Alle inzendingen over verworden

Mens die Schepping is En in wie De grondtoon van De liefde hoort Door te klinken - Te zeer naar De ogen gezien Met alle egards Opgevoed in grenzenloze Vrijheid Tot ondersoort Verworden - bij de Beesten af Haren, vrijdagavond 21 september 2012…

De zee, groots, onstuimig Je stem spoelt aan Je handen verworden tot water dat streelt Het land waar jij staat loopt door tot mijn voeten De lucht die je ademt de wind die mij streelt Spiegel mijn zinnen of, lief, kom terug…

Er komt een school voor meisjes met een hijab Zo´n school lijkt mij een vreemd soort segregatie Ik vrees voor een hernieuwde isolatie Nu ik de ophef rond die draperie snap Want is dit geen triomf voor hen die morden Sinds hoofddoekjes tot halszaak zijn verworden?…

Rod was – te pijnlijk haast om te geloven – Verworden tot het uithangbord van doven.…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

ben ik tot heremiet verworden als ik zwijgend spreek over mijn gedachten die soms, zo de mens eigen, een geheim lijken te betrachten het zijn vaak volkomen woorden die reeds verdampen eer ze mijn tong beroeren maar binnen het heelal van stilte kan ik onbeperkt de gehele schepping vervoeren…

is koning winter tot prins verworden regen en wind vervangt sneeuw en ijs in geen jaren sneeuw gezien alleen zwarte zwans ik maar heimwee claimt naar die harde sneeuwkoude ijzelige winters uit mijn jeugd baantjesglijdend Hieronymus 07 december 2007…

te armoedig ben ik zonder mijn verhalen ik schrijf ze niet meer, mijn vertelsels, want ze hebben geen blijmoedig slot geen opgetogen verzen meer met monter opgeheven woorden, glundere teksten stokken en verworden langzaam tot rapport liefdeslied'ren, die zo zalig dicht mijn hart benaderen maken toch alleen maar droef ze raken niet meer…

onder eindeloos levende spiegeling van liefdes eenzaamheid, zoek ik vergeefs haar te hervinden in wie zij nu verworden is. Peilingen, stukgestoten in oude vertedering op nu verzande diepten spannen nog een verlangen dat lang reeds ongegrond bleek en hopeloos verweesd. ---------------------------- uit: Tirade 300, 1985.…

't Kleine paradijs bleek jaren later omringd door stank en afvalwater verworden tot een betonnen kater. De vogels en de bomen zijn vervlogen net als mijn kleine kinderdromen..…

wanneer oren voorbijgaan aan woorden en slechts luisteren naar het naakte geluid van de nacht wanneer woorden de betekenis mijden en zich laven aan een nietszeggende bron wanneer emoties verdwalen in de labyrinten van de ziel en verworden tot geladen revolvers dan is het radeloos gelaat niet meer in staat de dreiging te verwoorden…

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

Onthoofde liefde uit hoofde van het marketen van lijf en lendenen Zo zat ze daar virtueel gekaderd blikken priemend op de vijftig bites van haar blacklight torso Hoofd en onderbenen in de dimensie van de anonieme schaamte En hij greep in zijn tot economie verworden kruis Vraag en aanbod op en neer verkocht en log out…

schaduwrijk is de sobere kapel waar stilte vermenigvuldigt gedachten wachten op klare taal van duidend begrip zwijgzaamheid veredelt daar zonder te verworden tot klinkend goud in die ruimte van ondoordringbare leegte waar volheid als maar groeit berust ik in mijn lot mens als mens nietig, vergroot tot denkende zot…

mijn spiegel is aangetast door de jaren waar ik nu in kijk is verworden tot doorzichtig glas, aan een loep gelijk, doch zonder dat hij de afstand naar mijzelf kan verklaren een schild dat niet meer weerkaatst en het innerlijke naar uiterlijkheden verplaatst door een filter die steeds grotere gaten vertoont opdat de werkelijkheid…

In roerloze houding lig ik daar tussen in het raast over me heen al sneller mijn hart harder en gladder slaat het ritme van een oud instrument verworden tot een stoffig ding hang ik scheef in mijn hengels waarlijke wreedheid ik keer en keer op mijn stengels zag ik daar het eind´ keer op keer ik keerde niet weer…

Weggestopt in de Uithoeken van het Amazonegebied hebben We je gevonden, Lief aapje dat Laat merken als Je je gelukkig En tevreden voelt - Als jij het naar Je zin hebt begin Je te spinnen Als was je een kat, Die ook al is hij Tot zwerver verworden Zo maar op mijn Schoot springt en Met de pootjes Omhoog en het kopje…

depressie kan verworden tot sluipmoordenaar zij dringt ongevraagd binnen in schijnbare veiligheid waar wijkplaats zou zijn het benauwende net wordt aangetrokken rond resten levensblijheid duister groeit tot morbide zwart, verstikkend is de ademnood angst gruwt met golven hoeveel kan een mens verdragen vóor hij het zegel verbreekt…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

Fabelachtige heerlijkheid vol zuiver diep verlangen Je lach werkt zo aanstekelijk Mijn hart komt tot ontvlammen Wat sterk was is nu tot was aldus verworden Het raamwerk ontdaan van rastering Totaal opnieuw begonnen Geen letters maken woorden uit passie vloeit het voort Een leven als nooit tevoren Dit is zoals het hoort…

geleidelijk verandert er veel het tij zit tegen de karige oogst wordt moeizaam ingehaald waar de wind waait zo hij wil met slagregens die het licht breken naast de resten op de akker -van wat eens vrucht droeg- lijken de wegen in staat van de verwording zonder houvast raken wielen versplinterd glijdt alles voorbij de rand…

Mijn wereld is tot bed verworden. Oude kippen zijn al lang op stok. Morgenochtend pas kraait de haan. Ik rek me sloompjes uit en gaap. Zal ik nog wat zorgen maken? Nee! Ik draai me heerlijk om. En slaap.…

Gegrepen door De orkaan die Depressie heet, Die mijn denken Al meer dan drie Jaar heeft stilgelegd, Geen aandacht meer Voor beeld en geluid Niet de kracht meer Om de regels van Een boek te lezen, Verlammende inbreuk Op de mens die ik ben, Die ik was En die ik werd Is in de razernij Van deze wereld Verworden tot een…

in strengen genen van mij huist eertijds vrezen om levende dood omgeven welk dna asielt veronderstelt moleculair ooit om brood het eigen bloed gelaten naast huurling in mij en het leger van zovele hanen heeft het niet om Schots hoogland en eigen volk gestreden om de weeromstuit is wat tot Pruis verworden nu mijn onderhuids…

wat is warmte, als er zoveel koude op volgt verworden tot herinnering schuchter, teder, vol gevoel in een klap bevroren, hard, koud, ongedachte realiteit bevroren in de tijd al wat was ongeloof blijft.…

Ik creer mijn eigen werk Ik barst van inspiratie Ik wens niet te verworden Tot dichter van een natie. Ik prijs hierbij den dichters onvermogen Om te komen tot verwoorden van gevoel En niet in beelden wil ik spreken Maar tot de ongelovigen wil ik preken Om aan hen mijn ijdelheid te tonen En mezelf tot dichter te bekronen.…

een dalende zon fluistert met hese stem tot grijze wolken met hesere stem fluistert mijn liefste tot mij schaduwen verworden tot een andere taal tot een zacht prevelen en tasten de lucht rood als gevlamd bloed het nachtblauw der betovering zet de nacht in lichterlaaie ons leven ten water gaten spatten onze smachten in schuim uiteen…

Met het operatiehemd om haar naakte lijf bidt zij dat alles maar voorspoedig mag verlopen Het vrouwelijk orgaan eens een beschutte plek voor haar beide zonen nu verworden tot een onaangename last Nog even dan is het zover en glijdt zij weg in een slapende roes om geen getuige te hoeve zijn Van een ingreep die de weg naar…

na de beet van de varaan Met diep ontzag ontgift zij zich door zachtheid in herinnering tot de Dood haar achtervolgt en de Hemel laat vergaan Zij fluistert haar verwoesting -bij dageraad ontbonden- met kracht in het gelaat van de man die haar bemint In tedere vermomming wil zij zingen met de raven tot de woorden van haar naasten verworden…

met gevaar voor eigen leven nadert het bezoek het huis waarin wij wonen, tuin en terras zijn verworden tot een heus mijnenveld - met vaste regelmaat maar met onvaste tred daar achtergelaten door een goede herder die dagelijks op ons past - dampende hopen, of bermbommen van gewapend beton - om het bezoek mogelijk te maken komt…