Alle inzendingen over verstrengeld

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

jouw woorden in de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen…

Hopeloos verwarde geest vandaag is niet gisteren morgen is toch al geweest kan je niet luisteren naar dat verdomde feest? Een kakofonie van stemmen waar komen ze vandaan 't liefste wil je wegrennen maar is het dan gedaan wil je ze ook niet kennen? Zal het je achtervolgen kan je je ogen sluiten zal je ooit zonder zorgen kunnen wandelen…

Slingerend zoals klimop Verstrengeld om een boom Zo is mijn hart omwonden Met draden van liefde Stevig doch zacht Kleurrijk en bloeiend Glanzend in het licht…

je vroeger deed Ik kruip tegen je aan In de hitte van je huid Zachtjes ruist je adem Ik huil zonder geluid Ik kruip tegen je aan Je handen die strelen Monden die kreunen Nu wij opnieuw delen Ik kruip tegen je aan Mijn hart is nu gesust Krullen kriebelen jou Je lacht geeft me rust Ik kruip tegen je aan Nooit meer ijzige kou Verstrengeld…

verstrengeld in regen van emoties kussend. wij zijn alleen verlaten bedorven maar samen.…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

het leven ..leven verstrengeld in verlangen in open einder..…

jij en ik twee levensdraden verstrengeld soms verweven nooit…

De knoop In elkaar gedraaid Gekronkeld Strak getrokken Onzichtbaar Eindeloos Verstrengeld Onoplosbaar?…

zoals ze geruisloos uit haar dag en kleren stapt zo verstrengeld met mij in haar dromen glijdt is zij me liever dan lief…

Zin je op te peuzelen Uitgehongerd Lief lijf koesteren Haren verstrengeld Begeerte wordt waanzin Uitgehongerd.…

We trekken touw, als draad, die rood door 't leven rafelt zonder gelijk verstrengeld met een eerder falen.…

Ineen verstrengeld ingeslapen na een hete strubbeling vol passie is het ontwaken wat eenzaam met de ruggen naar elkaar de vrije ruimte zoekend voor jullie armen en benen in een verstrekkend gebaar Om dan bij het eerste licht door de kieren van de gordijnen weer in elkaar te kruipen en wie weet het opnieuw te doen - ja, dat is leven…

na de bruiloft van papier spon zich het katoenen huwelijk tot het houdbaar lederen waarvan het fruit en de bloemen zich inmiddels rijpen laten in een houten verband dat jullie hartstocht om, voor, naast en met elkaar gelijk haar oorspronkelijke passie dat pact ook mag suikeren dat jullie liefde om, voor, naast en met elkaar tot wollen…

Traag verstrengeld dansend trotseren ze de najaarsstormen verliezen dwarrelende bladeren takken vallen knappend af hun verlies doet geen pijn blijkt toch niet onmisbaar groeit meestal weer aan als hoopvol perspectief bij ons doet verlies vaak pijn blijkt missen meest onmisbaar ach waren wij soms bomen stevig verstrengeld in het nu…

Ik voel je hete adem in mijn nek op mijn huid van mond tot mond Een twinkeling in je ogen Ik omring je met man en macht Verstrengeld lig je in mijn ziel…

je lijf vraagt vandaag niet veel het mijne evenmin slechts een ogenblik verstrengeld in elkaar tot de dag het gloren kraait de merel weer zijn deuntje zingt…

een tastbaar ogenblik vol merkbaar verlangen een voelbaar spanningsveld van verstrengelde belangen kortstondig overspel langdurig het conflict dat beschamend door de wijzers van de klok wordt weggetikt…

mijn armen reiken konden hield ik je veilig, veilig verstrengeld in mijn armen dan droogde ik al jouw tranen net zolang als nodig tot er ruimte ontstaat voor een voorzichtige glimlach…

Mijn lichaam verstrengeld met het jouwe, onze harten verbonden voor altijd.…

Pijnlijk ingevreten graven Ongemotiveerd verlaat in Het thema zijnde onervaren In een blok van genegenheid Verstrengeld als eigen pijn Uiteen felle bewoordingen Stromen zij verder toekomst Steunend op wat eens mij was…

Handen, eens zo krachtig, ineen verstrengeld, glijden nu machteloos... uit elkaar. Tranen lopen, in stilte, alvast hun eigen weg wanneer ik mijn hoofd nog een keer tegen jouw zo vertrouwde lichaam aan leg.…

worstelen uren verstrengeld in nachtwaken willoze wekker.. korten de dagen dempen donzen geluiden in duistere drift.…

Na jaren dienstbetoon aan moeder aarde Verstrengeld met haar foliagebroeders Verbond van onbespoten nestenhoeders Die wijdvertakt in 't voorjaar dochters baarde Vereenzaamd tot verweduwde vrouw Holle Geofferd na een veiligheidscontrole…

Van mij zal men toch echt geen centen vangen Dat geld verdwijnt in de verkeerde zakken van schobbejakken in hun snelle pakken Dat heet zo mooi: verstrengelde belangen Dus stort maar niet op giro 555 want zoveel ribben heeft u niet in ’t lijf…

we kneedden jou uit liefde, mengden zweet met huid en haar, onze tongen verstrengeld zogen je dit leven in. we willen je beloven: gedrie-en zijn wij 1 en samen zijn we god…

ik kijk naar jullie en denk hoe is het mogelijk zo jong zo mooi zo liefdevol zo samen jullie hebben elkaar weten te overtuigen het aardse te verruilen voor gene zijde zo jong zo samen jullie zielen voor altijd verstrengeld…

zij hervinden zichzelf vrij in dromen angsten verdringen werkelijkheid waar zij ontwaken verstrengeld in handen hun schreeuw naar liefde fluistering wordt aanhoort het verleden hun toekomst breken die laatste tranen huilen ze stil…

laat mij gaan en zwijgen over datgene wat geen naam verdient het is tijd voor andere bewegingen ik betreur het niet oude tijden gescheurd in repen in bedommeling van geleegde ogen het nieuwe licht als room verstrengeld in intensiteit van heden…