Netgedichten

netgedicht (nr. 56.737):

(kanker 14)

het brood ligt braak, de boter
is niet waar het wezen moet; het
naakte mes glijdt weg, langs handenvol
verwerking

tussen duim en wijsvinger blijft
zacht wat vettige beroering achter
doorzichtig, gelijk mijn wazige gedachten
schuift het mee als ik
mijn vingers wrijf

de positieve flow die alles lichter maakt
verschijnt als zonlicht op de muren
ach jouw jonge lijf
heeft zoveel te verduren- ach…
ik blijf en laat me niet

verzuren