik me af: ben jij het echt? En kom je voor mij? mmm...eindelijk heerlijk rustig slapen! Tess…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Zakje weed griepinjectie vivisectie lekker, vies lelijk, mooi gelul in de ruimte leven in een gouden kooi lsd zwevend in de wolken laag bij de grond te hoge drempel hou even je mond een goeie sample veel covers of het Urker mannenkoor voor ieder wat wils kleintje pils of een vaas?…

In de stad is het vreselijk druk daar moet je manoeuvreren Tussen de mensen op het trottoir blijf je aan het laveren Ga je er een hoek om dan is de kans heel groot dat je tegen iemand botst en je belandt samen in de goot Kom je in een groep terecht dan trapt men je blauwe schenen En kom je daar dan uitgerold knal je vloekend op de stenen…

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…

Hij zag er vermoeid uit ik wilde hem verlaten zijn magere hand ging omhoog Ik wachtte Hij zei niets lag achterover met zijn ogen gesloten een tochtvlaag ging door de kamer de kaarsen sputterden Schaduwen bewogen er kwam duisternis over zijn gezicht het licht brandde weer gestaag Ik zag zijn ogen, die me, nog helder uit hun diepe kassen…

Lief heb ik Jou zoveel Je bent Mijn lichaam En gedachte Mijn twijfel In de nachten Zonder jou Aan wie Wie ik ben Wat ik zou willen Anders dan jou…

tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de mist keert telkens weer In nevel gaat het verder dwars doorsnijdend…

drukte verwarring geen lucht geen adem geen rust geen tijd door verandering van verandering constant voortdurend nooit stilstaand nooit niets en dan niet niets wat er nog niet is nee niets als kalmte nee niets als niets…

genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te begraven, altijd lopen zij, meegaand, volgzaam, met hun kammen en doornen hun schaambeen boven je geslacht hun schedelpan rond je zinnen hun graat om je merg in je door, tiktiktik, alleen je vel dempt hun drukte…

Hij zag er vermoeid uit ik wilde hem verlaten zijn magere hand ging omhoog ik wachtte hij zei niets lag achterover met zijn ogen gesloten een tochtvlaag ging door de kamer de kaarsen sputterden schaduwen bewogen er kwam duisternis over zijn gezicht het licht brandde weer gestaag ik zag zijn ogen, die me nog helder uit hun diepe kassen…

vermoeidheid is een reden om eens geen gedicht te schrijven... leemte is misschien een beter alibi ofschoon uit leemte iets kan groeien dat wellicht beklijft en zich toch weer laat beschrijven…

En zwijgend leggen wij onze vermoeidheid In het gras, en de jaren die zwaar En donker sliepen in de zoom Van onze jas ontbloten zich daarboven In een jongenskeel en dansen op En neer in een vochtige meisjesmond Als wij, de grote mensen, moe zijn Van het praten, Van het praten, Van het praten met elkaar, Gaan wij de tuin in en verzwijgen…

Ophouden met drukte maken, ontspant veel te drukke mensen. Actieve golven van hitte en corona drukken drukke medemensen neer. Daarom adviseert onze Paulusma om rustiger voor elkaar te zorgen vanwege klam en drukkend weer.…

de vermoeide geest leunend tegen het leven zoekt daar een rustpunt…

verveelde gezichten op hun bestemming aangeland snel achter de pc want het werk moet af en in de lunchpauze er even tussenuit op een draf tot een uur of 2 De middag vliegt voorbij dan staan we weer in de rij voor trein en bus of in de file :-( we hebben het weer geklaard de dagelijkse klus we ploffen neer op de bank voor de buis vermoeid…

Geen gedonder maar schouders eronder geen geklaag maar doorgaan gestaag het zit niet mee maar sterk zijn voor twee Helaas wil dit niet altijd lukken lijkt alles als loodzwaar te drukken voelt 't kleinste ding als mokerslag op zo'n "alles zit tegen" dag Terwijl je diep van binnen weet: dit is het vergrootglas dat vermoeidheid heet…