Alle inzendingen over vloeibare

ik wist dat het glas ooit zou breken samen hadden wij lang naar haar volmaakte vorm en transparantie gekeken zij gaf de hoge zuivere toon die als een droom kristallen muziek uit de hemel vibreerde daar waar anderen verscherfden in kwetsbare posities erfden wij de laatst overgeblevene van het stel in vloeibare herinnering dronken…

je straalde zachte muziek in vloeibaar bewegen beloofde al hemel zonder dat jij je ziel had gegeven streelde mij lieflijk met je wat donkere stem vol zinnen die ik nog uit het ooit paradijselijke ken ogen namen mij mee weerloos verliefd liepen wij langzaam naar zee waar we in zand onze eerste liefde hebben beschreven…

tijd wordt langzaam vloeibaar zonder bezigheid minuten rekken uren kleven bij gebrek aan onderscheid het staccato van de afspraak timing in ontmoeten is voorbij rust verteert het dagelijks gebeuren zonder zichtbare activiteit eindelijk het koninkrijk stil oplossend in een naderende eeuwigheid…

Eerste provocerend brandend tweede nonchalant ontvankelijk Tijd voor een automatische piloot probleemknoppen uitgeschakeld En zie ik vlieg en stijg tot eenzame hoogten Ik dans ik zing ik huppel ik spring speel luchtgitaar of Sax Ademnood draait zwarte vlekken Vliegend op lucht bereik ik de bodem Weemoed neemt plaats voor vloeibaar…

stilte was vloeibaar lichtte op in de zon kleuren bewogen in glinsterende scholen schichtig rondom tastbaar de vrijheid onbelemmerd het gaan onder dezelfde sterren en maan wij zijn diep in deze wereld gedoken weten nu iets van haar bestaan…

Hoe- wel de Dijk niet was opgehoogd bomen stukken klei- ner waren kribben nog in ontwikke- ling en jij en ik samen vloeibaar…

schoonheid is niet aan te raken ik ervaar dat met mijn ziel, een kwetsbaar baken, die roert, beroert en ontroert maar altijd is, ook tijdens gemis immers dan is het vaak zoeken naar troost of zalven van een wond dan schenkt een kleur of roept een beeld dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij waar de nacht de dag besteelt het lijkt…

er wijkt een maan af van het kleurloze behang als ik even een vleugel omarm een hap neem uit jouw gedachten gehangen in pergola’s voor het raam met de rug naar elkaar valt koud zaad in rulle aarde lossen we puzzels op in lauwe thee…

Het slipje tussen haar benen stoppage tegen lekkage van vloeibaarheid dan kijken hoe ze slaapt met zachte knorgeluiden en opkomend hoog gepiep Hoe ze iemand met haar hand zoekt glimlacht en voelt dat zij door iemand wordt bemind…

Als mijn lichaam vloeibaar was Liet ik het wegdruppelen in zee Of misschien liet ik het op jou vallen Als regenbui Maar jij zou het alleen maar gebruiken Voor tranen Ontelbaar veel tranen Tot ik weggespoeld zou zijn Door drank…

Als ik de radio afzet wordt in de keuken de stilte zowat vloeibaar. Stiller nog dan buiten, je hoort de wind niet noch vogels fluiten. Ik sta omzwachteld met de grote stilte één.…

Ze spreekt met de stem die mijn gedachten laat stil staan dichtbij haar waar ik haar vloeibare ogen ontdek en weet dat mijn stem haar altijd zal strelen en teder volgen in haar zoektocht naar nieuwe dromen…

Kleine vampiertjes die ’s nachts tot leven komen gaan zwevend op zoek naar een vloeibaar maal, en ’s morgens bij het opstaan zie ik met anderhalf oog, ze hebben zich wéér aan mij gelaafd…

Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

de ontluistering ,door zijn kapotte darmen, laat hem schreeuwen als vloeibare ontlasting door zijn broekspijpen druipt de verstarrende schaamte lijkt onverdraaglijk als hij de benodigde stappen zet tot aan de voordeur trillend draait hij de sleutel om…

Vloeibaar vet is lekker en gezond Maar Zeeuwen nemen niet zo snel een gok Die willen toch het liefst een stevig blok Daar drijven dan de friet en snacks in rond Maar ja, met '53 in gedachten Was de voorkeur voor iets stevigs te verwachten…

vloeibaar in de kassen oog in deze tranen kijkt naar objecten zonder iets te zien dampend uit de ziel binnenste van de haat schreeuwt naar deze stilte zonder iets te zeggen bevroren op de grond wereld boven mij kent geen hoop zonder deze wanhoop…

ingesneden door eigen druk weggegleden tonglikkend dalen verstikkend vallen verdwalen in ijskristallen vloeibaar verdwijnen blanke bank groter dan de spiegelzee laat doorschijnen toenemend gevaar en nog maar het topje van ……

Poëmen vloeien vloeibaar uit mijn pen, Vandaag is het de dag van de gedichten. En daarom kan ik het juist nu niet maken Om - lekker lui - voor één keer te verzaken.…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

Hij draagt de wereld in zijn ogen woorden gevangen in zijn lied zonder reden ontnomen van de dialoog soms ritselen ze voorbij in een zonnestraal als vloeibaar koper dan weer in een trieste glimlach als voetstappen verloren in de nevel van het ochtendlicht…

zou weleens willen kijken aan de andere kant met m’ n hoofd door zo’n vloeibare muur om met grote verbazing al het moois te aanschouwen en te absorberen om daarna voldaan en gerustgesteld weer terug te keren naar de werkelijkheid van het hier en nu…

Zegen de groene blaadjes die het leven verrijken met de magische geur van karakter en een filosofisch vloeibaar goud.…

Als je met gulzige mond de rijpe vrucht oogst kantelt het genot in de stroomversnelling en wordt ik dankbaar vloeibaar Je kreeg het voordeel van het voorspel maar straks scoor ik feestelijk gelijkspel…

In hem vormt zich een zuivere melodie wanneer zijn schaduw verdrinkt in plasjes vloeibaar goud.…

toen de woorden prematuur onvoltooid ontsloten noch beschreven alleen maar bedachtzaam en vloeibaar waren liep ik vast tussen twijfel en zekerheid toen ze geschreven stonden een beklemmend besef van de messcherpe markering van bewogenheid naar de onontkoombare stolling in tijd…

ons lichaam heeft zich van het moment ontdaan drijft tijdloos in denkbare gedachten binnentijds vinden vissen hun vloeibaar water en lijkt de vijver winterloos voor even het inwisselbare moet zijn object nog ontmoeten verdwijnen in afwezig tot ver buiten dit gedicht…

ik schrijf niet langer met een pen maar met zeewater gewoonweg omdat zij alles begrijpt in welke taal dan ook mijn woorden zijn immers de mijne niet het zijn vondelingen van de zee ze golven vloeibaar tot aan mijn voeten waar ik ze enkel op te rapen heb om er daarna mee te spelen tot ze een eigen letterzee vormen…

Als je met gulzige mond de rijpe vrucht oogst kantelt het genot in de stroomversnelling en word ik dankbaar vloeibaar. Je kreeg het voordeel van het voorspel maar straks scoor ik feestelijk gelijk spel…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…