Gedichten

gedicht (nr. 4.254):

Oktober 1

Oktober tovert in de bomen,
strooit gouden zonlicht op het plein
waar kinderen druk bezig zijn
de tijd te vullen met hun dromen.

Oktober en het deert hen niet
dat weer de zomer is vervlogen,
gaaf is hun spel en ingetogen.
Geen kind dat reeds de winter ziet.

Het vallend blad, het valt nog niet
en donkergroen het gras na regen,
de avond komt steeds zwaarder wegen,
uit late bloemen schreit verdriet.

Dit is de tijd van afscheid nemen,
nog even blijven of in de waan.
Wat woorden en wat zinnen schrijven.
Straks weer langs oude graven gaan.