Alle inzendingen over vervlogen tijd

de tijd nog niet geslecht…

Tijdens lange nachten vergleden de dagen, tijd verzadigde de aarde volmaakte stilte wakkerde haar in nevelen gehulde bladeren aan tot rust, kleur en aanvaarding van ontheemde zaken, de herfst begint te dagen vervlogen tijd zij is niet meer in te halen, wel dweepzuchtig genoeg om haar voldaan bestaan in woorden te bewaren.…

Hoe rozig loop ik met jou door deze oude stad over gebutste kasseien en duizenden sporen uit een andere tijd alles proeft hier anders en tijd ademt hier nostalgie. Zelfs jij straalt vervlogen tijden en voelt als een herondekt geheim, uit dagen die net zo rozig waren als nu.…

De tijd tikt voorbij, de mooi uitgekerfde wijzers blijven verguld in het opkomend rood van de dalende zon. De spits van de toren tekent zich af tegen het gedoofde licht. Nog enkele seconden en ook de wijzers zal ik niet meer zien, die de vervlogen tijd hebben aangewezen.…

je paardenstaartte vroeger blond met kleurig lint gebonden wij lachten altijd omdat we jou dan zo parmantig vonden het eigenwijze neusje is gebleven de staart had geen lang leven zo af en toe zie ik weer het profiel uit lang vervlogen tijden weet waarvoor ik viel het waren voor ons de allerbeste jaren…

Als ik muziek hoor uit vervlogen tijd krijg ik kriebels van weemoedigheid. De tijd van provo's alles kon in Amsterdam omgaan met homo's ik, die er als groentje kwam. Partnerruil en vreemd-gaan als ik Simon en Garfunkel hoor denk, aan wat we hebben gedaan mijn onschuld daar verloor.…

Ogen dicht geknepen wacht ik span ik al mijn spieren aan wacht ik ogen dicht of stil verdriet ooit weg zal gaan Vervlogen, ogen dicht gespannen knijp ik palmen blauw denk ik ogen dicht vervlogen tijd met jou Dagen, stil verdriet zal komen wacht niet weet ik is in zicht daarvoor deed ik stil verdriet, maar, mijn ogen dicht…

Storm van woorden gierend door mijn hoofd wachtend op de luwte in dalen heerlijke rust geschreven op rotswanden hiërogliefen van weten uit vers vervlogen tijd. Woorden die in stormen golven tegen rotsen slaan als zware branding kusten overspoelen brekend door duinenrij pas op vlakke velden beteugelend bekoelen.…

tijden zo vertrouwd zo eigen jij...…

zacht geeft grijs contouren prijs nog kleurt het licht geen perspectief traag kolkt stoom uit een voorbije droom ze waren weg verdwenen in nevelen van verloren tijd ik was ze kwijt had geen besef van liefde in een troosteloze gelijkvormigheid met blote handen streel ik nu de vormen uit vervlogen tijd voel in warmte weer de kleuren…

Hoe fluister ik stilte in lang vervlogen tijden, waar letters waarheid lazen in geschreven zinnen hoe fluister ik liefde in tedere gedachten waar opengevouwen handen mij niet meer kunnen bereiken hoe fluister ik dagen vooruit naar jouw armen, als nachten zwart en eenzaam zullen zijn hoe fluister ik een toekomst zonder schreeuw…

luisteren naar de stilte van de nacht liggend in mijn veel te grote bed staren naar de maan die naar mij lacht o, zalig...sterren dansen mijn ballet hun witte schijnsels verlichten mijn geest rustig sluit ik nu mijn bruine ogen denkend aan al die vervlogen tijden ik ben tevreden, ik kan niet anders want een passage die ik nooit eerder heb gekend…

er schoot een regel door mijn hoofd terwijl ik liep te lopen 'er heerste vrede in het park als in vervlogen tijden' hoeveel goden mensen zich ook wensen er is slechts één zon die ons allen troost en verwarmt er is slechts één maan die ons allen troost en omarmt die boven oorlog boven vrede altijd blijven staan…

Ik stond op het punt oud te worden, voor ik werd bevrijd geboorte uit vervlogen tijd en raakte het verleden kwijt De bron van dynamisch energie gevonden Karmozijn wordt wit Op vleugels van de trompetkraanvogel kom ik aan in het land van licht Verheugend op een lange trek, strek ik me uit en rust op de wind Gedragen door de…

Waarom zal ik het mijden, dit stil verlangen naar vervlogen tijden ? Jij zult me geen liefde meer schenken, misschien zul je vanavond nog even aan me denken.…

De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder woorden- van mij afscheid?…

geluk bleek toen een zomerbries die zachtjes blies in zwoele nacht een nacht die goed was te verdragen en met een vorm van welbehagen zomerloomte bij ons bracht ach zomers uit vervlogen tijd we zijn je kwijt voor altijd kwijt…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

Daar staat nog de boom uit mijn fijne kinderjaren waarin ik naar boven klom om over de hei te staren Daar staat nog de boom uit een vervlogen tijd waaraan ik graag terugdenk een herinnering die niet slijt Daar staat nog de boom ik kijk een keer naar boven schat de afstand en denk dat ik durfde,niet te geloven!!!…

Alles is een voortzetting van vervlogen tijden die we kunnen dromen als houvast in ons leven Rotsblokken en stuwwallen eeuwige sneeuw, machtige rivieren, trekvogels en woudreuzen de aarde uit sterren geboren .....Het is zoveel groter .....dan de nietige droomwerelden .....die onze aandacht verstrooien .....als gehoopt houvast in ons leven…

Broederstrijd in een vervlogen tijd Aan beide zijden van de Oder-Neisze En tussen Über- en Nieder Germanen: De Discipline tegen Lange Manen Die Mannschaft, met Paul Breitner, Duitse hippie Der Kaiser, Vogts, Sepp Maier, Overath Der Bomber, Uwe Seeler Schwarzenbeck Der Uli, Günter Netzer en Grabowski Was dan wel trots,…

Kijk ik in haar groene ogen omringd door bloemenpracht dan kan ik slechts gaan dromen van dingen die ik nooit te nimmer had verwacht Van wilde hartstocht en van tederheid van peilloos diepe dalen waarin ik word bevrijd Van slanke witte vormen van inhalen van al zo lang vervlogen tijd Haar glimlach is verscholen Zie ik in het gezicht…

Oude lagen "ik" uit vervlogen tijden leg jij bloot, ook kleuren die ik niet meer kan waarderen. Maar om iets op te knappen moet je met een kaal geraamte opnieuw beginnen. Een nieuw likje verf alléén zal altijd onderliggende scheurtjes blijven vertonen.…

Mijn hand weer op je schouder leggen Je nog één keer kunnen zeggen Pap, wat hou ik toch van jou Wat zou ik graag Terug naar lang vervlogen tijden Herinneringen voorbij zien glijden Jouw hand in mijn hand De warmte voelen, onze band Zo hecht, oprecht maar zo onzeker Wat zou ik graag Tussen hemel en aarde zweven Even, in een vlaag Oh, wat…

Voel zoete pijn van weemoed van vervlogen tijd van jeugdherinneringen maar ben ook vele kwijt. Zie nog hoe we met elkaar rond de kachel zaten aan de grote tafel kaartten gedopte pinda's aten. Hinkelen en touwtje springen piano spelen, vele uren knikkeren en kaatseballen ruitje tikken bij de buren.…

De gouden kamer uit vervlogen tijden lag één verdieping hoger. Banen glanzend in het stof getrokken wezen eerder nagebootste ontucht aan. Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven, hun grijze kant versmolten in de uitgestalde tijdvakken. ------------------------ uit: 'Honingtuin', 1991.…

Soms moet je door je hart heen… Daar kom je woorden tegen, uit lang vervlogen tijd. Woorden die je had vergeten. Je hart vertelt je dan: ‘ Ze nog te weten.’ Woorden: gefluisterd, in het donker van de nacht. Van gelach en vrolijkheid. Met iedere hartenklop, voel je, hoe de tijd verglijdt.…

Seconden verstrijken minuten gaan voorbij uren kun je kijken met je handen in je zij dagen kun je wachten weken duren ‘n eeuwigheid kwartalen in gedachten al jaren geen benul van tijd momenten van bezinning kwartiertjes van rust pauzes vol beminning in ’t vroege uur gekust vervlogen tijden dat is verleden toekomst vermijden leef…

Het oude huis wordt gesloopt De grondvesten van vervlogen tijd In dit huis heeft mijn jeugd gewoond Herinneringen raak ik niet meer kwijt Eens was dit huis een bruisend hart Dat een schuilplaats bood voor iedereen Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen De geluiden verstommen in het sereen Het oude huis wordt gesloopt De muren zullen in stof…