Alle inzendingen over verslag

nu er kansen zijn verslagen en de pijn niet te verdragen met geen antwoord op de vragen is al wat over blijft het dragen…

Heeft toegeslagen Als de Egyptische plagen Verslagen door De Rechtvaardige…

die hem beschermde heeft hij op leven en dood verslagen vooralsnog nu de lange de eenzame strijd tegen die hij werd beschermd…

de aarde verdoofd een mens verslagen, van zijn geest beroofd hoe moet ik het sterven verdragen als het na de nacht niet wil dagen…

Jij geeft me kracht als ik ben verslagen, het is dan alsof we samen onze last hebben gedragen.…

Als je denkt ik ben verslagen Is de nederlaag een feit Als je denkt ik zal het wagen Win je op den duur de strijd…

(tanka) aaneengesloten verlaten lege coupés een eindstation daarbuiten beeft in stilte hun koude verslagenheid…

Ze konden me alles maken, Stompen op mijn bovenarm, Vuisten in mijn maag, Krassen op m'n hand - Geduldig onderging ik mijn lijden, De schurende pijn op m'n vel Zou weer overgaan - De buitenhuid Herstelt zich Op termijn - Maar hun woorden Die als giftige pijlen Op me worden afgevuurd Gaan door mijn olifantenhuid heen, Raken…

vertrouwen is gevallen Het viel zomaar uit mijn mond Stil en verslagen Staarden we naar elkaar…

Een stoere bokser uit Schagen werd nooit de ring uitgedragen toen kwam hij een vrouw tegen zij heeft hem plat gekregen de liefde heeft hem verslagen…

Dood was ik Door onmacht overmeesterd Verslagen door mijn eigen ik Alleen vogels - Door hun vrijheid aangeraakt En tot nieuw leven begeesterd…

Wie er het eerst was, Vraag je mij, De angst Of De dood, Welnu, geen van beiden, Kan ik je zeggen, Want de angst voor de dood Heeft ze op de eindstreep Ruimschoots verslagen…

En lachend gezegd: 'We hebben de dagen gevuld Met vrijheid en vreugde'. Verzwijgen Dat ik alleen reed Door het Brabantse land. Naar wie, de weifeling, Naar niemand. Rijden. Vond het landschap Treuriger dan ooit Veranderd. ------------------------------------------ Uit: Tirade nr 200, 1981.…

Die straling valt echt niet ontlopen geluk stroomt door je lichaam heen niet te geloven het is nu “wij” alleen moet mijn hart dat straks bekopen Spanning, hoge volts, niet te verdragen een mens, ja gewoon een simpel hart je denken en hersens zijn kompleet verward onverwacht, ja warme liefde, je bent verslagen jouw geluk, kan niet meer…

Een vlakke vlucht in kleurloze tonen. Het is gebakken lucht, er valt niets te belonen. Tekens aan de wand als voorbode van een broos bestand tussen een man en een vrouw die louter zwijgen. Geen spijt of berouw, wel stilte aaneenrijgen. Een vruchteloos gebaar, door niemand gedragen. Allen staan daar maar en idealen vervagen. De vroege…

De hitte van de strijd verleidt tot daden, alsmaar grootser. Met elke treffer, elk raak schot dan wordt de blik ook alsmaar doodser. Maar bij de held, die feestelijk is ontvangen blijft daarna die éne vraag maar hangen: ik heb mijn hart en ziel gegeven maar hoe moet ik nu verder leven?…

Het heroïsche tweetal arriveerde en na twee uur fanatieke strijd werd de laatste slangekop voorgoed verslagen en begraven. Hercules depte mijn wonden en hij schonk me champagne in, terwijl Iolaus mijn voeten masseerde.…

men schrijft zo’n tienduizend jaar poëzie naast verslagen verslagen poëzie het woord is altijd sterker gebleken geschiedenis, lyriek, epiek, liefde, dood… het was en geeft ons de toekomst wie anders dan de dichter kan verhalen over oerknal een bezoek aan blauwe maan springen door meanderend water de o zo tedere eerste zoen?…

Verstomde emotie Een schreeuw van licht In zoete devotie Het evenwicht Verslagen lig ik hier Geheel gezwicht Voor verschoten vertier.…

De uithoeken van mijn gezichtsveld, het volledige van een ander De geheimen worden moeilijk prijsgegeven Vertwijfeling heeft gezocht en gevonden, in de oneindigheid van de Liefde, maar zal gauw verslagen worden…

Hij schreef z'n verslag met een potlood. Die dag was voor hem met geen pen te beschrijven.…

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

Niets haast in Dit leven lijkt Houvast te bieden - Maar de poëzie - Zij bewijst dagelijks Dat ik besta En legt verslag Van waar ik ga of sta…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

Te lang heb ik verslagen toegekeken, het is de hoogste tijd dat ik erken dat muren er soms zijn om af te breken.…

"Liever staand te sterven, Dan geknield te leven!" Probeerde de spreker Zijn gehoor op te zwepen. Eén welgemikt schot Bracht hem tot zwijgen, Blijkbaar had iemand Zijn leiderschap begrepen.…

Wist ik maar niets van die andere jongen, Nu ben ik verslagen want het is tot mij doorgedrongen. Nu laat jij mij hier achter in de kou, lieverd, je weet maar half hoeveel ik nog van je hou.…

het Badhuis ligt verlicht onder de kathedralen schaduw maakt de nacht zich op voor mondiaal poëtisch protest vertier ook en wat zelfspot het publiek hangt ademloos in haar gesponsord gestoelte de dichters gade te slaan de klingen van taal worden luidkeels gewet de toon gezet met hoon en smaad aan afwezige leiders het globalisme bestaat…

kwetsen…” “Het ging allemaal te snel…” “Je kunt me vast niet aan…” “Vriendschap is mijn enige voorstel…” Dit was mijn week Spiegelbeeld van een illusie Geconserveerd in sterke verhalen Ik wilde voor haar gaan Maar dit is mijn conclusie Hier heb ik dus dagen op gewacht Lange verlangende dagen Dit was mijn kortste dag Het verlangen is verslagen…

Tranen van verdriet langzaam stromen ze Zij begrijpt het niet De verslagenheid, Niet voor te stellen 'Raak het nooit meer kwijt' Vertel mij toch, God! Wat voor zin dit heeft, Dit ondraaglijk lot? Dit maakt haar kapot, Te erg om te zien Help dan toch, o God!…