Alle inzendingen over verstoring

Niets is wat je denkt dat het is Met iedere onvrede verstoor je je innerlijk…

hij vermoedt een verhaal achter elk geluid digitaal versterkt zonder bron aan de bron van zijn gehoorkanaal of hij nog wel eens luistert drukt hij zijn oren dicht tegen het schriele hoofd tussen zijn benepen ogen een neus die speurt naar de angst die als altijd hem verteren wil of hij ook wel eens snuift en dan de deur luid…

lawaaigedachten ze verstoren mijn moeizaam verworven stilte…

De opkomst van de wasbeer is zorgwekkend. In heel ons landje is geen vogelnest meer veilig. Deze beesten zijn funest en voor het evenwicht tot onheil strekkend. Waarschijnlijk interesseert dit u geen reet. Het spijt me, dat ik echt niks beters weet.…

de smaak van Ingmar Bergman grimassen verstoren de gang van de wind de eenzaamheid slechts rotsen en dromen scheppen de beelden van de schilder tastbaar het lot vrouwen ontvangen tussen kleffe dijen de webben het gruis van eeuwen de melkende zee de tempel als kasteel stemmen achter de branding verstoren het gaan…

niemand kan harmonisch verder componeren zolang er valse noten klinken die het geheel blijven verstoren!…

De hokjesman vertelt: Het is zo lekker overzichtelijk, verstoor de orde niet. Als jij de kleuren mengt, kan ik je niet meer vangen. Ik wil het niet, dat je mij kent.…

lief spelen zij al jaren lang het spel van licht en schaduw nooit heeft een onvertogen woord daar afbreuk aan gedaan als er een lichte schaduw overtrok werden er slechts wenkbrauwen gefronst en nooit eens stevig op de deur gebonsd alleen waar onverwacht het contrast verstoord werd herstel niet snel voorhanden was bleek…

Stilleven, waarop ik mij blijf bezinnen: het bord met mes, broodsneden op de schaal, het helder glas bezij mijn oud missaal, en rode meidoorn op het tafellinnen. Het koele zonlicht schijnt sereen naar binnen; de wielewaal zingt hoog en madrigaal, accoord met het Gregoriaans koraal; en ik wil vredig mijn ontbijt beginnen. Maar onverwacht…

vrees niet, we springen op gelijke wijze met dichte ogen, met vaste hand, gericht op angsten die verwijzen naar de verdwenen vrienden uit de jeugd, waarmee we zwierven door de bossen en de dalen, over wegen ons toen toevertrouwd, en als je mij uit de vrieskou komt halen waag ik alle stappen met of zonder jou, niet graag zou ik de droom verstoren…

Het genieten van het ochtendgloren ging weer door jouw slechte bui verloren dus is het voornemen nu geboren deze vreugde niet meer te laten verstoren…

ik zie haar gaan schielijk gebogen let niet op mij vergeef me dat ik uw moment verstoor ze kijkt vlug weg en in ons ogenblik vul ik haar ruimte…

altijd op zoek gewapend met zijn zaklamp naar ongein die zijn leven zou kunnen verstoren zijn leven is zoeken zoeken is zijn leven helaas zijn leven is zoek onvindbaar…

Ik ken verken verhaal verdwaal Herken herhaal verhaal verdwaal Verbind verminkt verloor verstoor Even geen gehoor…

Men tracht mee te doen, maar om mee te doen kan men ook veel van de eigenheid verstoren. Een streven naar toen gaat mee met het weer, maar gaat met iedere windzucht ook weer spoedig verstoren. Een gezicht voor een gezicht maskeert dan soms wie men liever kent. De kern van het compliment van het juiste moment.…

Geluid leidt door mijn oren Je woorden verstoren Alles dat wat eens was Verdoven als dodelijk gas Alles wat ik ooit had gedacht Dat wat ik ooit verwacht Smelt weg in mijn geest Niets is meer zoals het is geweest…

ik bied me aan maar je hapt niet gunt me geen blik waardig of lijkt dat maar zo kranten vol woorden zorgen dat ogen niet verstoren nog verstommen door wat je gadeslaat ergens tikt de tijd…

Als hart en ziel door onrecht zijn geraakt, Rechtvaardigt het de orde te verstoren. Niet één wordt er als terrorist geboren, Die worden door de overheid gemaakt. Het falen van de overheden leidt Tot burgerlijke ongehoorzaamheid.…

Van dat stukje geluk dat ik niet wil verstoren.…

Zestig arrestanten, ze wisten van wanten, hoe een feest te verstoren en een boete te scoren. Je vraagt je serieus af, bij dit nutteloos geblaf: zijn deze mensen in hun geest ooit wel kind geweest?…

Verstoren oscillatoren mijn ritme; mijn droom van synthesizerpop met Berlin.…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen waarvan zestien van papier. *…

Het gebeurde laatst in de trein Waar een baasje werd verloren Een ogenblik van onachtzaamheid Zou deze relatie wreed verstoren. Toen het baasje gevonden werd Was de paniek kompleet Omdat kon worden vastgesteld Dat de beer zonder kaartje reed.…

Wil alleen zijn eigen gedachten horen Laat zich verder niet verstoren Door een ander geloof. Maar heel misschien Gaat hij ooit het licht nog een zien.…

Dat konden we laatst horen, omdat zij daar het evenwicht verstoren. De jacht moet terug, vindt men, en wel terstond! Toch zou de pil ook kunnen helpen, maar hoe krijgt een olifant dat voor elkaar?…

De “Bambi’s”, talrijk, hongerig en tam, verstoren daar de openbare orde. Het hek is van de dam en executie lijkt dan de meest barmhartige solutie.…

Als hopen geen zin meer heeft harde woorden je zielenrust verstoren luister dan naar de stem van je hart zet een streep door wat je verdrietig maakt sluit voorgoed het boek het is geen zwakte maar het toont juist je kracht.…

Ik wil het je zeggen Ik wil het je vragen Maar zou dat niet onze vriendschap verstoren? Ik wil het je zeggen Ik wil het je vragen Stel je voor; wij samen, zij aan zij Ik wil het je zeggen Ik wil het je vragen: Ik ben verliefd op jou, ben jij ook verliefd op mij?…

Sprak met een breed gebaar de weerprofeet ‘Vandaag was het bij ons nog tropisch heet Maar dat orkaanfront gaat de boel verstoren’ De jongensboekentaal van Erwin Kroll Die maakte hem iconisch in zijn rol…

Het plaatje laat misschien Wel het duidelijkst zien, Wat wij feitelijk verstoren. Genetisch zijn we als mens Toch gelijk; homo sapiens.…