Alle inzendingen over verschaald parfum

ik ken je keuze voor vorm kleur lied en muziek maar in sociaal bewegen kom ik jou heel anders tegen dan is er het vleugje parfum gesluierde ogen die afstand gedogen en toch trekken jouw wenkbrauwbogen hun vragende blik in lach en schrik voor een antwoord dat al snel jou persoonlijk niet schikt een dansend contact…

wat parfum vertelt is dat; iemand zich anders voordoet dan hij werkelijk is? Of is de persoon bescheiden en wil hij met een duur merk dat imago vermijden? Is die iemand zogenaamd een beetje louche en verdoezelt zo dat hij niet eens in het bezit is van een douche? Is het iemand die zich met een luchtje een air wil aanmeten?…

Wanneer ik het water van de rivier mijn ogen laat strelen, het zachte parfum van de oevers terloops op mijn huid, voel ik, heel even, dat ik hier zou kunnen blijven. Een karper zwemt stroomopwaarts...!…

Ik ben me terdege bewust van je aanwezigheid ik ruik je parfum toch ben je niet tastbaar waardoor ben je zo onbereikbaar? zo afstandelijk speel ik met mijn gedachten of haal ik herinneringen op nooit zal het weer zo zijn ik treur nu al weer jaren…

je bent een mozaiek van zoveel kleuren je bent een parfum van zoveel geuren je bent het wat mij iedere ochtend wakker maakt ik dank je je hebt mijn harde hart geraakt.…

ze geeft me een kus wang op wang lippen pruilen in niets met mijn neus in haar nek ruik ik de geur van parfum dit is dus de geurkus 't is een hele klus driemaal achtereen van linker naar rechter ik ruik en ruik verdrink in hemelse geuren nóg 'n keer ze lacht en werkt mee zacht laat ik mij verleiden waartoe parfum is bedoeld mijn…

een oude man op de fiets onderweg zij zweeft voorbij met een glimlach een wolkje parfum en verdwijnt in het niets op haar fiets en daar ver achter haar rijdt nu voorwaar geen oude man maar een vrolijke jongen van zeventien jaar…

Gedwee laat ik me meevoeren Bedwelmd door je hypnotiserende parfum In de ban van je indringende blik Naar verre oorden Die niet van deze wereld zijn Onbekend terrein doch vertrouwd Mijn ogen weten wat ze zien Mijn hart bedriegt me niet Een echte illusie…

Een bloem glijdt door een glooiing En geeft haar parfum aan een steilte Die vrij in de lucht zwijgt. De trots van de golven zwart. De ogen roven het onverwachte Dat de striemen op de huid Met blaadjes kalmeert.…

Jou had aan het einde niet verwacht Oma misschien, of tante Mien uit Schagen weet je nog wel, dat mens had dertien blagen en die verschaalde paardenhinniklach waarmee ze als een harp zou schallen dat het Godvertyfus tijd werd Jezus Mina dat ik mijn smoelwerk eens kwam laten zien ja en hoe ze dan ontroerd zou laten vallen terwijl ze vol met…

scherven groeven bijtend zeer druppels pijn delen de zoete wijn Hoe dronken was ik van geluk toen ik niets anders zag dan het diepste meer in jouw waanzinnig blauwe ogen Maar nu de waarheid raak heeft geschoten weet ik mij verloren en bedrogen in al wat liefde was De purperen vlinder die jij ooit penseelde op geschept papier drijft op verschaalde…

Het optrekje heeft niet bepaald een geurig aroma Verschaald bier, oude peuken, zijn lakens; een drama. Plots gaat de deur open en een elegante dame stapt op hem toe Mompelend sust ze: " ook ik ben deze hel moe " Liefdevol helpt ze hem het bad in, de tranen, vrije loop Ze regelde een opname, erg groot is haar hoop.…

Ik gooi de deur open subtiele parfum en warmte. Zij omhelst mij, innig. Tegen beter weten in hoop ik dat ze me nooit meer loslaat. Ik heb je zo gemist Lente.…

Blaadjes worstelen met takken vallen vederlicht op het gekleurd tapijt Vogelgeluiden zoete keelklanken boven het briljant bedauwde spinnenhuis Paddenstoelen tonen hun nieuwste bizarre creaties van het overgangsseizoen in een pittige wolk erotisch parfum.…

jij danst op kleuren van licht uit het palet van ogen en lach op je gezicht jouw parfum golft geuren om ons heen zacht waait de wind muziek langs dit schilderij wij wiegen als bloemen bloeiend in de wei…

zag iets blonds dat paarser wilde lila spande rond de billen de hak was hoger dan gehoord haar blik uitdagend licht gestoord ik opende de deur een wolk parfum liet in passeren mij haar stukje hemel leren…

Bloesemblaadjes- parfum van een nieuw seizoen. Zomertijd- de zon mag langer opblijven. Lente- waterjuffer serveert eitjes op een blad.…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

verberg u niet achter de wolken van de winter ik bespeur immers uw parfum tussen de takken van de tijd smaak uw aanwezigheid op de lippen van mijn ziel de huid van mijn hart tintelt onder de ruis van uw adem u bent er heeft mijn wakker-zijn u niet aanbeden vastgelegd in dit gedicht L.Steenberghs…

Alsof ik nergens ben buiten hem om die zegt mij te zien zelfs niet als ik voor het grijpen lig na het kopen van een paar pumps knalrode nagellak op doe voordat ik hem smeer mijn parfum rijkelijk opspuit voor geurvreters zonder smaak ik kots wezenloos staar ik door het venster…

in het dorpscafé hangt de zure lucht van verschaalde drank de fanfare oefent in een zaaltje luide hoempa-pa’s de jarige moeder trakteert vanavond op een dinertje oud en vleugellam naast haar zieke zoon gezeten u bent uitbehandeld we kunnen helaas niets meer voor u doen u mag naar huis maak er het beste van had dokter…

Vannacht was licht warm en aangenaam Verrukkelijk in extase liefde in al haar bestaan Vannacht was passie was ik geheel van jou Jouw geur mijn parfum de lucht waar ik van hou Vannacht was ik veilig het ochtendgloren voorbij Gedragen door liefde de nacht van mij en jou…

langdurige passies hebben haar leven gevuld zij omarmde ze wolken parfum zacht , subtiel hingen altijd om haar heen mysterieus lippen dorstig vonden uiteindelijk dauwdruppels in de dageraad onze liefde blijft een sprookje door eeuwen heen zou zij stellig beweren.…

En zittend voor het beslagen raam, op schoot twee warme katten, kan ik, beroesd door jouw parfum, de winter nog niet vatten.…

Ze heeft geen parfum nodig Ze is van steen De geur van 100.000 jaar geleden Hangt nog om haar heen Niets heeft ze te zeggen Misschien iets van weleer Eens verborgen in de diepte Nu gehouwen, krachtig... teer... Zacht en aaibaar is haar huid en koud; gehakt, geraspt, gepolijst schreeuwt ze woordloos naar wie maar naar haar wijst.…

Ik hou van je Mijn liefdesnectar Zoet als honing Ik hou van je Mijn liefdesbloem Geurend als parfum Ik hou van je Mijn liefdesnestje Kleurend als witgoud Ik hou van je Mijn liefdesfontein Kabbelend als water Ik hou van je Mijn liefdesgeschenk Zacht als dons Ik hou van je Mijn liefdesschat Zoet als honing...…

Op het Lange Voorhout kwam ik Louis Couperus tegen Hij droeg een duffelse jas en een zwierige hoed en onder zijn arm een klein wit poedeltje dat was bewerkt met een flitspuit onkiese parfum Hij knikte beleefd en ik, blij verrast: hé Louis! Dat vond hij net iets te pop…

Haar flanellen bloes over de armleuning Begin ik al grondig te haten De mouw ruikt nog naar vrouw Ik kuch De hoveling die haar met ingetogen zwier Uit de sluimer sleurt Het huis geeft geen kik In het omgewoelde bed Raak ik spoorloos van de wijs De snik is in haar krop gesmoord Je knipt de spaarlamp uit Je bent al elders Op het parfum…

Geen mens vindt huid- en haarverzorgen duur Luxe mousse ontdoet het haar van zwakten Amaryllis-pomelo extracten Verstuiven heerlijk na de morgenkuur Maar dure plantjes keurig in 't gelid Dat is dan weer te prijzig en geen hit…

Door je porie parfumeer je mij van trillingen geen sprake Wang versmolten op de naakte dij ruimte bedingen voor de twijfelaar in deze bedstee…