Alle inzendingen over verzamelaar obscene gebaren

Een vriendelijk gebaar zegt vaak veel meer dan een groot boeket bloemen. Toch zou ik best, al was het maar één keer de rozen willen zoenen.…

Ook al ben ik maar klein, toch is het een gebaar.…

Als ik in alle huizen van de wereld welkom zou zijn, genoot ik niet van een groots gebaar maar van klein.…

mag ik de zon even zien in je ogen wolken versluieren je blik en in buien valt even jouw ik ja in dat gebaar van vingers die regelen is woordloos ook regenen toch blijven we droog het is slechts de wind die waait tot ik jou dan weer vind…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden antwoord vraagt en spreekt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

Waarin immer iets anders wordt gelezen, en als wij liefkozing verwachten, worden wij met obscene taal verrast, en als wij een obscene zin wensen, dringt er uit de boter blank een scherpe nagel, of tong die warm smacht, schede tegen kruis, hand in hand als in gebed van één wanhopige, én wij denken: hoe ons denken faalt, én wij voelen: wat wij…

Thuis werpt hij een ander licht op de dingen, maakt ze tot wat ze nooit zijn geweest, geeft ze een nieuwe verstilling: ijzervouwer, houtmeter, herbouwer, verzamelaar van de kleine verspilling. ---------------------------------------------- uit: 'De buigzaamheid van steen', 2005…

Zij is geen verzamelaar alles wat ze niet nodig heeft geeft ze weg aan arme mensen die er niets aan kunnen doen de zon is haar geen spiegel maanlicht tovert geen lach om de mond die honger heeft te kunnen troosten hapt ze naar lucht die zuurstof geeft of schrijft ze woorden van volle betekenis in brieven die het licht niet schuwen hier…

Plat open, waar zoveel dichters in leven, en nu zijn schepper, verzamelaar dood. Een groot schrijver met een groot hart. Komrij, hij is niet meer, op het nieuws een stilstaan, en ik denk aan de vele blad- zijdes die ik gelezen heb, aan zijn venijn, zijn spot en zijn humor, ongeëvenaard.…

Door slechts een simpel woord gaf jij mij weer vertrouwen in het leven en door een klein gebaar leerde jij mij weer liefde te geven. Ik was van de wereld afgesloten wilde van niemand iets weten maar door jouw woorden en gebaren wist ik dat niemand mij was vergeten.…

Een lieve blik Een klein gebaar Een kaartje op de post Dat is echt niet raar Het is niks groots Tijd kost het niet Moeilijk misschien wel Tot je de reactie ziet Met zo'n klein gebaar Kan je zoveel betekenen Als jij het misschien nodig hebt Wil je er ook op rekenen Het verdriet verdwijnt er niet van Je kan het wel iets beter aan…

Op één stelt keert zij zich Naar het verzonkene Haar evenwicht duurt Het zwaartepunt schuift traag Gedragen door broze scharnieren Zwenkend en zwaaiend naar nergens De long klapt dicht Wachtend op haar kronkeling Onder neonlicht Een sober, star gebaar…

soms bloeien gebaren in stilte open soms slorpt stilte gebaren op soms onderstrepen gebaren stilte soms doet stilte woorden op slot…

Zo in elkaar verstrengeld Nemen wij afscheid van elkaar Jij gaat een leven verder Dit zwijgende afscheid voelt zo onwaar Nog een laatste blik Met vele gedachten Mijn laatste gebaar Ik laat jou los Fluister bedankt En zeg heel dankbaar ‘Het ga jou goed mijn vrind, ik heb van je gehouden, en met mijn hart en ziel bemind’…

verborgen verdriet Als een zakelijk kort bericht Zonder enig relaas Zodat je maar niet hoeft te vertellen Hoe het werkelijk met je gaat Verstopt in de drukte van je baan Verstilt het bestaan, Laten wij onze emotie niet gaan Wil de ander niet zeggen hoe het is Maar weet als geen ander wat de werkelijkheid is Zoals je ziet Een gedicht, een klein gebaar…

Doe voor de liefde de grote en kleine gebaren die haar hand je laat doen voor elkaar, maak het waar.…

Al vanaf het begin de eerste glimp Niet na het eerste contact en ook zeker Niet na de eerste kus Echt mijn gevoel dat in de meeste gevallen een loopje neemt met de waarheid Raar zijn de waarden, naar haar normen gevormd Onzinnig 't verdriet Stompzinnig die liefde Eigenlijk genegenheid Verrassend aanwezig door Aangedaan verdriet in…

slapen in de maannacht als je bij me bent in dromen met vioolspel en toverkracht alsof het henzelf is overkomen en je laat nachtvlinders los uit het zolderraam om heen te gaan ze dwalen langs gevels over de brug naar de overkant waar geliefden wenen geduldig om wat komen gaat gelukkig om wat er voorbij is gegaan in tedere gebaren…

verbinding maakt die ons verder drijft de denker zijn gedachten als veerman doopt in de regenboog van hoop, het tij te keren, zijn de zwartste raven in de rui, zullen de lichtste wederkeren net als jij en ik, horend zichtbaar in de mensen met de blik naar voren al blijft wel wat improviseren, een eerste stap als voortschrijdend gebaar…

Een geste is een leuk gebaar gewoon een aardigheidje zeg maar en soms is juist die geste zeg maar dat leuke gebaar een beetje vergeten en dat is raar!…

We zijn jagers en verzamelaars gebleven. Heden hoeven we onze grotten niet meer uit te gaan. Sinds de steentijd heeft de vooruitgang stilgestaan.…

halverwege de 19de eeuw bepaalde de Verzender van een poststuk wie voor de postzegel betaalt Inmiddels weten wij reeds voor jaren hoe dat tegenwoordig gaat Het postbedrijf zelf, inmiddels commercieel, is die dit bepaalt Natuurlijk verdient iedereen een goed belegde boterham Met de verkoop van postzegels alleen zou dit echt nimmer lukken De verzamelaar…

Ooit zijn de wanden door een anonieme schilder van beelden vol obscene sport in groepsverband voorzien. Er blijkt nog steeds een post of vier vacant.…

Haar emmer is tjokvol, haar kamer doodstil, toch klinkt haar wil. Een heus oprechte vraag van een goedhorende kwam tot in haar kelder. De melder een vlizotrap naar de vliering zakte alras klaar om te betreden haastig naar beneden. Dan zijn er soms even die irritant piepende dagen die tijd niet schragen, haar zich af laten vragen ; zeggen ze…

De Veluwe legt haar vloeren zoals eeuwen geleden hard en ruw soms in losbandig scharlaken avondlicht dan weer ingetogen in krijtstreepjes van pastel elk schijnsel wacht geduldig op wiekslagen en reeënsporen - taal van passages - sprokkelaars en eekschillers verzamelaars van karigheid zwoegen er zwijgend sprengen springen uit sompig…

vervagen dat we sneller dan gewild er niet meer zullen zijn geweest enerzijds de aarde zullen verlaten en dat anderzijds de aarde ons zal omarmen met diverse lagen dat we uit niets anders meer zullen bestaan dan geest zo zal het moeten gaan men moet ons ook vergeten er moet ruimte voor nieuwe generaties ontstaan ooit zal later een verzamelaar…

de 19de eeuw bepaalde de Verzender van een poststuk wie voor de Postzegel betaalt Inmiddels weten wij reeds voor jaren Hoe dat tegenwoordig gaat Het postbedrijf zelf, inmiddels com- mercieel, is die dit bepaalt Natuurlijk verdient iedereen een goed- belegde boterham Met de verkoop van postzegels al- leen zou dat echt nimmer lukken De verzamelaar…

Ik heb de tuinman lief en zijn gebaar dat met het lengen van de dagen zachter wordt en luchtig als bloemennamen in het gras, het wakker gras dat schrijfzaam is en buigend.…

vrijheid proeven op zijn vrijest laat je behaaglijk lang uitgerekt gebaar voor gebaar naakt de vaart nemen uit de tijd met de deining mee verrukking slagen naar open zee…

Liefde is een gebaar: Kom maar!…