inloggen

Alle inzendingen over verzen

825 resultaten.

Sorteren op:

Glazenwasser

gedicht
3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 5.176
vandaag worden de ramen van mijn verzen gedaan zouden mijn woorden mij nu beter verstaan ---------------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

NIEUW

gedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 3.945
Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn Dat is me goed bevallen Nu moet ik nog naar Wimbledon Dat is voor nieuwe ballen ------------------------------ uit: Olympische Verzen (2008)…
Ivo de Wijs13 februari 2016Lees meer >

het heelal

netgedicht
5.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 377
geef de dichter een krijtje en weldra staan er de mooiste verzen aan het firmament…

IK zat toen heel stil te werken

poëzie
4.1 met 18 stemmen aantal keer bekeken 4.587
IK zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer, vervelend, met groene bladen al geelend. Mijn oogen zagen verwonderd naar 't buitenlicht, maar zonder 't zelf te weten wat of hun licht oppervlak…
Herman Gorter26 september 2022Lees meer >

Ik liep 's avonds door mijne stad

poëzie
3.2 met 24 stemmen aantal keer bekeken 3.489
Ik liep 's avonds door mijne stad, Het water zwartvloerig, elk huis had zich van boven tot onder met rouw behangen, dat was zo mijn verlangen. En voor alle ramen zaten mijn onderdanen naar me te zien, ze hadden het donker gelaten om me te beter te kunnen zien. En midden op een plein wou ik alleen zijn, ik heb mijn herauten verzonden…

Heimwee

poëzie
3.5 met 53 stemmen aantal keer bekeken 5.951
Ik voel mij als een kindje, Dat 's zomers buiten logeert, En alles heeft, wat haar hartje, Haar kinderhart begeert. De lieve, rijke gastvrouw Geeft uit haar overvloed Het kindje daaglijks bloemen En vruchten, rijp en zoet. Ze geeft haar kostbaar speelgoed, Daar speelt het kindje mee, Vertelt haar mooie sprookjes Van…

Ik lag te slapen op mijn bed

poëzie
3.4 met 41 stemmen aantal keer bekeken 4.034
Ik lag te slapen op mijn bed leliebebloemd en met mijn witte vingeren dood doodstil. Het was daar stil stil stil - Ruisen van waskaarsen, 't knappen van vlamamandelen, de lucht gouden as — schaarse leli'n lagen op mijn sprei te wandelen. Ik ben geboren als een bloem brekende in de bleke lucht als 't guldene lente is in de lucht…
Herman Gorter18 november 2022Lees meer >

De stille weg

poëzie
3.4 met 74 stemmen aantal keer bekeken 5.339
De stille weg de maannachtlichte weg - de bomen de zo stil oudgeworden bomen - het water het zachtbespannen tevreeë water. En daar achter in 't ver de neergezonken hemel met 't sterrengefemel.…

Verborgen smart is halve smart (1900)

poëzie
3.8 met 45 stemmen aantal keer bekeken 6.929
Ik zal niet droevig klagen, Dat niemand mij troost in mijn leed; Juist daarom kan ik het dragen, Omdat geen mens het weet. Geen troost, geen mededogen, Maakt ooit dit hart gezond, Want zagen nieuwsgierige ogen De grote, open wond, En peilden nieuwsgierige handen Hoe diep die wonden zijn, Hoe smartelijk zouden ze branden…

's Morgens op het witte laken

poëzie
3.1 met 15 stemmen aantal keer bekeken 3.063
's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan. 's Avonds lacht ze in een stille kamer, zonder…
Herman Gorter4 september 2002Lees meer >

IK wilde ik kon u iets geven

poëzie
3.4 met 41 stemmen aantal keer bekeken 4.903
IK wilde ik kon u iets geven tot troost diep in uw leven, maar ik heb woorden alleen, namen, en dingen geen. Maar o alzegenend licht, witheerlijk, witgespreid licht, daal op haar en laat haar nooit zijn zonder uw zalige schijn. Zij is zo stil en zo zacht als gij en niet onverwacht zijt ge voor haar -- zó is het water voor een…

Toen de tijden bladstil waren, lang geleen

poëzie
2.8 met 20 stemmen aantal keer bekeken 4.150
Toen de tijden bladstil waren, lang geleen, is ze geboren, in herfststilte een bloem, die staat bleeklicht in 't vale lichtgeween, - regenen doen de wolken om haar om. Ze stond bleeklicht midden in somberheid, de lichte ogen, 't blond haar daarom gespreid, de witte handen, tranen op meen'gen tijd, een licht arm meisje dat lichthonger…

Wij voelen als twee

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 4.366
Wij voelen als twee hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen midden in de lichtzee — de lente is gekomen.…

Staren door het raam

poëzie
3.5 met 20 stemmen aantal keer bekeken 3.870
Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

TOEN zag ik je —

poëzie
3.3 met 20 stemmen aantal keer bekeken 5.175
Er was toen veel licht, de kamer was een bloem die dicht in eens open uit gaat schijnen, het licht vloog rond in lijnen. Ik was heel stil en ik dacht niet veel, ge hebt gekeken en heel mijn hoofd is wijd opengewaaid, zoals 's zomers opengelaaid boven op een wijd, wijd land, in een wijd werelds open land - zo was ik eens in die kamer…
Herman Gorter17 februari 2023Lees meer >

En dit wilde ik u zeggen...

poëzie
2.8 met 19 stemmen aantal keer bekeken 3.280
En dit wilde ik u zeggen: Voel mijn hart! Het is het hart eens mans, zo vaak gebroken, maar toch herrezen boven ramp en smart en weer in wonderbare jeugd ontloken. 'k Heb vaak, in overmoed, het Lot getart en 't Lot heeft zich, met slag op slag, gewroken, maar 'k sta weer pal en tegen 't Lot verhard, en voel me een storm van bloed in de…

'k Zag steeds een bleke Christus

poëzie
3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.612
'k Zag steeds een bleke Christus, aan zijn kruis, voor al de zonden van het mensdom lijden en in 't gejoel van 't woedend volksgespuis, nog stervend zijne beulen benedijden*. Maar 'k zie hem thans, door 't buldrend stormgedruis, in volle luister op de watren schrijden, de sjacheraar verjagen uit Gods huis, de dode wekken en de slaaf bevrijden…

MENSENWOORDEN

poëzie
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 5.562
De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen, Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken, En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen. Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen…

Zo stil moet het zijn

poëzie
3.5 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.428
Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte. Verdichter heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit het gezicht dat hij hoort in zijn oren en het…

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum

poëzie
2.8 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.712
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum, Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen, Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em, Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem, Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen Van al wat echt in mensborst is. Kom, sust je 'em, Uw…
Willem Kloos14 augustus 2021Lees meer >

Licht

poëzie
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 4.268
Er stroomt door mijn gemoed in stormend klateren Een wilde zee, waarop ik rijs en daal, - Een drup... een englen-blik, maar elke straal Danst als het springen van bezeten sateren. Ik hoor demonen uit de diepten schateren, Schel door der serafijnen rein koraal, En hel-geloei dooreen met hemel-taal Mengt zich in 't ziedende geklots…
Willem Kloos1 september 2007Lees meer >

EVOË

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.305
Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor - O, mijn los-voetigheid is…
Willem Kloos12 september 2019Lees meer >

Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind

poëzie
3.1 met 22 stemmen aantal keer bekeken 3.396
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind, het werd een spel, een lief gezeg van andere mensen, zó is het weg en vreemd van dat, wat nu begint, nu dat mijn leven zal gezonken zijn tot een ernst, die 't al beschreit en tot één grote innigheid van heenbeklagen gaan geslonken, en nauwelijks een flauwe lach gebleven is van medelijden…
J.H. Leopold16 september 2019Lees meer >

Het is niet waar dat dit het zonlicht is

poëzie
3.5 met 8 stemmen aantal keer bekeken 3.374
Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Nachtelijke overval

poëzie
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.868
Ik had op de bodem mijns harten Een graf voor mijn liefde gemaakt. Ik had voor mijn dwaze gedachten Het graf van mij dode bewaakt. O droom, die ik heden droomde, Wat hebt gij mij nú gedaan? Gij liet de gedachten binnen, Die nooit mochten binnengaan! Gedachten, o valse gedachten! Toen zijt gij verraderlijk zacht In ’t duister naar binnen…

O als de zon schijnt

poëzie
3.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 3.325
O als de zon schijnt en de aard wegkwijnt in die luister weg in 't duister, en maar scheem'rend het hoofd opheft in schaduw omloofd - treedt nader, treedt nader blankvoeten te gader te gader de voeten, de handen - de lachtande de blauwoge de blondhoge de zilverwoorden wenende, het lijnig hoofd lenende achterover omhoog in de lucht -…

Eenzaamheid

poëzie
3.2 met 14 stemmen aantal keer bekeken 991
Van alle dingen die de mensen wachten In aards verlangen naar gelukkig zijn, Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten Naar één te worden door tezaam te zijn. Bij alle vreugden die de mensen derven Is niets zo zeker als de zekerheid: Alleen te leven en alleen te sterven In eigen pijn van eigen zielenstrijd. Er peilen ogen en…

HET SCHONE STERVEN

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.048
Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft Zijn gouden waas over de oude grachten En onder 't gulden loof een stemming zweeft van sterven in deze oude en gouden prachten,— Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank…

Winterlaan.

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 791
Hoe lijkwit ligt de rechte winterlaan, Waar zwarte bomen, in verstijfd gebaar Van stroeve droefheid, strekken naar de klaar- Kristallen hemel de arme', als riepen ze aan De oktoberzon, die ze op een gouden baar, Bestrooid met rode en gele rozen, gaan Ten groeve zagen! Kon die zon weerstaan De klacht der bomen, zag zij ze even maar?…

Dees ganse weerld moest liggen op haar knieën

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.822
Dees ganse weerld moest liggen op haar knieën Voor mij niet, maar voor 't Hoogre, dat in mij Niet gans zit, gans wit, maar Dat zich door mij Wil uiten, wijl 't zich wil, en dat elk biedend Wat elk klein mensje slechts verlangt, doch vrij Blijft voor zich-zelf van andren, schoon verrieden 't De meesten, daar zij zich niet voelen blij,…
Meer laden...