Alle inzendingen over verzen

geef de dichter een krijtje en weldra staan er de mooiste verzen aan het firmament…

Ik oordeel machtig, hulpeloos, vervreemd, omdat jij in m'n verzen staat.…

Gedichten schrijven met alle plezier gevoelige verzen op blanco papier. Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

Gij wilt, mijn verzen zullen vloeien, En noemt mijn zang een waatrig lied: Hoe is 't nog mooglijk u te boeien! Vloeit dan bij u het water niet?…

Er wonen torenhoge dromen in de kwatrijnen die vallen me regelmatig in de schoot van de scherven is een lied te maken in flonkerende refreinen van lichte verzen groot.…

Ik pluk de dagen van de maan ik schrijf de sluwste verzen mijn pijlen schieten altijd raak alleen voor jou heb ik geen woorden dat is mijn zwakke punt. Ja het kan verkeren!…

. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde verzen', 2006.…

geschopt door verzen en verstopte voeten gebonden aan de waarheid, die moet rijmen verlies ik mij in opgesloten vormen de leugens moeten klinken als geheimen de dagen moeten trots zijn, levens passen als tandwielen, ze draaien om hun assen momenten dwingen, ongewild omwroeten de klokken vrijheid, nooit meer te verrassen het mozaïek, in woord…

III-1 Voor Okke Hij zat gemaklijk op de rand van 't bed, En sprak van school en leuke jongensspelen, En hoe de vreemde talen hem vervelen, En van de vrije Zaterdagse pret. Ik luisterde gelukkig, want het was Of 't leven aan mijn leger kwinkeleerde. Kwellende koorts, die mij verdervend deerde, Verdoofde, tot de felle pijn genas. Toen…

Zielloos staat gij, levenloos, Zonder klem of zwier, Zangen, uit mijn hart geweld! Op het koud papier. Neen, van 't uitgestroomd gevoel Vonkt in u geen sprank: Zielloos zijt gij, levenloos, Noten zonder klank! 'k Heb de borst met u geroerd En het hart gekneed, Maar mijn adem was de ziel, Die u leven deed. 'k Schiep met klem en kracht…

Geblinddoekt en geboeid en spraken, Jij zult de mooiste verzen maken. nog deze nacht. Het is niet waar, het is niet waar. Mij schiet een enkel woord te binnen. Herbeginnen. Ik wil geen huis, geen maan ik wil gestorven zijn en weer ontstaan.…

hij zaait hoop in haar hart dat niet meer kon slaan dan enkel voor zichzelf de kilte van een dag als een deken om haar heen zacht bewegen nu haar handen op zoek naar meer van hem laat hij haar betijen met een zweem van liefde een spoor van genegenheid op elke wang wel iets verkussen zij het verleden om te delen in het hier kom bij…

Mijn ziel gelijkt de blijde zomerdag Die mij op deze lentedag doortrilt. 'k Gevoel mij als het wuivend windje mild En om mijn lippen speelt een lentelach. 't Is me of ik nooit de zwarte ellende zag En in mij jubelt weeldrig en wild Een vogelkoor dat door zijn zangen stilt De weemoed, die mij eer te kwellen plach. Eens had ik oog en oor…

in verzwegen sonnetten van 14 zinnen leemte schrijven dichters zonder woorden over het chagrijn en het gebrek aan mooi lopende woorden…

O laatste liefde, die mij zoet moogt zijn, Als de eerste nimmer was, waarom zo laat? 'k Heb lang geluisterd naar uw stap op straat, 'k Heb lang geweend in 't eenzaam kamerkijn. Ach! als de Meiwind speelde om mijn gelaat En duiven koerden op het raamkozijn, Wachtte ik zo angstig en mijn hart deed pijn... En voor mijn lijden wist de Lent…

je hebt me laten wonen in je kamers, een huis vol dichterswoorden ik heb er gezeten aan tafels, een rijke dis van smaakvolle verzen verslond de letters van gespijzigde zinnen met gevoel doorspekt ik was daar nooit alleen in de geschreven klanken heb ik jouw stem ontdekt * opgedragen aan julius dreyfsandt zu schlamm *…

het is eind oktober en ik heb weer koude vingers die mijn verzen stroef laten lopen als veteranen in blessuretijd maar niets belet mij mijn handen te warmen aan jouw warme lichaam ook al lijkt 't op het oog niets om het lijf te hebben tóch mag dit wel eens worden vermeld...…

Want ik weet Dat alle verzen langs uw oor gaan als Het ruizen van water of ‘t gedruis Van bomen in de wind: een vaag geluid Voor niemand in het bizonder en waaraan Geen luistraar – ’t zij dan dat zijn eigen hart Toevallig in een eendre toon beweegt - Een mededeelbre zin ontraadselt.…

Dichten is zoiets je moet het graag doen zei ik liefde is een must geen woorden teveel niet dat ik de letters tel de lettergrepen Amberkleurig haar armen haar schouders ontbloot spierwit het klavier ze speelde Rachmaninov weemoed overviel me schier…

Ik werk nog steeds aan mijn Request-geschrift Ik schrijf mezelf het RSI en rambam Waarbij ik ook m'n toetsenbord half lam ram Want ik moet snel weer door, na elke gift Schroom niet als u graag op mijn schrijverij biedt Opdat ik ieder streefdoel straks voorbijschiet…

I. O lief, mijn lief, sla de armen om mij heen, Berg me aan uw borst, mijn veilig heiligdom! Niets wil ik voelen dan uw liefde alleen. Kus dicht mijn ogen, laat mijn lippen stom En als ik ween, vraag niet waarom ik ween. Laat stromen stil de zoele tranenvloed En wat ik altijd zocht en nimmer vond, Geef 't me in een kus te dromen .…

het mijnenveld tussen liefde en haat betreden dat is verzen schrijven ledigheid en inspiratie die elkaar zo dikwijls dicht op de huid zitten en dan toch gehoor geven aan een intense drang zelfs bij tegenweer…

Hoe lief zijn mij jouw verzen die door jouw hand geschreven hoe lief zijn mij jouw woorden als rozen bloeiend langs mijn wegen. Geen vers – alleen dat ene vers van jou dat toen leven in mij zocht en vond en wie die onze zielen van op afstand met sterke draden aan elkaar verbond.…

Tweestrijd dirigeert Heil zoekend raspaard houdt vol God hebbe Mijn Ziel.…

zie je hoe zinnen huiveren niet te minimaliseren de ontkende pijn te trefbaar de gekortwiekte vleugels dicht bij de aarde hemelsbreed willen vliegen al is het maar in tuimelende verzen…

loze woorden ledige verzen een holle frase verzwegen zinnen als het gestapeld niets ontoegankelijk voor onbevoegden zo blijven de ongeschreven gedichten vooralsnog ongelezen…

ontvang ook weer vandaag mijn verzen en laat mijn blik rusten op je billen omarmen je taille en me bijten in je borsten, lippen tot vervelens toe altijd wil ik mij jasmijn in bloeiende hand herinneren en aan het zachte zingen van een stem warm klinkend in mijn oor van liefde, lust sprekend als voelbaar evenbeeld van mij waar verzen…

Wanneer zijn verzen zwart op wit, zijn diepste ziele roerselen in snippers vermalen tot pap verworden, om papier te leveren voor een andere dichter, wiens stem niet gehoord, wiens roerselen niet gezien en wiens verzen niet gelezen worden.…

ik schrijf lichte door de wind bewogen gedichten die eigenlijk geen naam mogen hebben in naamloze verzen wil ik wonen als de woningloze uit J.Slauerhoff's gedicht en op eigen wijze gelukkig zijn…

Ik mag het zeggen zonder arrogantie: Gedichten.nl is uw garantie voor verse verzen zonder redundantie met lyrisch optimale resonantie. Maar heden wijk ik af van de usantie: Geen snelsonnet, want ik ben op vakantie.…