Alle inzendingen over vlinders

voor heel even kruip je dichter zo komen je kleuren beter uit, blijk je bereid je te laten observeren door degene die het leven lief heeft, zichzelf troostend met de gedachte dat er meer is dan men ooit vermoeden kan…

Een Speculaasrups zei op een dag tot zijn pa: Ik wil zo graag vliegen, het geluk achterna! Dat begrijp ik, zei vader, zo gaat het met kinders Het liefst worden ze allemaal Speculaasvlinders Maar om dat te bereiken zit er niets anders op Dan eerst te muteren in een Speculaaspop…

Zijn lach verschijnt als wier in een zee van gezichten Zij dragen hun hart op de tong, schier in een spel om de scepter in een draai om de as Zijn ogen verraden het licht en hij is verrast door het kind dat in hem mee feest als de vlinder zich de bloem gunt in het open aura van de ziel en waar het beeld knielt voor zijn maker…

zij hebben luchten met lange vluchten kleur gegeven wolkten soms met groepen in een fladderend ontmoeten pas toen de zon hun kleuren bleekte en de warmte was vergeten kozen zij voor lange pozen rust vleugels nog gespreid wachtend op de wind die in meevoerend waaien voor hen een laatste rustplaats vindt…

jij vloog aan uit het donker landde op zonnestralen bleef dralen golfde kleur op muziek van de zomer fladderde verder op zigzag koers het licht tegemoet in rood ben jij verdwenen de zon heeft daarna niet meer geschenen…

Levenslang geen zon, louter kou, wind en regen. 'n Eendagsvlinder.…

Spinnen met tekens Een vlinder vol kleuren Bloemen in elke vorm vol gevoel en geuren Voor ieder een lust De zee een zoute traan De nacht de zon en maan Een zwoele wind of een orkaan De natuur geeft alles aan de liefde de moed Ze doet kwaad ze doet goed De mens die de natuur ruimt en haar niet ziet Is de natuur vol van geduld Zij die…

Kriebels in mijn buik, als vlinders fladderen ze rond. Alsof ze hun weg niet kunnen vinden, maar wel loskomen van de grond. Als een roos nog in de knop, maar die langzaam open gaat. Om vervolgens te ontwaken, en dan in een prachtige bloei staat. Als een mooie regenboog, Waarvan de kleuren niet vervagen.…

zij danst en trippelt koket op het staal van de draad vlindert speels haar pirouette op spitzen hij stapt strak afgemeten de stok in balans vangt haar dartelen in het wisselen van bewegen de laatste spagaat een lach en hand hun evenwicht houdt hij in stand…

je speelde de mooiste akkoorden liet in zwart wit kleurrijke vlinders los een vlucht in geluidloze dans op de warme lucht van de avond zag vingers de toetsen strelen voelde vleugels zacht langs me zweven dit intieme moment van dans en muziek hebben wij woordloos als onze liefde erkend…

reiken naar de verte ineens alom huivering de grootsheid als een steltloper uitbeelding van de gekooide mens, die oprijst naar de sterren de drums met hun opzwepend ritme kleuren te over, een beeldend schouwspel het reiken naar elkaar lichaamsbeheersing ten top it is all illusion lief, liefde, liefst gevangen in een cirkel van licht een vlinder…

haar dagboek haar geur over mijn huid zit ik zwijgend op het grote bed vreemd glanzen de koperen spijlen kussens en lakens koud gelaten dekens op een hoop die dag van dauw en druiven en de kraan drupt tranen op de droogbloemen in haar handen geklemd lief fluistert ze verdwalen we nog een laatste keer naar het meer het meer waar vlinders…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

geduldig wachtend op zon en vlinderslagen hangen zij doordrenkt [haiku] illustratie: Martien Montanus…

Mijn buik kreeg van die vlinders die niet kunnen wegvliegen gelukkig maar het was het trillen van de gevoelige snaar. Even een dansje wagen op één tegeltje Ik voelde me innerlijk bibberen. Het waren de polen plus en min aantrekkingskracht van in het begin.…

De volheid van halfslachtigheid vraagt om verbazing, stille verwondering op het schiereiland van genot hangt het om niet en renteloos te leen slechts bereikbaar over een smalle strook geplaveid met de toon en het timbre van volle tintelende klanken en de kleuring van het ongeëvenaarde vleugelslagen geboren uit zebrapatronen ouverture van…

eeuwige lente van bloem naar bloem dragen wij onze kleur noem je mijn liefste en jij mij charmeur het houdt ons zo jong in het fervente hoewel onze huid verrimpeling toont slaap mij eerder overmand dan voorheen wordt mijn ontwaken glimlachend beloond het kleurrijke vlindertuinen verdween zijn mijn gevoelens als man toch onttroont doch dode vlinders…

bekleed met bordeaux velours ‘k Zie zwart glanzend lak het klavier bespelend met gemak In haar linkerkamer mag ik slenteren langs toetsen, zwart en wit rustende, liggend en in zit in haar rechterboezem trek ik mijn knieën op wil blijven drijven en zinken sonates van Bach horen klinken in haar linkerboezem fladderen vleugels van vlinders…

ik voel je al van binnenuit een vlinder die wil vliegen niet opgesloten in de spanning van een zachte buik jij slaat je vleugels uit wiekt van bloem tot bloem op jacht naar het ultiem schakeren van kleuren om het leven in al zijn volheid te proberen eet maar uit mijn hand jij de primus inter pares uit het vlinderland…

Achterin de onzichtbare tuin, een omgeving waarin kinderen te grote zevenmijlslaarzen mogen aantrekken om volwassen mensen te worden, nemen dagen afscheid van jou, mijn geliefkoosde vlinder… Deze struiken dragen óf rode óf witte rozen, schilderen dapper geconfronteerd, wisselvallig als regenvlagen, met de werkelijkheid, je jeugdig kinderleven…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

Als een vlinder, die meegevoerd wordt door de wind naar de overkant.…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…

op de boulevard fladdert een witje tussen de bruintjes…

herfstwereld verkleurt van schrik maar verbleekt niet ze tooit zich in de mooiste tinten van het jaar de samenhang, van wat hoog boven maaiveld en watergang eensgezind openvouwde, verbreekt het solide bladerdak sterft gestaag naar loszittende pannen met het zicht op dit speelgerei warmt een koude storm zich ver weg glimlachend op vogels en vlinders…

een waaier kleur van links naar rechts dan stilte en de vleugels vluchtparaat een fladder na voor evenwicht in oog en pootjespel de lange tong diept nectar uit de wel een wiek vooraf dan tuimeling van lijn en licht en weg ben jij uit zicht…

Mijn vlinderlief in hoge wolken, schitterend door avondrood Jij hebt je sterren afgelegd in licht van zonsverduisteringen Nee, jij wilt geen rups meer zijn, die zich in donker buiten sloot Noch de schaduw van jouw bolster die zichzelf had ontbloot Jij wilt jouw tere vleugels spannen, na gedaantewisselingen In ontmaskering van alles, toch je masker…

Jou woorden raken mij Ze raken mij diep van binnen Diep in mijn hart, diep in mijn ziel Jou woorden raken mij Ik voel onrust van binnen Tranen van geluk verlaten mij Jou woorden raken mij Ik voel kriebels van binnen Het maakt vlinders vrij Jou woorden raken mij Bezorgen mij een grote glimlach jij hoort…

Bij 't muurke, waor de druufkes hangen, Daor speult, met bleekheid op de wangen En flonkerieng ien 't donker oog, Mien jungske; 't gooit zien petje umhoog Um 't witte vliendertje op te vangen. 'k Stao naor dâ kienderspul te turen, En zie 't zoo graog en toch zo nooi... Ocherm! 'et zal nie lang meer duren: Went ook de dood duut gooi…

ik ben een vlinder en vlieg bladeren kapot jij groent in rood en blaast jezelf op mijn vleugels zijn uitvouwbaar mijn vluchten onbetrouwbaar ik wiek de mooie schijn als rups was ik venijn mijn vraatzucht bleek verwoestend jij bent herboren onderhuids omdat je hart was overleden zo doodde je verleden in reageren wordt het…