Alle inzendingen over vooraan

Ja, voor zo’n klusje staan we weer vooraan. En dan vergeet ik nog - u ruikt al lont? – Er zit daar goud en olie in de grond.…

die kwetsbare man voor me met twee dochters naast zich een priester leest de mis de gesloten kist staat vooraan vier mensen steken kaarsen aan een hand streelt het grijze haar langzaamaan knapt hij voelt het echte breekpunt na vijftig jaar bij elkaar…

de mensen gingen snel opzij en zouden lopen gaan als ik bij een kassa stond dan stond ik snel vooraan. Maar ach ik kan niet brullen wat mij zeer betreurt zodat ik telkens wachten moet op mijn eigen beurt.…

In mijn zondagse broek zit nog steeds die knik van het vele knielen op mijn plek in de kerk vooraan in de hoek Als ik vraag aan de pastor wilt u 'm voor mij strijken weet hij van geen wijken en zegt: 'dat is niet Gods werk gaat u maar een nieuwe kopen naar de winkel is het maar vijf minuten lopen'…

heb alles uit de kast gehaald de pronkstukken vooraan ze ogen overjarig maar waren in die tijd het beste wat ik had wat dozen snuisterijen gelabeld met herinnering aan feest vakantie en partijen overzie de delen van mijn leven het is niet alles wat ik heb kom kijk me aan neem mijn hart en ziel laten we samen verder gaan…

Twintig stenen op een rij zo klein, zo koud en er komt er een bij hun plaatsen ik tel ze hun namen ik spel ze de letters en woorden die hen toebehoorden vervagen in dagen en harten en hoofden die ooit beloofden vergeten het weten van het korte bestaan helaas mijn lief helaas je ligt niet meer vooraan.…

haar naam begint vooraan het alfabet mijn naam begint met een zet het vormt een reden om samen te zijn zij is de druif en ik ben de wijn ik ben de dichter-fotograaf en lul maar het begin en eind de dingen aan elkaar geen suiker, bitter zoet en aspartaams vul jij me op, jij bent de uren gaans…

De graaiers van ING graaien weer Ten koste van onze belastingcenten Men zegt vanwege de concurrenten Die graaien ook, alleen nog meer De kredietcrisis is nog niet voorbij De graaiers staan weer vooraan in de rij ------------------------------------------------------- De Volkskrant 18-02-2010: ‘Bonuspot ING groeit weer fors’.…

De witte wind holt vast vooraan. Het is geen gaan, maar jagen dat ik doe. De schaduwen dansen voor mij uit, en wil ik wel, of wil ik niet, een ruisend lied wordt spelende mijn buit. De vrije wereld zwerf ik door, door hei en wei, langs kant en kust, en tril van lust als ik een jager hoor.…

. ----------------------------------------- De ware pyromaan licht nooit zijn hielen, Trots op de melding die hij heeft gedaan Staat hij bij elke brand geheid vooraan, Wat kan een pyromaan wel niet bezielen? Want pakken doen ze hem toch op den duur, Een pyromaan, die speelt gewoon met vuur.…

ze bloeien allemaal maar de grootsten staan altijd vooraan prijzen zich met kleur en blad de hemel in wat achteraf in minder goede grond de kleinen saam gedromd wachtend op het licht een fletse gloed op het door strijd getekende gezicht een enkeling tracht op de kale rots te overleven bloemen hebben zij niet weg te geven…

je valt als een druppel in stilte meegaand vormt parabolisch traagheid vooraan spat zacht uiteen in duizend segmenten die ieder je vlucht in vrijheid herdenken tolt en draait in bewegen kaatst onderweg de wind heb je tegen dan stroom je samen tot een groter geheel ook voor jou zijn de spatjes net even te veel…

je spint de stukjes wol die jij hebt vergaard langzaam draait de draad in kleuren van de dag jouw hand bepaalt de dikte in het strelen een enkele breuk is snel te helen zonder druppels bloed je zet de klossen op een rij klaar voor het weefgetouw maar als ik door jouw handen ga zet je mij altijd vooraan…

Precies bij de juiste loting met kans op een echt ontstaan van meer dan miljoenen sprinters eindigde jij vooraan Je leek voorbestemd om te leven we stelden ons op je in droomden hoe je zou wezen als deel van ons gezin We moesten elkaar goed steunen begrepen elkaars pijn maar je blijft zinvol en aanwezig, omdat… we door jou nog intiemer…

De Bijbel of De Koran De waarheid of de leugen, de mensen staan vooraan. De mensen die niet deugen. De strijd der gelovigen, beschreven in het boek. Indoctrine gestuurd door zelfbestuur, en zo blijft het einde zoek..…

Zeer christelijk geloof Genepen gezichten Wat meer menselijkheid Zullen zij niet voor zwichten Met oordelen Staan zij vóóraan in de rij Dat zoiets van de bijbel niet mag Schuiven zij maar terzij Homo's, bloot en korte rokken Doet de gezichten gelijk weer mokken Rode wangen, knietjes tegen elkaar "Een broedende blik" Ach, laat ze maar…

We zijn niet zo snel met complimenten we zijn niet rap met leuke dingen we zijn niet stoer met grappige momenten maar oh: wat zijn we snel met ons oordeel, wat zijn we snel met afbreken, wat staan we vooraan met ons vooroordeel, kortom wat zijn we geweldig als we iemand kunnen afbranden.…

voelt zij hem, hij haar, samen een, met lach en traan, delen zij, de liefde vooraan…

Ik sta bij elk moment stil vooraan. Jouw karakteristiek blijf ik herkennen. Jouw lach illustreert mijn verlichting. De straal door een wolk aan de horizon. Voorbij gaat de tijd zolang jij bestaat. Jou ogenblik ontsteekt de warmtebron.…

ik zie ze gaan als strepen aan de hemel hun zielen helemaal vooraan geen ballast of verder aards omhulsel alleen kristal markeert de vaart tot waar de tijd zijn grenzen lost en naadloos overgaat in eeuwigheid ze zijn vervlogen in oplichtend sterrenstof met vurig laatste groet hun speelsheid is weer samen delen zij stralen nu oneindigheid…

Razende gedachten, vele vragen gaan door me heen, liggen vooraan in mijn mond, toch ik stel er niet eens een. Hoe graag wil ik geloven, in wat ik weet ,in het heden, niet in wat ik denk te zien, spookbeeld... uit het verleden.…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…

Het kraaien van de vroege haan roept heel wat bij hem wakker; heldhaftig op de bressen staan, meer dan de anderen vooraan, een ogenblik van stil vermaan bij 't bankroet van zijn klein bestaan, het kraaien van de vroege haan roept heel wat bij hem wakker; zifting van tarwe uit de akker, de meester wijst de route aan, Hij laat geen rots aan…

wanneer zij hun doden willen begraven lopen zij gewapend met witte vlaggenstokken vooraan de stoet nietsontziend klinken salvo's van tanks om zoveel mogelijk te verwonden te vermoorden wellicht het bloed kruipt waar de weg vrij is men kreunt en blaast de laatste adem uit aangesnelde ambulances worden beschoten toch wagen zij hun leven om te…

je danst telt passen voor de wals een lopend samengaan jij steeds vooraan waarin de draai naar rechts te links wordt uitgevoerd je danst de tango met een passie die abrupt de adem staakt gaat in vloeiend onderkruipen zachtjes meebewegen als je partner je verstaat je danst het leven in een slepend ritme maar verstapt het swingende…

Ik wil een buitelbrommer een stuiterbrommer Een brommer die met lichte bewegingen stoepen op sluipt Knetterend tot vooraan het stoplicht kruipt Rookt! Jaagt! Druipt! soepel door de bochten danst En iedereen iedereen hoor je denken Wat een gaaf figuur zeg!…

spiegelruiten etaleren averechts mutsen, wanten, gezichten achterin vooraan de uitverkoop, één- tweemaal minder dan gewoon er lopen mensen langs de ruggelingse kant ze kijken mee vooruit, oneindig in de straten waar nog immer winter kleeft voet voor voet verkoopt de dag haar kuren als we samenkomen droomt een avontuur zijn eerste schemeruur…

Om vooraan te beginnen: Wij eindigen als stervelingen. Tussendoor wordt ons gegeven Er flink op los te leven, Te genieten van de dingen. Pas aan het einde van de rit Weet je hoe het werkelijk zit. Tussendoor, Wees dan vooral jezelf hoor. En komt dan het einde van je leven Dan kun je het rustig overgeven.…

zo dobber ik dan stuurloos rond daarvan doe ik u steevast kond in verzen nauw verweven tijd verschimmeld op den duur zei ik verschrikt zoëven amechtig klampt de mensheid aan omdat men tóch vooraan wil staan zo gaat dat in het leven…