Alle inzendingen over verzuring blijft een

Zonder verzuring blijft er ruimte voor begrip. Elk stap is nimmer één te veel. Ziet niet neer op de levenspech. Kijkt bij voorkeur terug op de goede dingen die zich in herinneringen bewaarden. Wat is geld waar het hart klopt met interesse voor de mens die zichzelf mag zijn? Zich weet te ontdoen van alle grenzen.…

Verzuring?…

We mogen weer hopen Hoorde ik van een buur Er zwemt weer haring In zee Maar wel in het zuur…

de zeëen bloemen en alikruiken de haringen bomen en struiken de mensen zie ze gebogen gaan om als ongepolijste muren in complete afabetten verzuren en met de jaren meer uit te slaan waarbij ik duin en heide uitzonder bonte vlinders nemen dagactief veld en schapenzuring voor lief mits de zon schijnt minstens in spleetjes herstellen ze met…

de wrijving in de samenleving zorgt ervoor dat het begrip over verduurzamen langzaamaan wordt geüpdatet tot een een vorm van verzuur samen...…

dat wat zich blijft vervolgen Zij bevestigen hun affectie voor elkaar Vervolmaakt door bij elkaar te blijven Dit is de liefde die ik graag verklaar…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…

muren ach jouw jonge lijf heeft zoveel te verduren- ach… ik blijf en laat me niet verzuren…

vogels vluchten uit de stilte van het huis zelfs verborgen zwervers sluiten 't gemijmer in de ramen en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…

De bard werd tachtig en vereerd Zoals dat past, krom en wel veert Hij weer op en werpt de linten van zich af Feestelijkheden zijn een straf Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht Men spoelt met wijn en sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt…

Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal. Al kan haar glans niet iedereen verblijden, vertoont ze zich maar best niet overal, ontsnapt ook zij niet steeds aan wat verval, ze blijft verheugd een warme gloed verspreiden.…

Een bittere pil om te slikken: doe dit met een zoete dronk om niet te verzuren. Het is nog te vroeg om de bodem te zien.…

De rozentuin werd ons nooit of te nimmer beloofd Hoofdzaak blijft dat is dat ik in mezelf heb geloofd. Sereniteit? Ik ben op weg.…

droogstand in de kweek van illusies geeft verzuring ontstemming bij de organist men ziet vooral bij mondorgels groene doorslag in pijpjes men vermoedt het vale grijs van schuim op lippen met afgewend gelaat wordt ontluisterd…

Idealen verdwenen je kunt er om wenen maar is het niet fijner te zoeken naar nieuwe om weer iets te wensen Ach geef ons toch onze dagelijkse idealen zodat wij niet verzuren in hopeloze nostalgie of valse bitterheid…

De oceanen zijn snel aan ’t verzuren Dat hebben ze in Utrecht onderzocht Het zilte nat verwordt tot kwalijk vocht Een zware taak om dat nog bij te sturen Eén voordeel brengt het echter met zich mee Straks schept men zure haring zo uit zee…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

De tijd verstrijkt in eindeloos veel zwijgen terwijl juist woorden nodig zijn waar zelfs één woord een wonder kan verrichten blijven letters binnensmonds in stilte verzuren de emoties tot steeds meer bitter tot de overvolle stilte ze tenslotte uitbraakt als verwijten zonder einde…

Nee, ik zal niet gauw verzuren tussen maagdelijke muren.…

de stad brandt en bloedt haar mensen zij aan zij staan naar elkaar te kijken op het gerij van talloze sirenes het meest gehoorde woord is moord en schok en rechts, waar de klappen vallen, blijft het extreem stil ze zouden het niet geweten hebben het land staat verbijsterd paf geen woorden daar, verstarring en een hoop ongeloof te koop…

tegen de kranten in verzuring tot begroeting getuigt het leven hier van warmte en vooral veel van wij…

grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

‘Wie schrijft die blijft’ is een devies dat goed beklijft en daarom heb ik om magere Hein een stapje vóór te zijn mijn zieke zwager die anders niet meer lang zou leven op zijn sterfbed nog waarlijk net op tijd een pen cadeau gegeven.…

En dat blijft zij iedere dag bellen zo is zij, moeder blij vertellen duurt soms ellen- lang zonder enige betekenis weten wat er is zomaar even horen dan raken wij niet verloren ze vinden ons getikt maar de navelstreng wordt nooit echt doorgeknipt!…

ze drinken en verwelken later nog wacht ik tot de cirkel van verdorde loze blaadjes bruin en knisperend is ik tel hun broze stiltes dat weet je niet je viert het niet je gaat er- van uit dat ik er niet meer ben de waarheid staat er te lezen blad na rozenblad tijd die gekozen is nu ga ik weg ga jij weg als ik dood kus ken ik verlangen het blijft…

Al wat voorbij is en nooit voorbij niet meer van mij is voorgoed voor mij van lieverlede zal het weer komen een schijn van vrede over de bomen van lieverlei als het weer mei is maar niet voor mij. --------------------------------- uit: 'De weg van de wind', 2001…

Ik sta in een spagaat, blik ik achter mij, of naar voren, het maakt niet uit hoe ik kijk een jaar in vol tumult voorbij, de rijken blijven rijk, de rest slechts uitverkoren, om zich te laten horen. Of ontkomen we aan de averij,door in een dwingend gebaar, de klokken in muiterij de stilte te verstoren, of gaat de tijd in vlijt verloren,…