Alle inzendingen over verscheidenheid

gelaagdheid in soepel dansende woorden die er werkelijk toe doen met een nuance die je doet inzien dat er een grote vorm van verscheidenheid huist in de ziel van de mens soms krijgt het vat op 't gemoed dan weer daalt er kilte als natte sneeuw in het voorjaar je zou wel willen schuilen onder een abri van geborgenheid maar je voeten…

Open je poort en ramen toon mij je visie van waaruit jij je denken je woorden en je daden staaft. Ik open je mijn poort en ramen toon je mijn visie waaruit ik mijn denken mijn woorden en mijn daden staaf. Laten we een huis bouwen tussen onze burchten van onze eigen visie, denken, woorden en daden en vergelijken en laten we dan…

In alle verscheidenheid de eenheid te zien van hoe iedereen naar geluk zoekt en naar tederheid, zoals in de herfst de kale takken al naar de lente uitzien. Alles is ijdelheid, zei Prediker, maar in alle vergankelijkheid blijft de liefde en het vergeven, anders is er eigenlijk geen leven.…

Het heerlijke van de dood is De rust het onverstoorbare Het eeuwig nachtelijk duister Ervaren het ongekende in overvloed En zoal mocht er zijn een nieuw iets In die onvoorstelbare massa van het heelal Weet dan dat een ieder u benijdt op uw verscheiden Doch in een niet te meten tijd fragment zullen zij volgen Ga en effen het pad der vergetelheid…

zijn dertien dorpen familie van elkander een trouwpartij in het groot; van wie krijg ik een warme hand wie staat op als de kouwe kant je kunt ook zeggen om middernacht werd de teerling geworpen, had ik zo gedacht de naam was reeds bekend en doorheen het eerste ochtendgloren zal langzaam het karakter groeien uit respect voor verscheidenheid…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat mijn woorden in u wat achterlieten, niet dat toen u over mijn verscheiden las: die gedichten van hem, bah, niet te genieten.…

ik zie ze nog zwieren hun feesten vieren met een uitgelaten lach ooms en tantes dansen nichten en neven nog onhandig in bewegen waar zijn ze gebleven de samenkomsten bij geboortes en verjaardagen bij een verscheiden zie je de familie vaak compleet alleen het zwarte schaap ontbreekt die vond het te ver rijden zo gaan tradities nu…

wij hadden niets afgesproken zij zou nachts niet komen spoken met een streel of vaag schreeuwen om mij iets over haar bestaan te laten weten zij is er gewoon want sinds haar verscheiden heb ik mij niet van haar kunnen bevrijden waar zij vroeger altijd bij me was is dat nu zelfs bijna letterlijk op de tast ze kijkt me aan…

Hoe kan je nu zoveel verscheidenheid in één adem, met één woord benoemen? Nee, ik ben liever vreemdeling want, wie is dat nou niet? Dat, wanneer je ergens komt men jou als buitenstaander ziet.…

gelukkig schaduwde je nog steeds maar leven beeldhouwde al in onvergankelijk steen je verscheiden op fundamenten die evolutie al bij jouw geboorte had klaar gelegd in groeven en lijnen die door de matrix van genen verfijnden heel apart was dit verschijnen in twee werelden waar contrast nog in beweging was en verdieping niet…

Bloemen geven afwisseling in de natuur Vormen en kleuren in verscheidenheid Prachtig, een paradijselijke heerlijkheid Het is zo verwonderlijk, zo heel puur. God laat de bloemen groeien en bloeien Geniet van deze geweldige bloemenzee Geniet er van en wees er gelukkig mee Bloemen, steeds blijven ze mij boeien.…

zij bloeit voorzichtig winter in het glas pas zomerde het nog ik zag kristallen in hun breekbaarheid langzaam verdwijnen in felrode transparantie leek de zon te schijnen zinderde de lucht het herfstig koelen vormt de oogst in verscheidenheid van tijd het slanke draait afstandelijk om elkaar ranken sprieten klaar zacht sneeuwt…

je voelde kou opkruipen jou omsluiten met een ijzige greep de warmte was snel vervlogen toen bronnen uitgeput verdroogden reserve en vitaliteit verdwenen in alle systemen naar een voltooid verleden tijd leven bij de dag in de terugslag van een nacht die weer wakend was doorgebracht wij wisten je verscheiden bescheiden na zoveel…

Wonend in verschillende steden, verscheidene kanten opgegaan, levens met andere bezigheden, erg druk met ons eigen bestaan. Maar al zien we elkaar in geen tijden, geen e-mail, telefoon of brief, toch blijft het lijntje tussen ons beiden onbreekbaar sterk in superlatief.…

Het is een bijzonder gehucht Met huizen als nesten op palen Je hoort er verscheidene talen Geklepper, gezoem en gezucht Je vindt er de Hollandse lucht Je kunt er weer diep ademhalen In evenwicht brengen je schalen Je wordt door Petrarca bevrucht Het bloeiende riet en de kooi Zijn fuik om gevoelens vangen Zo breng je een Eden in kaart…

Dan is dood zijn gelijk aan slapen, en besef je je verscheiden, pas als je wakker wordt.…

Mocht ik na mijn verscheiden nog eens komen in jouw dromen stappend uit mijn woordenstromen als een kind dat leert lopen dan hoop ik dat jij mij herkent aan mijn neus en ogen Zo niet, kun je mijn stem horen in het ruisen van het koren het waaien van de wind in het breken van de golven op de brekers aan het strand het schreeuwen van de meeuwen…

in wat zuchten De tijd van overdenken Paddenstoelen die je wenken Herfstbladeren dansend in de wind Een mistwandeling bezint Herfstluchten in de heide Langs een boswal met een weide Een dampende sprengbeek De gedachte die de situatie telkens vergeleek Het gevoel spreekt zich vrij Sferen van inkeer na het gekeerde tij De herfst in verscheidenheid…

op de valreep van de herfst luistert elke vrucht voor vogels nauw ze gaan als gauwdieven verzamelend, totdat het grauw van deze tijd verspreid het rijpe fruit inhaalt de dag sluit eerder, nu het meerdere verscheiden onzer zon vanachter grijsheid naar omlaag schijnt daar verdwijnt het schemeruur in als het meezit, rode wolken als de…

schoonheid van de natuur vraag ik me af waarom heb ik voorheen dat mooi niet gezien waarom heb ik voorheen dat schoon niet opgemerkt hoe komt het dat ik niet eerder die pracht heb bewonderd, de grootheid, de glorie, ik ben overdonderd van de kleurenpracht alles wat rijpt en openbloeit alles wat stijgt en hoger groeit het contrast, de schakering en verscheidenheid…

verzameling bomen Waar dendrologen tezamen komen Het bestuderen van houtige gewassen Functies die bij soorten passen Bosecosystemen als systematiek Gevormde collectie uniek Variëteiten in cultuur veelzijdig Beplante lanen oneindig Welstand hout Aan de bosbodem toevertrouwd Wetenschap met symboliek Menig exemplaar fotogeniek Botanische verscheidenheid…

het grote gat dat jouw verscheiden heeft geslagen is niet alleen gemis maar loopt als breuk door alle lagen in het weten dat er een andere werkelijkheid is snel zal leegte zich vullen met tal van lieve herinneringen als vriendinnen die in jeugd en later het leven bekeken uit een heerlijk zorgeloos bestaan nu ben jij verlost…

Onze wereld is een grote verscheidenheid. Bij elke ademtocht past grote bescheidenheid. Ik ben anoniem, het is mij bekend. Maar het is niet belangrijk voor wie je bent. Miljarden dragen hun hart in bescheidenheid; hun lot dat een hart heeft in grote verscheidenheid.…

kaatst naar alle zijden om het gedoofd lawaai nog verder te verspreiden met grote ogen zoeken mijn zinnen de oorsprong van het eenzaam zijn in de hartslag van duizend vragen tot ik krachtig ben om het antwoord te kunnen dragen schoorvoetend aanvaard ik de jaren van ontdekkend bestaan pas op de helling van mijn voelbaar verscheiden…

zacht dansten vlammen op voedende hitte trok kleur verbanden uiteen die ooit een organisch geheel hebben gevormd het was geen verslinden maar een genoeglijk welbevinden om deze apotheose tot een goed einde te brengen met gepaste piëteit in eerbiedig waken leken de draden van levenden te raken aan het fysiek verscheiden uit…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

vandaag weet ik geen vragen op antwoorden die ik hoor het lijkt een zinloze bijdrage indien ik het luisteren verstoor ik laat het gezegde verdrinken in onuitputtelijke gedachten angsten zullen onophoudelijk klinken kan zelfs mijn verscheiden verwachten * morgen zal er niet meer toe doen immers mijn ziel tracht heden de overgave…

De muis was zijn Vleer vergeten dus donderde 70 meter omlaag Niet dat hij het nu graag wilde hij sprong genoodzaakt in een domme vlaag En beneden aangekomen was er geen moer meer aan te doen Alles kapot en gebroken dood, hij had het niet moeten doen Zijn kinderen vieren geen kerstfeest vinden het ongepast Pappie was verscheiden alle feestelijkheden…

Nu, tussen schemering en nacht, rest enkel nog verscheiden. Leg af je angsten en je pijn, je gaat "over" het lijden.…

Wanneer een beste kerel bij zijn verscheiden, je verzoekt hem in zijn laatste uur bij te staan, wordt het pijnlijk om dat doodsbed te mijden en krijg je later spijt dat je niet bent gegaan. Hij sprak tegen mijn zijn allerlaatste woorden, maar helemaal verstaan deed ik 'm niet.…