Alle inzendingen over vervlogen zomer

Vervlogen gedachten gevangen in de nacht. Zeg me heb jij macht ? Sta stil, wees de macht, pak de gedachte…

Weet als curator van vervlogen beelden, hoeveel het voor mij betekent, kleurrijke schilderijen te vertalen, overzichtelijk in een nieuwe draai de tact van het leven aan te geven.…

En ongemerkt kwam regelmaat in maaltijden wandelingen, lijn in gesprekken, herinneringen. We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontemantel, Watermuiltje, Hartschelp. ----------------------------…

van papieren beloften vouwde hij 'n vliegtuigje stapte in en ontsnapte aan de gevestigde orde waar hij nog 'n appeltje mee te schillen had langzaam vervloog haar hoop op een goede afloop…

er ging veel behang over oude lagen zodat het vertrek merkbaar krapper leek groei van jaren camoufleerde de kleurloosheid van het verval alles werd anders de tijd mocht geen naam hebben maar kreeg het wel…

Bedenk, dat de enkle wenk der Godheid, zo verheven, Wanneer 't haar slechts behage, u wegrukt uit dit leven; Bedenk, terwijl ge u hecht aan de onbestendige aard', Hoe ras de dood, die rang, vernuft noch schoonheid spaart, Uw levensdraad doorkerft, u stuit in al uw pogen: Zie daar dan hoop en waan in rook en wind vervlogen.…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

ik had een prachtig vers bedacht zo licht en luchtig, als ’t maar kon ik schreef het midden in de nacht op een vergeten luchtballon wat tipsy van de calvados genoot ik na op mijn gazon wat was ik toch een luizenbos mijn versje vloog de kosmos in terwijl ik snurkte als een os door drank vergat ik elke zin hoe kon ik toch zo’n sukkel wezen…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

Oktober en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind dat reeds de winter ziet. Het valend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen, de avond komt steeds zwaarder wegen, uit late bloemen schreit verdriet.…

Oktober en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind dat reeds de winter ziet. Het vallend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen, de avond komt steeds zwaarder wegen, uit late bloemen schreit verdriet.…

De tijd is oud ik strompel door de dagen de rug gebogen mijn gemoed is zwaar Ik ben zoals dit bijna dode jaar en al mijn daden worden streng gewogen Mijn lentes waren licht en onbezonnen in alle zomers was ik lui en loom En menig herfst vervloog als in een lange droom nu is de winter aan zijn overval begonnen Het is te kort…

Voor we weer buiten Gaan spelen, je zoontje En ik, roep je ons bij je, We moeten even een kijkje Komen nemen, naar iets Bijzonders, iets speciaals, Je ogen glimmen En wij weten niet Wat je ons wilt laten zien - Je neemt ons mee naar een Kamertje ergens achter In je kleine huis, En daar staat een houten kist, Gewoon een plankenhouten…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

roestig reclamebord van een lang vervlogen gazeuse... destijds een echte knaller…

Men zegt: zo lang er leven is, is er hoop, die hoop is vervlogen, want daar ligt ze nu, opgebaard in haar gewone kloffie, dood, hartstikke dood. Er is geen hoop meer, die is net als haar leven, vervlogen met de wind. Dag lieverd.…

De tafel gedekt de zon in de bomen de bloemen in pracht de zomer heeft er zin in Zomer 2014 en neemt maar moeilijk afscheid Herfst 2014 Warmste 1 november ooit 22 graden in Nederlands Zuid-Limburg!…

Met zoveel tijd vervlogen onwetend hoe het ooit begon groeit rust in mij onder de zon…

Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen... Met zoveel liefde heb 'k van je gehouden Dat, nu ik bijna je vergeten ben 't Een liefkozing der lippen is gebleven Je naam te zeggen als ik eenzaam ben. -------------------------------- uit 'Pastorale' (1946)…

Ik treur om onze zomer die is vervlogen en trotse bloemenharten die zijn vergaan Ik treur om de liefde die mij heeft belogen en diepe littekens in mijn hart liet staan de lente kwam opnieuw, vol nieuw leven bloesemknoppen sprongen prachtig open ik had je ook vernieuwde liefde willen geven bleef vergeefs op jouw wederliefde hopen maar twijfel…

Een lang vervlogen tijd huist in de gedroogde bloemen in je haar.…

Dagen gaan nu zonder weten heen, in stilte, akelig duister, gekomen is het machtige vergeten, vervlogen zijn haar levenslust en luister. Laatst, even nog het klare, iets dat herkenning bood, uit lang vervlogen kinderjaren, een heengaan…zonder dood.…

Een zomer halverwege een zomer die niet lukt een zomer die mislukt begiftigd met veel regen veel groen veel gras een zomer waar de wolken weergaloos in spelen een zomer die er is een zomer een zomer lang een zomer met een o een zomer zo rond als lang zo gaat het als het regent een zomer en al halverwege…

Elke dichter kent zijn dagen als een deken om je geest we zijn er allen wel geweest, waar woorden vervagen. Die plek is mijn zwetende droom het uitgebroken zilte voorhoofd in vroege uren steevast gepoogd, maar doorgaan zonder schroom. Tot het vertederende moment dat zinnen beginnen te zwijmelen en woorden gebogen tuimelen, zodat de geest…

Begeerte kleurde haar lichaamslandschap wazig; troebel trokken open ogen penseeltrekken op een doek van dromen. gevangen in zalige zielsverwantschap hield zij mij dat hele weekend gezelschap; ik en haar op weg naar Ons, geen ontkomen aan gehaaste harten die overstromen. een Leven vol liefde als nalatenschap.…

Ik zoek die holle nevellach, dat sprookjesgeheim van vroeger dat je stil van binnen aan jezelf vertelde. Wacht maar, voel haar verloren in je zijn waar hart en ziel zich verbinden in zilver en maneschijn.…

Te lang wachten op 'n vergeten afspraak te lang moeite doen om zo'n afspraak te vergeten Ons naïef door elkaar laten leiden naar een nieuwe kans om nieuw leven in te vullen Nadien ook onze roes uitblazen wanneer we na enkele glazen de verdoving merken van 'n zalig nachtje uit Ach, hoe we ook dansten zongen en verdriet hadden…

land van hondsroos aan de zonnekant van mei- en sleedoorn aan de milde akkerrand ik hou van hagen in de wind als vogels lager willen nesten als de merel 't oosten opportuner vindt voor 't vluchtgat dan het westen van beukenhagen hield ik ook als kind om te schudden tegen valavond meikevers vielen ons dan in de hand heimwee naar een vervlogen…

-als hoop vervliegt waar verblijft het dan totdat het keert naar mij?- ik lag in 't gras in 't zand in 't water jij was daar altijd bij het gras staat hoog het zand is warm…