Alle inzendingen over versje

Tegen beter weten in. Herinneringen aan de ochtendlijke rust en avondlijke lust lopen als een schip stuurloos op de klippen voor de kust van de tijd; De passie met man en muis vergaan. Draden van tederheid samengevlochten tot ultieme reddingsboei. Drenkeling tussen leven en dood Liefde vervaagt Hartslag vertraagt Woorden worden week…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

Liefste, maak gauw een krant van me. Schenk mij het genoegen te ontwaken in jouw poezelige handjes. Special edition Ontbloot pagina voor pagina de letters van mijn zinloze ziel; Stille getuigen van wat was Caressing Brandt met die priemende kijkers een holte in de rubrieken van mijn borstkas, waarop je genoegzaam sliep Sweet desire…

Ik ben een Zeeuw, en schreef daarover graag een flink gepeperd versje voor vandaag, maar zou dat lukken, via ZeelandNet ? Ik waag ik het er maar op, en onverdroten schrijf ik : da’s ******domme wel zwaar kl*** !…

Als dichter wil ik best een versje schrijven De site moet immers steeds opnieuw gevuld Maar langzaam aan verlies ik mijn geduld Ik vraag me af waar de reacties blijven... Want niets doen, beste lezer, kan niet meer Verzin dus snel iets leuks en reageer…

Wij Nederlanders stellen klusjes uit Hoewel de dames het van ons verlangen Een wandje stucen, verven of behangen; Wij liggen op de bank en doen geen fluit Maar ik doe dit karwei dus wél voor haar 'Schat luister eens, alweer een versje klaar!'…

Je hebt zo hier en daar een leuk paleis Dat laat je af en toe eens flink verbouwen Maar ja, dan gaat dat volk dus lopen mauwen Over verspilling, luxe en de prijs Of je krijgt weer zo'n versje van Trawant Wie is hier nou de koning in dit land?…

De schoolvakantie is alweer voorbij Voor ieder kind haast de ultieme vrijheid Die met de aanvang van de school voorbij glijdt Want buiten school lijkt alles nog zo vrij Maar aan de universiteit van ´t leven Wordt nooit een dag vakantie weggegeven…

Bleke nachtegalen fladderen koortsachtig door het paviljoen. In duistere hoeken rochelen de amechtigen. Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis. Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen…

Hij dVIII: 'Wat een supermooi wijf!' Impulsief gaf-ie haar toen de V en hij stelde zich voor: 'Ik ben Bas van de Schoor,' maar hij schrok, want ze vloekte hem stijf. Het liep in het C voor Bas, die iets had, waar hij niet van genas. 'Zeg, hoe heb ik het nou? 'k Ben al X jaar je vrouw,' hoorde Bas, die vergeeLXXX was.…

ik heb geluk gekend maar ook verdriet heeft mij gemaakt tot wie ik ben een dichter die met woorden strooit en zinnen rijgt tot verzen…

Ik durf in dit gedicht gerust te stellen, dat ons versje niet uni is!…

Wanneer je alle dagen van het jaar Zowel in goede als in slechte tijden Een versje op het net dient af te scheiden Dan valt dat op den duur zelfs mij te zwaar. Gelukkig wordt mijn taak van nu af lichter: Ik ben gedegradeerd tot zondagsdichter.…

Zomaar een versje Zonder treurnis of pret Met enkel wat woorden Die eigenlijk niets zeggen In zomaar wat zinnen Op regel gezet Zomaar verzonnen Op zomaar een dag Die door wat gedachten Nergens toe leidde Maar spontaan mij verblijdde Met zomaar een lach…

Meteen een gouden film voor Gooische Vrouwen De drie van Sirte zijn weer in het land Hans Hillen wist van hoed noch van de rand Genoeg dus om een versje van te brouwen Als ik eerst maar eens los kon komen van Die vreselijke beelden uit Japan.…

De kranten hadden het al aangekondigd; 'U zult de ganse dag slechts lopen puffen' Dus heb ik maar zo'n beetje zitten suffen Me aan gezeur en 'warrum hè' bezondigd En verder niks gedacht dat u moet weten Ik zou dit versje ook maar snel vergeten.…

als hij de strijkstok teder over de snaren laat gaan bezorgt het timbre mij kippenvel hier in de klankkast worden trillingen gevangen van het zuiverste verlangen probeer het maar met een cd van de grote Casals wellicht geeft het weer wat ik beschrijf in dit simpele versje van vergankelijkheid…

Ik schrijf vandaag voor straf geen snelsonnet Ze kunnen me de pot op met z’n allen Klaas Knot zet stoer een domper op de pret Hij weet het feestje prima te vergallen Beleeft u aan dit versje geen plezier Verwissel dan de regels drie en vier…

Ik zal niet met de noorderzon verdwijnen Ik kom altijd als aan een elastiekje terug Eens zal ik als het zonnetje in huis verschijnen is het niet razendsnel, dan is het vliegensvlug Ik ga niet met man en muis ten onder Ik zal niet voor dag en dauw vergaan En dat had je zwart op wit kunnen weten Ik kom uit een spreekwoord vandaan Rozen verwelken…

ik maak een gedicht met do en re met mi, fa, sol en la met toeters en bellen, met rinkeldekink en tralala-lala met koffie en thee, ranja en Rietje en Co-lala-lala ik maak een gedicht van aa en bé van ef, Gee en haha van zeuren en zemelen, haver en gort in vlalala-lala van heinde en ver, hiero en daaro en voilà-lala-lala…

Wacht gij evenwel een versje, zonder tooi van taal gerijmd? Zijn u welkom zwakke regels, ongekunsteld saamgelijmd? zonder aanspraak dan de oprechtheid van hetgeen ze u doen verstaan? Wel dan!…

Ik dicht mezelf een versje toe van zinnen die logeren in mijn hoofd en zwaai daarna de woor- den uit straks laten vast wat splinters van de letters los die in het hart van lezers blij- ven steken ik zal hen mijn pincet maar lenen…

Een versje simpel klinkend Alsof de beelden dromen Totdat woorden hinkepinkend Op hun plek aankomen ‘t Ritme wil weer heerlijk snakken Naar een tel steeds in de maat Zodat combi’s klipklaar knakken en Elk weer op een ander slaat Elk vers is simpel, hoor en luister Meestal zit er wel een nis Achter licht en in het duister Wacht iets…

hoe mooi moet je het maken om je lezers te raken dacht ik bij het herlezen van dit versje je kunt je nog zo uitsloven maar om opgemerkt te worden moet je met zwaarder geschut komen zelf behoor ik tot een minderheid die nog geraakt wordt door de tedere pen van een fijnschrijver…

Het dagpauwoogt en 't wielewaalt en 't versje dat je dit verhaalt zingt stil en vliegt als vlinder, maar door de blauw azuren lucht heeft het de status van een vlucht dus 'k hoop dat 'k je niet hinder, want weet je wel, ik zeg het snel, mijn vriendschap wordt niet minder.…

de hele wereld helemaal zwart wit er is een rode roos die staat voor liefde hoop en geluk maar er is meer hoop meer liefde en meer geluk dan een mooie rode roos er is een wonder in elke roos en wie dat wonder echt niet ziet snapt dit hele versje niet…

Helaas heb ik u ook wat te bekennen Elk versje dat ik schreef is gebaseerd Op feiten die ik deels heb gefingeerd Toch ging ik schaamteloos maar door met pennen Prestatiedwang, zo moet het zijn begonnen Ik heb ze allemaal gewoon verzónnen. ----------------------------------------------- Hoogleraar Sociale Psychologie Diederik Stapel is betrapt…

Maar 's avonds dacht ik aan het eigen leven en heb toen blij dit versje opgeschreven –…

(versje van hoop en vrees) wanneer we straks terug mogen kijken op de crisis zal alles anders zijn blijkt dat niets is wat het was kijken wij met andere ogen naar het aards bestaan waarin een bres is geslagen die leemte opvullen met warmte en genegenheid wordt nog een hele klus…

geen woord in mijn kop nee, het zat me niet mee: ook mijn schrijfblok was op mijn brein dat maar zweeg nee, het zat me niet mee: ook mijn ballpoint was leeg wat had ik een pech nee, het zat me niet mee: ook mijn potlood nog weg zo'n hoofd dat maar staakt nee, ik zat er niet mee: toch een versje gemaakt…