inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.387):

Oktober 1

Oktober tovert in de bomen,
strooit gouden zonlicht op het plein
waar kinderen druk bezig zijn
de tijd te vullen met hun dromen.

Oktober en het deert hen niet
dat weer de zomer is vervlogen,
gaaf is hun spel en ingetogen.
Geen kind dat reeds de winter ziet.

Het vallend blad, het valt nog niet
en donkergroen het gras na regen,
de avond komt steeds zwaarder wegen,
uit late bloemen schreit verdriet.

Dit is de tijd van afscheid nemen,
nog even blijven of in de waan.
Wat woorden en wat zinnen schrijven.
Straks weer langs oude graven gaan.

Schrijver: Pierre Van Laeken, 1 oktober 2024


Geplaatst in de categorie: natuur

4.6 met 129 stemmen aantal keer bekeken 10.754

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)