Alle inzendingen over vers

Ver in het druisen op de wegen van de heer, wordt mens en dier opgejaagd tot dat ze hun rustplaats vinden, wat geschreven staat in het bloedend hart van tijd, in draf rennen ze de aarde rond, ver vooruit de zones van ideologieën, onafgebroken zonder tussenstations, spannen ze zich in en de vermoeide paarden uit, aangeklaagd in landen…

Medelijden staat ver van mensen, gedogen slaat bruggen naar eenheid Overtolligheid te verdrijven heet moed, loont zich met onthechting. Harp zonder snaren, milde toehoorders horen veel instrumenten. Gans verliest een veer, voelt zich tonnen lichter en vindt de dichter.…

Ik kan je niet meer bereiken mijn armen kunnen niet zo ver reiken je bent gegaan door de tunnel van licht die is voor mij te ver en nog dicht. Toch voel ik je heel dicht bij mij jij laat me schrijven je vingers omsluiten zachtjes die van mij zo schrijf ik dit gedicht nu over JOU EN MIJ.…

De jeugdige wolf waagt zich eens ver van 't vertrouwde hol ziet platgetrapt gras ruikt een smakelijk dier al zijn haren springen bezweet overeind elke spier staat strak heel de wereld verzinkt voor dat ene spoor de dichter nog pril of reeds aftands wanneer het steeds jonge gemoed woelt zwelt slinkt smelt stolt bij een komend vers.…

zwart is de nacht totdat twee ver uitelkaar staande kleine ogen licht geven en volgen een luide diepe stem zegt: tastbaar ben ik niet zelfs mijn zien waarin alles schuilt is bovenzinnelijk wij komen ver van de aarde waar nog geen mens kan komen dan alleen maar dromen wij zijn al eeuwen verder zien treurend toe naar uw streven u bent…

in bloei en groen, in luwe hoeken zoeken hoeft niet ver te zijn…

Zo'n anjer zie je reeds van ver. Gedragen door een knoopsgat van één van de revers. Zo'n anjer oogt indien wit, iets van onschuld die de drager bezit. Het keurige tweed is wat je ziet, maar vergeet vooral die dominante anjer niet. Ieder dag vers geluk. Vanuit een knoopsgat neemt een charmeur je zo tuk.…

Voortaan moet er elke ochtend vers brood zijn, met verse moed. Je beseft weer dat een school discipline vraagt, en niet alleen van kinderen.…

droogt, gedragen in een wederzijdse chemie en in de stralen van de zon, dichtbij of ver achter de horizon.…

Ik denk hierover wel eens na hoe ver is de reikwijdte naar geluk Als ik midden in het leven sta zit het misschien wel in een handdruk…

Een stripdanseres uit Almere Zou 's morgens balletten gaan leren Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

een welgeschapen beukenhaag uit Vere ging in de winter protesteren waarom staat iedereen bloot dit wordt nog mijn dood want ik sta hier nog in mijn kleren…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

Het laatste der begravenen verging tot stof en as en door de wereldkring drijven in ijle zweving hun atomen als wolken ver in een luchtspiegeling.…

Bij Bethlehem waren er velden Waar engelen eertijds vertelden: Het is echt niet ver Dus volg deze ster Met Kerst worden jullie dan helden…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

Ik zag laatst vanaf een veer Een zeemeermin in de weer Heel ongeremd En ongetemd Wat gaat zo'n viswijf tekeer!…

Dat ging zo ver dat hij sindsdien zijn vriend als aarsvijand ging zien.…

Een fotomodel uit Almere ging trouwen met een van de heren aldaar en al snel ging het poldermodel met d'r poldergemaal in de veren.…

Iemand huilde ver weg, wij hoorden niets. Toch wisten wij het, ergens vandaan.…

Voedsel weggooien schande, roept de mestkever tegen de strontvlieg huichelaar, gilt Bacil liefhebber van keverkak en verse vliegenpoep…

Sterfbed van mijn vader Verscholen in zijn gebroken ogen Schemerde even een licht En ver weg in zijn gezicht Glimlachte hij Hij herkende mij…

gewoon doortrappen, en mijn fiets brengt me meestal waarheen ik maar wil als het maar niet te nat, koud, ver is, want ik ben een doorgewinterde mooi-weer-fietser…

Een lentevlinder twee fazanten in duel akkervoren vers een hazenrug twee lange oren sleedoorn o zo wit…

ik weet niet of het nou is dat ik niet dichten kan dat ik zelden geroerd word door een vers of dat er maar zo weinig dichters zijn in de ware onthutsende zin van het woord…

tussen het groen striemende ver van werkelijkheidsrand glanzen ze belust om passie op te werpen als wonderlijke wording hun kelken open…

Vogel vliegt zover als ver beelding doet reiken. Op de maan dood gegaan wegens gebrek aan leven.…

Maar het zijn ook deze ban-dieten, Die je met pek en veren begieten.…

Wat sta je vandaag ver Ik wil je dichtbij mijn ster Ik kan je niet omarmen Maar jij kunt mij wel verwarmen Door er wel te zijn Dat verlicht mijn pijn.…

Zij moest haar verhalen van ver halen.…