Alle inzendingen over vervlogen zomer

Wat hebt gij van de zomer Vergaard en opgedaan? - Gedachten zonder einde, vervlogen en vergaan. Wat staat ons nog te wachten Dan mist en hagel hier, En koude, korte dagen, En nachten eindloos schier. De zwaluw is gaan vluchten, De blaadren vielen toen, En gij zijt heengevlogen, Zo als de vogels doen.…

Je bent mijn zonnestraal In deze natte zomer Het lichtpuntje In deze donkere tijd De muze van deze oude dromer Het besef van mijn verloren jaren Die ik met jou had moeten delen Ze zijn vervlogen, kwijt Jij bent de ster Waarnaar ik stond te zoeken Jaar na jaar Bij iedere heldere nacht Het cadeau Dat ik bij toeval heb gekregen En dat ik…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer….…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Vervlogen is mijn hoop, een verlangen naar nieuw maakt zich van me meester, nieuw ruikend materiaal, zo nieuw dat je nog net geen prijskaartje eraan ziet hangen, maar die kans is met het kelderen van de beurzen, vervlogen, net als mijn hoop!…

waar vervlogen hoop dromen vult een hart laat smachten in eindeloos geduld knaagt de eenzaamheid door herinneringen verlangens naar wat is geweest voor eeuwig verdwenen als schemerlicht gedoofd waar vervlogen hoop harten berooft…

Vervlogen tijd Vervlogen gedachten Wetten der logica Waar niemand meer op zal gaan wachten Verwrongen beelden Kris kas door elkaar Wat is nog werkelijkheid? Wat is nog waar? Wie is nog zichzelf? Is die hij was en doet zoals hij deed Hij is dement Hij is het, die het niet weet…

Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen. Met zoveel liefde toch heb ik van je gehouden dat, nu ik bijna je vergeten ben, het een liefkozing der lippen is gebleven je naam te zeggen als ik eenzaam ben. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.…

Gedreven, nog niet vervlogen. Wat spot mijn oog, daar her en der? Als katten muizen, mauwen ze niet. Waar gaat het over, waar gaat het heen? Geef mij een arm, ik jou een been. Gedreven, nog niet vervlogen, maar altijd en immer, besluitenloos bewogen.…

'Mijn lieve kinders, schrik toch niet, Wanneer gij dode menschen ziet -' Dit leerde ik reeds als jongen. Maar leerde ik 't ook, 't werd niet doordacht, Helaas, helaas, hoe onverwacht, Werd ik daarvan doordrongen! 'k Had nooit nog bij een lijk gestaan, Al had ik menig gang gedaan Om bloedverwant en vrinden Te brengen waar een rustplaats…

Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit! Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder! Al zou je me kraken, je krijgt me…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven!…

Het had geregend heel de dag, Het had gesneeuwd bij tussenpozen, Maart handhaafde, als hij lang niet plag, Zijn naam van wispeltuur'ge boze. En toen het tegen d' avond liep, Stak stormwind op met schrikb're vlagen. Klein zusje, dat al rustig sliep, Moest schreiend 't bed weer uitgedragen. In 't eind beving de slaap haar weer En zochten…

Vlammen vreten gulzig Onschuldige dieren, Maakt niet uit hoe Die zich weren, Hoe hard ook 't alarm dat ze slaan, Gillende geluiden uit hun Strottenhoofd, 't zijn de vlammen Die hen genadeloos verteren De magere boer staat kansloos Aan de kant, voelt de tranen Over zijn wangen gaan, Ze zijn immers van hem, Tot in 't diepst van…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

De dauw gevangen In het vroege ochtendlicht Vervlogen dromen…

Oktober, en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind wat reeds de winter ziet. Het valend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen. De avond komt reeds zwaarder wegen. Uit late bloemen schreit verdriet. Dit is de tijd van afscheid nemen.…

Mijn ziel in de spiegel Vervloog - vervloog! Zwart is het doek Van de spiegel in rouw. Pierrot! Het lachen Heb ik verleerd! O, geef mij opnieuw, Harde heelmeester van ieders ziel, Verhevene van de maan, Pierrot - mijn lachen! ------------------------- uit: Tirade 1985, 300.…

blij kind vervlogen in stofjas van afvaldamp - hier ligt niemand meer…

roestig reclamebord van een vervlogen gazeuse... destijds een echte knaller…

In rook vervlogen - op het kruispunt speelt de wind met rood papier…

in rook vervlogen - op het kruispunt speelt de wind met rood papier…

Daar wil ik niets meer over horen, het zijn vervlogen tijden. Niets wil ik nog meer aanboren, alles is geweest, ook het lijden, het is de wroeging die ik wil vermijden!…

De tijd vervlogen.…

in momenten van nutteloosheid dwaal ik af en ruik de zoete geuren weer, rond vreugde en misère uit een jeugd proef ik weer het bitter van vervlogen liefde die zo jong en sterk leek, maar sneller nog was opgelost dan de illusie groeien kon er schijnt geen weg meer terug hoewel de deur nog licht doorlaat op de drempel liggen als een buffer…